Η ερμηνεία του Μύθου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το σημείο του Αιγόκερου, λέγει ο Δ. Θιβετανός, είναι ένα από τα πιο δύσκολα ζώδια για να γράψει κάποιος γι’ αυτό και είναι το πιο μυστηριώδες από τα δώδεκα. Έτσι το βρήκαμε. Ακόμη και το σύμβολο του σημείου ποτέ δε σχεδιάστηκε σωστά, όπως λέγεται, γιατί η ακριβής του απεικόνιση θα προκαλούσε μια εισροή δυνάμεων που θα ήταν ανεπιθύμητη. Επίσης το σύμβολο αυτό ονομάζεται μερικές φορές η “υπογραφή του Θεού”. Στους πρόποδες του βουνού ο τράγος, ο υλιστής, ζητά τροφή σε άγονους τόπους. Ο αποδιοπομπαίος τράγος στον ανηφορικό δρόμο βρίσκει τα άνθη της επιτευχθείσας επιθυμίας, το καθένα με τα δικά του αγκάθια του κορεσμού και της απογοήτευσης. Στην κορυφή του βουνού ο ιερός Τράγος βλέπει το όραμα και ο μυημένος εμφανίζεται. Σε άλλες γραφές τα σύμβολα είναι ο Τράγος, ο Κροκόδειλος και ο Μονόκερως. Ένας μύθος δίνει έμφαση στην κάθοδο στην κόλαση για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας, στο πρόσωπο του βασανισμένου Προμηθέα. Ένας άλλος μύθος ασχολείται περισσότερο με τον Κέρβερο, άλλοι τον σκοτώνουν, άλλοι τον ανεβάζουν στη γη. Παραθέτουμε αυτές τις παραλλαγές για την εξέταση της πνευματικής τους σημασίας από τον αναγνώστη. Ένας θυμάται ότι, σύμφωνα με το Δόγμα της Πίστης, ο Ιησούς Χριστός “κατήλθε στον Άδη”. Γιατί; Ασφαλώς επειδή η παμπεριεκτική του αγάπη καλύπτει τις λεγόμενες “χαμένες ψυχές”, εφόσον μας λένε ότι ο Χριστός μεριμνά για την ανθρωπότητα έως ότου και ο έσχατος “ελάχιστος” να επιστρέψει στο σπίτι του. Και ποιοι είμαστε εμείς για να ερμηνεύσουμε την “υπογραφή του Θεού”; Με ταπεινότητα υποβάλλουμε αυτά τα σημεία για στοχασμό. Μας λέγουν ότι ο γονατιστός άνθρωπος του Αιγόκερω προσφέρει καρδιά και Ζωή στην ψυχή και μόνο τότε,  όταν αυτομυηθεί, μπορεί να γίνει θεματοφύλακας των μυστικών της ζωής και των ανώτερων δυνάμεων.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ ΣΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ
Υπάρχουν δύο πύλες εξαιρετικής σημασίας: ο Καρκίνος σε ό,τι εσφαλμένα ονομάζουμε ζωή και ο Αιγόκερως, η Πύλη προς το πνευματικό βασίλειο. Ο Αιγόκερως, η Πύλη μέσα από την οποία θα περάσουμε τελικά, όταν πια δεν ταυτιζόμαστε με τη μορφική πλευρά της ύπαρξης αλλά ταυτιζόμαστε με το Πνεύμα. Αυτό σημαίνει να είμαστε μυημένοι. Μυημένος είναι το πρόσωπο που δεν τοποθετεί πια τη συνείδησή του στο νου του ή στις επιθυμίες, ή στο φυσικό σώμα. Μπορεί να τα χρησιμοποιεί, αν επιλέξει. Αυτό το κάνει, για να βοηθήσει όλη την ανθρωπότητα, αλλά η συνείδησή του δεν είναι εστιασμένη εκεί. Είναι εστιασμένος σε ό,τι ονομάζουμε ψυχή, που είναι εκείνη η όψη του εαυτού μας που είναι ελεύθερη από τη μορφή. Με τη συνείδηση στη ψυχή λειτουργούμε τελικά στον Αιγόκερω, γνωρίζουμε ότι είμαστε μυημένοι και εισερχόμαστε σε δύο μεγάλα συμπαντικά σημεία υπηρεσίας στην ανθρωπότητα.
Γιατί είναι ενδιαφέρον ότι στον Υδροχόο, ασχολούμαστε συμβολικά με τα ζώα γενικά, αφού στο σημείο αυτό ο Ηρακλής ανέλαβε το έργο του καθαρισμού των στάβλων του Αυγεία, το πρώτο του έργο σαν παγκόσμιου μαθητή. Στους Ιχθείς όμως δε συλλαμβάνει τον ταύρο, αλλά όλα τα βόδια, μεταφέροντας στη συνείδησή μας την ιδέα της συμπαντικότητας του παγκόσμιου έργου,  της ομαδικής συνείδηση, της παγκόσμιας συνείδησης και της παγκόσμιας υπηρεσίας. Αν γεννηθήκατε στο ζωδιακό σημείο του Αιγόκερου, παρακαλώ μην έχετε την ιδέα ότι είστε μυημένος. Θα πρέπει να τονίσουμε μια αίσθηση αναλογίας με την κατάσταση της εξέλιξης.  Οι ζηλωτές ή πάσχουν από ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που τους κάνει να νιώθουν ότι δεν είναι δυνατό να κάνουν κάτι, ή έχουν μια υπερφίαλη ιδέα της συμπαντικότητάς τους. Έχουν μια επαφή με τη συνείδηση της ψυχής, αλλά μόνο μια μικρή επαφή που νομίζουν ότι είναι το παν και κομπάζουν. Αυτό δε δείχνει αίσθηση αναλογίας. Αυτό το σημείο συμβολίζει την Τρίτη μύηση, την πρώτη από τις μεγάλες μυήσεις.
Στο κατά Ματθαίο κεφ. 17 διαβάζουμε ότι ο Χριστός πήρε τρεις μαθητές, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, σ’ ένα ψηλό βουνό και μεταμορφώθηκε μπροστά τους. Έπεσαν κάτω και ο Πέτρος είπε: “Ας κατασκευάσουμε εδώ τρεις σκηνάς”. Στην Ινδική φιλοσοφία ονομάζεται “μύηση του ανθρώπου που κατασκευάζει τη σκηνή του”. Ο Πέτρος, ο βράχος ή το θεμέλιο, είναι το σύμβολο του φυσικού σώματος. Ο Ιάκωβος, ο απατηλός, συμβολίζει τη συναισθηματική φύση, την πηγή κάθε θυμικής αυταπάτης. Ο Ιωάννης συμβολίζει το νου, το όνομα σημαίνει “ο Κύριος μίλησε”. Έχετε στα πρόσωπά τους το συμβολισμό των τριών όψεων της προσωπικότητας ενώπιον του ένδοξου Χριστού, στον Αιγόκερω στη μεταμόρφωσή Του.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΚΕΡΒΕΡΟΥ
Ο τρικέφαλος σκύλος, Κέρβερος με το τρομακτικό γαύγισμα, με τα φίδια που ήταν τυλιγμένα σε όλο του το σώμα και με φίδια για ουρά, ήταν ο φύλακας του Άδη. Οι τρεις κεφαλές συμβολίζουν την αίσθηση, την επιθυμία και τις καλές προθέσεις. Η αγάπη της αίσθησης οδηγεί την ανθρωπότητα εδώ και εκεί, για να ικανοποιήσει την πείνα στον οικονομικό κόσμο ή την επιθυμία για επιτυχία στον κόσμο της χαράς. Οι βίαιες συγκρούσεις της αίσθησης, ζητούν να κρατούν απασχολημένο το νου. Πρώτα ο Ηρακλής άρπαξε τη κεντρική κεφαλή, γιατί ήταν το πιο σπουδαία, αφού η επιθυμία προηγείται όλων των αισθήσεων. Είναι αυτό που η επιθυμία επιζητεί να εκφράσει και έτσι ικανοποιείται στον εξωτερικό κόσμο. Η τρίτη κεφαλή είναι καλές προθέσεις, που δεν πραγματοποιήθηκαν. Έτσι έχετε επιθυμία στο κέντρο, από την μια πλευρά έχετε την αίσθηση που απεικονίζει όλες τις συγκρούσεις και από την άλλη πλευρά τη τρίτη κεφαλή των καλών προθέσεων που ΔΕΝ σκεφτήκαμε που ουδέποτε εκτελέστηκαν και για τις οποίες πολλά έχουν λεχθεί.
Έχει ειπωθεί: “Η κόλαση είναι στρωμένη με καλές προθέσεις”. Η ουρά που έχει γίνει από φίδια, απεικονίζει όλες τις πλάνες, που εμποδίζουν την πρόοδο της πνευματικής ζωής. Ο υλισμός, που μας κρατάει χαμηλά, η κατώτερη ψυχική φύση, που μας προξενεί τόση καταστροφή. Ο φόβος κατά μήκος κάθε πιθανής γραμμής. Ο φόβος της αποτυχίας, που εμποδίζει τόσους από την δραστηριότητα και που τρέφει την αδράνεια, το μεγάλο λάθος, όπως ειπώθηκε, των ζηλωτών και μαθητών. Ο Ηρακλής άρπαξε τον Κέρβερο από τη μεσαία κεφαλή και τον νίκησε, γιατί όλοι οι Ηλιακοί Θεοί ασχολούνται με τα προβλήματα της ανθρωπότητας και γι’ αυτό θλιμμένοι κατεβαίνουν στην κόλαση μόνοι για να σώσουν την Ανθρωπότητα. Ως εκ τούτου, όλοι οι Ηλιακοί Θεοί έχουν γεννηθεί στο ζωδιακό σημείο του Αιγόκερω.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η μεγάλη ταλάντευση στον Αιγόκερω συνοψίζεται στους εξής βασικούς τόνους. Πάνω στο συνήθη τροχό είναι: “Και ο Λόγος είπε: Η φιλοδοξία ας κυβερνά και η θύρα ας μένει ανοικτή”. Αυτό είναι το κλειδί της εξελικτικής παρόρμησης και το μυστικό της επαναγέννησης, Δ. Θιβετανός. Όταν μια αληθινή αίσθηση της πραγματικότητας παραγκωνίζει και τη γήινη και την πνευματική φιλοδοξία, ο άνθρωπος μπορεί να λέγει με αλήθεια, “Είμαι χαμένος στο επουράνιο Φως, σ’ αυτό το φως στρέφω τα νώτα”. Έτσι προχωρεί ο παγκόσμιος μαθητής, μυημένος στον Αιγόκερω, στο δρόμο του προς τον Υδροχόο, για να υπηρετήσει την ανθρωπότητα. Στο ζωδιακό αυτό σημείο καθαρίζει τους Στάβλους του Αυγεία, το κάρμα όλης της άγνοιας και της πλάνη του παρελθόντος, ο Ένοικος στο Κατώφλι και έτσι γίνεται Κοσμοσωτήρας στους Ιχθείς.
Όλοι θυμόμαστε ότι η τελευταία πράξη του Χριστού στο δρόμο του προς τη Γεθσημανή και το Γολγοθά ήταν να πλύνει τα πόδια των μαθητών του. Ειπώθηκε ότι “ο Χριστιανισμός δεν απέτυχε: ουδέποτε προσπάθησε”. Τώρα άραγε, ύστερα, από δύο χιλιάδες χρόνια αρχίζουμε, πραγματικά, να προσπαθούμε ατομικά και σε ομαδικό σχηματισμό; Αυτό είναι το έργο που θα καταστήσει δυνατή την επανεμφάνιση του Χριστού και θα προετοιμάσει επίσης την ανθρωπότητα να Τον αναγνωρίσει και να μπορέσει να αντέξει στην ποιότητα των εκπορεύσεων που συνοδεύουν την έλευσή Του. (Διασκευή της Εσωτερικής Αστρολογίας, σελ. 153-174 Αγγλ. έκδ.)

Ας θυμάται κάθε άνθρωπος ότι το πεπρωμένο της ανθρωπότητας είναι ασύγκριτο και ότι εξαρτάται κυρίως από τη θέλησή του να συνεργαστεί στο υπερβατικό έργο. Ας θυμάται ότι ο Νόμος υπάρχει και πάντα υπήρχε, για τον αγώνα και ότι η μάχη δεν έχει χάσει τίποτε από τη βιαιότητά της, επειδή μετατέθηκε από το υλικό στο πνευματικό πεδίο. Ας θυμάται ότι η δική του αξιοπρέπεια, η ευγένειά του σαν ανθρώπινου όντος πρέπει ν’ αναδυθεί από τις προσπάθειές του ν’ απελευθερωθεί από τα δεσμά του και να υπακούσει τις βαθύτερες εφέσεις του. Και πάνω απ’ όλα ας μην ξεχάσει ποτέ ότι ο Θείος Σπινθήρας είναι μέσα του, μόνο μέσα του και ότι είναι ελεύθερος να τον παραβλέψει, να τον σκοτώσει ή να έρθει πλησιέστερα στο Θεό, δείχνοντας την προθυμία του να εργαστεί με Αυτόν και για Αυτόν.