Στον Πλανήτη μας υπάρχουν περίπου 10.000 εκατομμύρια ψυχές -από τις οποίες το ένα τρίτο βρίσκεται σε ενσάρκωση- που Τον μεταχειρίζονται σα σχολείο.
Εκτός από αυτές τις ψυχές υπάρχουν μυριάδες άλλες από τις δύο εξελίξεις των Αγγέλων και Στοιχειωδών που χρησιμοποιούν τη Γη για τον ίδιο σκοπό.
Όταν παρατηρούμε με θαυμασμό την υπόλοιπη εξέλιξη -τα ορυκτά, τα πτηνά και τα φυτά- καταλαβαίνουμε πως όλα είναι Θεία Δημιουργήματα και παραδεχόμαστε ότι ο Πλανήτης «εφ ου ζώμεν και εσμέν», κυβερνάται από μία Δύναμη που με τους βοηθούς Της –Αναληφθέντες Διδασκάλους της Σοφίας, Αγγέλους και άλλες Ανώτερες Εξελίξεις– καθοδηγεί και προστατεύει τον άνθρωπο όχι μόνο από την τελική κατάπτωση αλλά και την τελική απώλεια.
Kαταλαβαίνουμε επίσης γιατί όταν ένας άνθρωπος γεννιέται από την Καρδιά του Θεού, του δείχνεται το Θείο Σχέδιο και η εξυπηρέτησή του στην ανθρωπότητα, προς όφελος των μελλοντικών γενεών. Τότε αυτός γονατίζει μπροστά στον Πατέρα κάθε Ζωής και ορκίζεται να εκπληρώσει το Σχέδιο Αυτό όσο μπορεί καλλίτερα. Γι Αυτό το λόγο, του δίνεται απεριόριστη ενέργεια, καθώς και όλες οι Δυνάμεις της Δημιουργίας και τότε αρχίζει η σειρά των ενσωματώσεών του για να εκπληρώσει δια του σαρκικού του φορέα, αυτά που υποσχέθηκε.
Τελειώνοντας αυτή την εργασία παραθέτουμε τα λόγια του Ελωίμ της Έκτης Ακτίνας με τα οποία έκλεινε την ομιλία Του αναφορικά με την Εξέλιξη των Στοιχειωδών:
Επιστρέφοντας στις Επτά Βαθμίδες Ενέργειας με τις Οποίες οι Ελωίμ διευρύνουν τη συνείδησή Τους και από ελάχιστα Στοιχειώδη αποβαίνουν οι Μεγάλοι Δημιουργοί Πλανητών και Συστημάτων, αντιλαμβάνεστε πώς και ο μικροσκοπικός Χερουβείμ αποβαίνει Μέγα Δέβας Φωτός όπως επίσης και ο άνθρωπος, ο οποίος αφυπνισμένος, αποβαίνει με τον καιρό Διδάσκαλος της Σοφίας, της Αγάπης και της Τελειότητας.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος υπεκφυγής οπουδήποτε μέσα στο Σύμπαν από την ανάγκη να ακολουθούν όλοι τις Επτά Αυτές Βαθμίδες. Υπάρχουν ορισμένες φύσεις που αποδέχονται αγόγγυστα τις Βαθμίδες Αυτές και έτσι τελειοποιούνται ευκολότερα και ταχύτερα. Άλλοι όμως δυσκολεύονται να Τις αποδεχτούν και αναγκαστικά η εξέλιξή τους επιβραδύνεται. Σ αυτή την κατηγορία ανήκα και Εγώ γιατί ήμουνα Ένας από αυτούς. Στην πραγματικότητα ήμουνα ο πιο αργός από όλα τα Στοιχειώδη με τα οποία άρχισα. Τελικά όμως έμαθα ένα πράγμα: Να κρατώ την ηρεμία του Πνεύματός Μου και να εμμένω στη σοφία του Νόμου.