ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΄ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ΄

Στο παρόν ηλιακό σύστημα το κέντρο της καρδιάς είναι συνήθως το πρώτο που αφυπνίζεται και γίνεται ενεργό. Μόλις μέσα στο κέντρο της καρδιάς υπάρξει ζωή και κάποιο μέτρο δραστηριότητας τα δύο άλλα κύρια κέντρα του λαιμού και της κεφαλής μπορούν να αρχίσουν να αφυπνίζονται. Η αντιστοιχία αυτού του φαινομένου μπορεί να παρατηρηθεί στο γεγονός ότι η Ιεραρχία είναι ο μεσολαβητικός ή μεσαίος παράγοντας μεταξύ των πλανητικών κέντρων κεφαλής και λαιμού μεταξύ της Σαμπάλλα και της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό το λόγο η έμφαση σε όλες τις διδασκαλίες τίθεται στην όψη καρδιά. Υπάρχουν δύο κέντρα που θεωρούνται “δεκτικοί και διανεμητικοί παράγοντες” κατά ένα μοναδικό τρόπο:

  Το Κέντρο Άζνα, το κέντρο ανάμεσα στα φρύδια, εργάζεται σε σύνδεση με τα τρία κύρια κέντρα αλλά κυρίως σε αυτό το στάδιο της ανθρώπινης ανάπτυξης σαν ο διανομέας της δύναμης της ψυχής και της πνευματικής ενέργειας όπως λαμβάνεται από τα κέντρα της καρδιάς και του λαιμού.

 Το Κέντρο του Ηλιακού Πλέγματος εργάζεται σε σύνδεση με το κέντρο του ιερού και με το κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης, το κέντρο της ζωής.

Εργάζεται επίσης με όλα τα δευτερεύοντα κέντρα κάτω από το διάφραγμα, συναθροίζοντας και μετουσιώνοντας τις ενέργειές τους και διαβιβάζοντας “εκείνο που έχει εξαγνισθεί” στο ανώτερο κύριο κέντρο. Θα μπορούσε εδώ να προστεθεί ότι η θέληση-για-το-είναι συνιστά από κάποια σκοπιά την ενέργεια της αθανασίας. Είναι η ενέργεια που εισρέει και εργάζεται δια του κεφαλικού κέντρου. Ενώ η θέληση-για-τη-ζωή εκδηλώνεται σαν το θεμελιώδες ένστικτο της αυτοσυντήρησης και απαντάται θετικά εστιασμένη στο κέντρο της βάσης της σπονδυλικής στήλης. Το τελευταίο σχετίζεται με την προσωπικότητα και συνδέεται στενά με την επιθυμία και επομένως με το κέντρο του ηλιακού πλέγματος. Υπάρχει μια ευθεία γραμμή ενέργειας μη αναγνωρισμένης ως τώρα μεταξύ του κατώτατου κέντρου της σπονδυλικής στήλης και του ηλιακού πλέγματος. Το κέντρο της κεφαλής σχετίζεται με το Θείο-πνευματικό άνθρωπο και συνδέεται στενά με την ψυχή και επομένως με το κέντρο της καρδιάς.

Η περίπλοκη φύση όλων αυτών των συναφειών είναι εξαιρετικά δύσκολη για να μπορέσει ο υποψήφιος να την κατανοήσει και η δυσκολία αυτή αυξάνει ακόμη περισσότερο από τα πολλά και ποικίλα στάδια ανάπτυξης από τις διακρίσεις των Ακτίνων καθώς και από την διαφόρων ειδών έμφαση ή από τις αρχές που τίθενται πάνω στους φορείς, πάνω στα διάφορα πεδία και πλανητικά επίπεδα συνείδησης και ύπαρξης. Δε ζητείται από το σπουδαστή να ασχοληθεί με όλα αυτά. Οι σημαντικοί παράγοντες που ο σπουδαστής πρέπει να επιχειρήσει να αντιληφθεί και πάνω στους οποίους μπορεί να οικοδομήσει το ναό της ζωής του και τον καθημερινό τρόπο ζωής του είναι απλώς οι ακόλουθοι και είναι οι ίδιοι για τον καθένα και για όλους, αδιάφορο ποια μπορεί να είναι η Ακτίνα του ή το σημείο εξέλιξής του:

 Το αιθερικό σώμα του ανθρώπου είναι ακέραιο μέρος του πλανητικού αιθερικού σώματος και ανταποκρίνεται στην ελεύθερη διανομή των πολλών ενεργειών που κυκλοφορούν.
 Οι τρεις περιοδικοί φορείς που συνιστούν την έκφραση του ανθρώπινου όντος και το καθιστούν αυτό που είναι η Ενάδα, η Ψυχή και η Προσωπικότητα σχετίζονται ο καθένας με τα τρία πλανητικά κέντρα, τη Σαμπάλλα, την Ιεραρχία και την Ανθρωπότητα και συνεπώς με καθένα από τα ατομικά τρία κύρια κέντρα του ανθρώπου.
Τα τρία κέντρα του ανθρώπινου όντος που βρίσκονται πάνω από το διάφραγμα της κεφαλής, της καρδιάς και του λαιμού είναι τα όργανα λήψης των ενεργειών που έρχονται από τα τρία πλανητικά κέντρα.
 Ο παράγοντας διανομής των ενεργειών που λαμβάνονται δια των κέντρων της κεφαλής, της καρδιάς και του λαιμού είναι το κέντρο άζνα ανάμεσα στα φρύδια.
Ο παράγοντας εξαγνισμού μετουσίωσης και διαβίβασης των ενεργειών όλων των κέντρων κάτω από το διάφραγμα είναι το κέντρο του ηλιακού πλέγματος. Την εποχή αυτή η πλειονότητα των ανθρώπινων όντων εργάζεται με το κέντρο αυτό. Το κέντρο του ηλιακού πλέγματος ρυθμίζει τόσο τη λήψη όσo και τη διανομή των ενεργειών μέχρι τη στιγμή που το καρδιακό κέντρο θα αρχίσει να αφυπνίζεται και να διευθύνει την προσωπικότητα.

Υπάρχουν αναγκαστικά πολύ περισσότερα να ειπωθούν σχετικά με αυτό το θέμα των κύριων πλανητικών και ανθρώπινων κέντρων αλλά εδώ έχω δώσει αρκετά στο σπουδαστή πάνω στα οποία να συλλογισθεί, σχεδόν θα έλεγα πάνω στα οποία να σπαζοκεφαλιάσει. Το μόνο σημαντικό πράγμα που πρέπει να έχετε κατά νου είναι η συνάφεια μεταξύ των κέντρων, δηλαδή:

 Μεταξύ των κέντρων κάτω από το διάφραγμα και εκείνων πάνω από αυτό.
 Μεταξύ των τριών κύριων κέντρων, του ενός με το άλλο.
 Μεταξύ των τριών κύριων κέντρων και των τριών πλανητικών κέντρων.

Όλα αυτά πρέπει να τα σκέφτεστε με όρους ενεργειών που κυκλοφορούν και κινούνται ελεύθερα και διανέμονται μέσα από ολόκληρο το αιθερικό σώμα του πλανήτη και επομένως μέσα από το ανθρώπινο αιθερικό σώμα σύμφωνα με τον ουσιαστικό σκοπό της Σαμπάλλα και κάτω από την καθοδήγηση της Ιεραρχίας. Συνεπώς το θέμα της σχέσηςείναι το βασικό πρότυπο της εξελικτικής διαδικασίας της ανέλιξης μέσα στο παρόν δεύτερο ηλιακό σύστημα, εκ των τριών συστημάτων, που είναι εκείνο του Υιού όπου η ιδιότητα της Δεύτερης Θείας Όψης, η Αγάπη τελειοποιείται. Σε αυτή τη διαδικασία τελειοποίησης ο άνθρωπος συμμετέχει στην αρχή ασυνείδητα, στο διάστημα του μακρού κύκλου της εξελικτικής ανέλιξης σύμφωνα με το Νόμο της Αναγκαιότητας. Όταν όμως ο άνθρωπος αποβεί ζηλωτής και κάνει τα πρώτα βήματα πάνω στην Ατραπό προς την πνευματική ωριμότητα αρχίζει να παίζει έναν αποφασιστικό ρόλο τον οποίο διατηρεί μέχρι να φτάσει στην πνευματική απελευθέρωση και να καταστεί μέλος της Ιεραρχίας, του πέμπτου ή πνευματικού βασιλείου μέσω τελειοποιημένης υπηρεσίας μέσα στο τέταρτο ή ανθρώπινο βασίλειο. Η συνάφεια μεταξύ του τέταρτου και του πέμπτου βασιλείου αυξάνεται συνεχώς, φέρνοντας νέες δυνάμεις και πιο ζωτική ζωντάνια μέσα στην ανθρώπινη οικογένεια που αποτυπώνονται συνειδητά από τα πιο προχωρημένα μέλη της. Η διανομή των ενεργειών από την Ιεραρχία αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα αλληλουχία, ένα μέρος της οποίας μπορώ να υποδείξω σύντομα. Όπως ξέρουμε η Ιεραρχία είναι το Άσραμ του Κυρίου της Αγάπης, του Χριστού.

Ξέρουμε επίσης πως το μεγαλύτερο αυτό Άσραμ απαρτίζεται από τα Άσραμ των Επτά Ακτίνων που το καθένα έχει στο κέντρο του έναν Τσόχαν ή ένα Διδάσκαλο της Σοφίας. Το καθένα από τα επτά Άσραμ έχει ένα ή περισσότερα επικουρικά Άσραμ που συνδέονται με αυτό. Το Άσραμ είναι μια πηγή εκπόρευσης Ιεραρχικής εντύπωσης μέσα στον κόσμο. Οι “ωστικές ενέργειές” του Άσραμ και οι διεγερτικές δυνάμεις του κατευθύνονται στη διεύρυνση της ανθρώπινης συνείδησης μέσω των μαγνητικών ζωών των μελών της ομάδας καθώς εκτελούν τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους στον εξωτερικό κόσμο. Το Άσραμ υποβοηθείται επίσης από τη σταθερή κραδασμική δραστηριότητα των μελών του που δεν είναι σε φυσική ενσάρκωση και από την ενωμένη διαυγή σκέψη και την πειστική επίγνωση ολόκληρου του Άσραμ.

Οι αρχάριοι όπως είναι οι περισσότεροι ζηλωτές, αν και όχι όλοι, συνήθως είναι απορροφημένοι στο γεγονός του Άσραμ. Οι εκγυμνασμένοι μαθητές είναι απορροφημένοι στο έργο που πρέπει να γίνει και το Άσραμ, σαν Άσραμ, παίζει μικρό ρόλο μέσα στη σκέψη τους. Είναι τόσο απασχολημένοι με το έργο που βρίσκεται μπροστά τους και με την ανάγκη της ανθρωπότητος και με εκείνους που πρόκειται να υπηρετηθούν ώστε σπάνια σκέφτονται το Άσραμ ή το Διδάσκαλο στο κέντρο του. Οι εκγυμνασμένοι μαθητές αποτελούν ακέραιο μέρος της Ασραμικής συνείδησης και η συνειδητή απασχόλησή τους καλείται μέσα στα αρχαία κείμενα “η εκπόρευση εκείνου που ρέει μέσα από αυτούς η διδαχή της δοξασίας της καρδιάς που είναι η δύναμη της ίδιας της αλήθειας η ακτινοβολία του φωτός της ζωής που κομίζεται πάνω στο ρεύμα στο οποίο ο αμύητος δίνει το όνομα ‘φως της αγάπης’”.

Τα μέλη του Άσραμ συνιστούνένα συνδυασμένο αγωγό για τις νέες ενέργειεςοι οποίες την εποχή αυτή εισέρχονται μέσα στον κόσμο. Οι ενέργειες αυτές εκχύνονται δυναμικά μέσω του Άσραμ προς τα έξω στον κόσμο των ανθρώπων:

 ρέουν με δυναμικότητα δια του Διδασκάλου που είναι στην καρδιά του Άσραμ
 κινούνται με “φωτεινή ταχύτητα” σε ολόκληρο τον εσώτερο κύκλο
 υποβιβάζονται από όσους αποτελούν τον εξωτερικό κύκλο και αυτό είναι ορθό και καλό
 καθυστερούν από τον αρχάριο και το νεοφερμένο μαθητή να ξεσπάσουν στον κόσμο των ανθρώπων και αυτό δεν είναι τόσο καλό
 καθυστερούν επειδή ο νεοφερμένος μαθητής έχει στρέψει την πλάτη του στον κόσμο των ανθρώπων και τα μάτια του είναι προσηλωμένα πάνω στον εσωτερικό στόχο και όχι στην εξωτερική υπηρεσία
 παραμένουν στερεωμένα στο Διδάσκαλο και τους πρεσβύτερους μαθητές και εργάτες Του και όχι στη μάζα της ανθρώπινης ανάγκης.

Είναι απαραίτητο οι εξυπηρετητές παντού, οι νοήμονες άνδρες και γυναίκες καλής θέλησης να αποκτήσουνμια βαθιά κατανόηση, μια κατανόηση νέα και σαφή του έργου που πρέπει να γίνει και να καταστούν “αγωγοί αναμετάδοσης και όχι σημεία καθυστέρησης και εγωιστικού ενδιαφέροντος” μέσα στη Θεία Ροή.  Αυτό απαιτεί όραμα και θάρρος. Απαιτείται θάρρος στους μαθητές να προσαρμόσουν τη ζωή τους, καθημερινά και σε όλες τους τις σχέσεις, σύμφωνα με την ανάγκη της κάθε ώρας και την υπηρεσία της ανθρωπότητας. Απαιτείται θάρρος να πολεμήσουν τα προβλήματα της ζωής για χάρη των άλλων και να εξαλείψουν τις προσωπικές τους επιθυμίες μπροστά στην επείγουσα ανάγκη και αυτό να το κάνουν με συνέπεια και επιμονή. Οπωσδήποτε υπάρχουν πολλά για να ενθαρρύνουν τον εξυπηρετητή. Η ανθρωπότητα έφτασε πλέον σε ένα σημείο ανάπτυξης όπου υπάρχει σαφής σύλληψη του Σχεδίου της Ιεραρχίας, πείτε το αδελφοσύνη, συμμερισμό, διεθνισμό, ενότητα ή ό,τι άλλο θέλετε.

Αυτό είναι μια αύξουσα και πραγματική αντίληψη και αποτελεί γενική αναγνώριση των στοχαστών και των εσωτεριστών του κόσμου, των φωτισμένων ανθρώπων της θρησκείας, των πολιτικών με με ανοικτό μυαλό, των βιομηχάνων και επιχειρηματιών με περιεκτικό όραμα κι ανθρωπιστική διόραση και σήμερα ακόμη του ανθρώπου στο δρόμο. Υπάρχει επίσης μια σαφέστερη αναγνώριση των αναδυόμενων πνευματικών αξιών και μια μεγαλύτερη ετοιμότητα να εγκαταλειφθούν τα εμπόδια στην υπηρεσία. Τα σχέδια του Χριστού για την αποδέσμευση της ανθρωπότητας είναι πιο ώριμα γιατί είχαν να περιμένουν μέχρι την ώρα που η τάση της ανθρώπινης έφεσης θα γινόταν εμφατικότερη. Η νέα εποχή με τις λανθάνουσες δυνατότητές της μπορεί πλέον να ιδωθεί στον ορίζοντα απογυμνωμένη από τα πέπλα της θυμαπάτης και του ευσεβούς πόθου που τη συσκότιζαν εδώ και χρόνια. Όλα αυτά είναι μια πρόκληση στο μαθητή. Τι είναι άραγε αυτό που πρέπει να κάνει;

Ο μαθητής πρέπει να πάρει τον εαυτό του όπως είναι, σε κάθε δεδομένη στιγμή, με το δεδομένο εξοπλισμό που διαθέτει και κάτω από δεδομένες περιστάσεις. Το επόμενο βήμα του είναι να προχωρήσει στην υποταγή του εαυτού του, των υποθέσεών του και του χρόνου του στην ανάγκη της στιγμής, ιδιαίτερα στη φάση ομαδικών, εθνικών ή παγκόσμιων κρίσεων. Όταν το κάνει αυτό μέσα στη δική του συνείδηση και σκέφτεται επομένως πάνω στις γραμμές των αληθινών αξιών, θα ανακαλύψει ότι οι ιδιωτικές του υποθέσεις φροντίζονται οι ικανότητές του αυξάνουν και οι περιορισμοί του ξεχνιούνται. Παίρνει τη θέση του πλάι σε εκείνους που αντιλαμβάνονται τις ανάγκες του ερχόμενου κύκλου, ενός κύκλου όπου οι νέες ιδέες και ιδεώδη πρέπει να τονιστούν και για τις οποίες πρέπει να γίνει αγώνας, όπου τα ευρύτερα σχέδια για το καλό του συνόλου πρέπει να κατανοηθούν, να υποστηριχθούν και να διακηρυχθούν. Το νέο και καθαρότερο όραμα της ανθρώπινης ζωής πρέπει να κατανοηθεί πλήρως και τελικά να γίνει πραγματικότητα και ενός κύκλου όπου η προσπάθεια όλων των μελών του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου πρέπει να αφιερωθεί στην ανύψωση του φορτίου της ανθρωπότητας.

Υπάρχει κάποιο εσωτερικό Μάντραμ που ενσωματώνει αυτή τη στάση, τη στάση του μαθητή που μοχθεί σε συνεργατική προσπάθεια με άλλους για να συνδέσει την Ιεραρχική πρόθεση με την ανθρώπινη έφεση και έτσι να φέρει την ανθρωπότητα πλησιέστερα στον προορισμό της. Η πρόθεση της Ιεραρχίας είναι να αυξήσει τη δυνατότητα των ανθρώπων για ελευθερία ώστε να λειτουργούν αποτελεσματικά με εκείνη την “περισσή ζωή”, τη ζωή σε μεγαλύτερη αφθονία που θα φέρει ο Χριστός και που απαιτεί το πνεύμα του ανθρώπου να είναι ελεύθερο, ελεύθερο να προσεγγίσει τη Θεότητα και ελεύθερο επίσης να διαλέξει το Δρόμο αυτής της προσέγγισης. Το Μάντραμ έχει το όνομα “Η Βεβαίωση του Μαθητή”. Συνεπάγεται ορισμένες εσωτερικές αναγνωρίσεις και αποδοχές που τις διακρίνουν εύκολα εκείνοι των οποίων η ενόραση έχει αφυπνισθεί αρκετά. Αλλά το νόημά του δεν πρέπει να υπερβαίνει τις δυνάμεις κάθε ειλικρινή σπουδαστή και στοχαστή να διεισδύει σε αυτό, αν τον ελκύει σαν κάτι που έχει σημασία και που αξίζει την προσπάθεια.

 Είμαι ένα σημείο φωτός μέσα σε ένα μεγαλύτερο Φως.
 Είμαι ένα νήμα ενέργειας όλο αγάπη μέσα στο ρεύμα της θείας Αγάπης.
 Εiμαι μία σπίθα θυσιαστικού Πυρός, εστιασμένο μέσα στην πύρινη Θέληση του Θεού.
 Και έτσι στέκω.
 Εiμαι ένας δρόμος στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να κατακτήσουν.
 Είμαι μια πηγή δύναμης που τους επιτρέπει να στέκουν.
 Είμαι μια δέσμη φωτός που λάμπει στο δρόμο τους.
 Και έτσι στέκω.
 Και στέκοντας έτσι, γυρίζω
 Και βαδίζω με τον τρόπο αυτό τους δρόμους των ανθρώπων
 Και γνωρίζω τους δρόμους του Θεού.
 Και έτσι στέκω.