 ΣΤΟΙΧΕΙΟ | Σημείο Πυρός.
 ΙΔΙΟΤΗΤΑ |Απαρχή – Έναρξη. Η θέληση ή η δύναμη αυτοεκφράζεται δια των μεγάλων δημιουργικών διαδικασιών. Αρχικά οι δραστηριότητες κατευθύνονται προς την υλική πλευρά της ζωής και αργότερα προς την πνευματική.
 ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ | Εξωτερικός ο Άρης, εσωτερικός ο Ερμής.
 ΠΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ | Ζυγός σημείο του αέρα.
 ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: «Ας αναζητηθεί και πάλι η μορφή»
 ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ: «Προχωρώ και από το πεδίο του νου κυβερνώ»

ΑΠΑΡΧΗ- ΕΝΑΡΞΗ
Η Πανσέληνος του Κριού είναι αφιερωμένη στον Αναστάντα Χριστό. Αναγνωρίζεται η Πνευματική Πλανητική Ιεραρχία, την οποία Εκείνος καθοδηγεί και κατευθύνει και υπογραμμίζεται η φύση της Αγάπης του Θεού.

Το σημείο του Κριού είναι το πρώτο σημείο του Ζωδιακού. Από το σημείο αυτό ο μεγάλος τροχός, αρχίζει την κυκλική του περιστροφή. Είναι το σημείο της ενάρξεως και από κοσμική έννοια είναι το σημείο της δημιουργίας. Στη ζωή του ανθρώπινου όντος, σημειώνει την απαρχή της πρώτης υποκειμενικής και λανθάνουσας συνείδησης της ύπαρξης του και το ξεκίνημα στο κύκλο της εμπειρίας. «Ας αναζητηθεί η μορφή» είναι ο βασικός τόνος. Στη ζωή του ζηλωτή για μαθητεία υπονοεί την περίοδο του αναπροσανατολισμού και το ξεκίνημα της ενσυνείδητης προσπάθειας για να βαδίσει την εξελικτική ατραπό που θα τον απελευθερώσει από την ύλη και θα τον βγάλει έξω από το ανθρώπινο βασίλειο. Θα τον καταστήσει ικανό να μεταφερθεί στο πέμπτο Βασίλειο, το Βασίλειο του Θεού.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ
Η πανσέληνος του Κριού, που ονομάζεται και εορτή του Πάσχα, είναι μια από τις τρεις μείζονες πνευματικές εορτές, μαζί με την εορτή του Βεζάκ (πανσέληνος στον Ταύρο), και την εορτή της ανθρωπότητας (πανσέληνος στους Διδύμους). Είναι αφιερωμένη στον Αναστάντα Χριστό και ονομάζεται επίσης φεστιβάλ της Ανάστασης γιατί είναι η εορτή του αναστηθέντος ζωντανού Χριστού, του Δασκάλου της ανθρωπότητας και Κεφαλής της Πνευματικής Πλανητικής Ιεραρχίας. Εκείνη την ημέρα η Πνευματική Ιεραρχία, την οποία Εκείνος καθοδηγεί και κατευθύνει, αναγνωρίζεται και η φύση της αγάπης του Θεού υπογραμμίζεται. Η ενέργεια του Κριού είναι πύρινη και αυτή φορτίζει και διεγείρει τον Πνευματικό Σπινθήρα που βρίσκεται μέσα σε όλες τις μορφές και τις προκαλεί να προχωρήσουν και να προοδεύσουν.

Η Ανάσταση είναι η προοδευτική εξέλιξη του Σπινθήρα, είναι η ατραπός της επιστροφής του Σπινθήρα στον Οίκο.  Μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά υπάρχει ο Σπινθήρας που είναι μια φλόγα ηλεκτρική, αόρατη και δημιουργική, η φλόγα της ζωής. Είναι μια ακτίνα του Κεντρικού Πνευματικού Ήλιου που έδωσε τη γέννηση σε όλη τη δημιουργία. Για την Αρχαία Σοφία ο άνθρωπος είναι μια ακτίνα που ακτινοβολήθηκε από τον κεντρικό Πνευματικό Ήλιο. Για εκατομμύρια χρόνια ο Σπινθήρας ταξιδεύει από το ένα Βασίλειο της φύσης στο άλλο.
Μέσα στο πρώτο Βασίλειο το ορυκτό, ο σπινθήρας παλεύει και εργάζεται σκληρά για να καταστρέψει τους υλικούς περιορισμούς και να εισέλθει στο δεύτερο Βασίλειο της φύσης το φυτικό.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται στο φυτικό Βασίλειο καθώς και στο ζωικό, μέχρι που ο σπινθήρας να φτάσει, στο τέταρτο Βασίλειο, το ανθρώπινο.

Στο ανθρώπινο Βασίλειο πλέον, η πρόοδος του πνεύματος δεν είναι αυτόματη ή ασυνείδητη. Η διαδικασία της Ανάστασης πρέπει να συνεχιστεί συνειδητά με τη βοήθεια του εσωτερικού οδηγού. Μερικές ανθρώπινες υπάρξεις αγωνίστηκαν, μόχθησαν, υπηρέτησαν και θυσιάστηκαν για πολύ καιρό και εισήλθαν στο πέμπτο Βασίλειο, το Βασίλειο των ψυχών, μέσω του οποίου έχουν περάσει όλες οι Μεγάλες Οντότητες, όπως ο Χριστός και ο Βούδας. Η ατραπός της Ανάστασης δε σταματά εκεί αλλά συνεχίζεται στο έκτο και μετά στο έβδομο Βασίλειο. Μέσω του έβδομου Βασιλείου ο σπινθήρας ανασταίνεται από το Κοσμικό φυσικό πεδίο και η Ατραπός της Ανάστασης συνεχίζεται μέχρι που ο Σπινθήρας, η Ακτίνα του Κεντρικού Πνευματικού Ήλιου να επιστρέψει στην πηγή του.

Η ενέργεια του Κριού διεισδύει μέσα σε κάθε κοιμώμενη ακτίνα, την κτυπά και την αφυπνίζει και την κάνει να προχωρήσει στο ταξίδι της πίσω στον Οίκο. Η Ανάσταση είναι η πρόοδος κάθε φλόγας από ένα βασίλειο στο επόμενο, από ένα επίπεδο σε ένα υψηλότερο. Η ίδια η εξέλιξη είναι μια μεγάλη διαδικασία Ανάστασης, που στην διάρκειά της, το πνεύμα μέσα στην ύλη σπάζει τους περιορισμούς του και εκφράζεται σαν ζωή, ευαισθησία, συνείδηση, επίγνωση και θέληση.

Όλη αυτή η διαδικασία της Ανάστασης μέσα στα κατώτερα βασίλεια πρέπει να επαναληφθεί μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Όπως ο Σπινθήρας φυλακίστηκε στο ορυκτό βασίλειο, έτσι και εμείς φυλακιστήκαμε στο σώμα μας. Νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα μας και έχουμε ταυτιστεί με τη μορφή. Μέσω της Ανάστασης και με τη διαδικασία της αυτοπραγμάτωσης, απελευθερωνόμαστε από αυτήν την παγίδα και εισερχόμαστε στο συναισθηματικό επίπεδο συνείδησης. Μέσα στη ζούγκλα του συναισθηματικού πεδίου ο άνθρωπος βιώνει συμπάθειες και αντιπάθειες, αρνητικά συναισθήματα, θυμαπάτες και συναισθηματικές θύελλες. Αφού απελευθερωθεί από τις συναισθηματικές ταυτίσεις, ο άνθρωπος εισέρχεται στο νοητικό πεδίο, όπου εγκλωβίζεται στα δίκτυα της χωριστικότητας, της υπερηφάνειας, της ματαιοδοξίας, του εγωισμού, ώσπου το Πνευματικό Πυρ σπάει τους τοίχους της φυλακής αυτής και εισέρχεται σε ένα νέο πεδίο επίτευξης.

Η Ανάσταση είναι η διαδικασία δόμησης γεφυρών από ένα Βασίλειο σε ένα άλλο, από ένα πεδίο σε ένα υψηλότερο πεδίο. Η γέφυρα που εμείς τώρα δομούμε είναι η γέφυρα ανάμεσα στην προσωπικότητα και την ψυχή ή η γέφυρα ανάμεσα στο τέταρτο Βασίλειο και στο Πέμπτο. Αυτή ονομάζεται γέφυρα του Ουράνιου Τόξου ή Ανταχάρανα και είναι μια γραμμή ηλεκτρομαγνητικής επικοινωνίας ανάμεσα στον κατώτερο νου και την ψυχή ή είναι ένας αγωγός ανάμεσα στον κατώτερο και τον ανώτερο νου.

Μέσω αυτής της γέφυρας ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί «από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγματικό, από τον θάνατο στην αθανασία». Θα δομήσουν αυτήν τη γέφυρα όσοι εργάζονται για να κυριαρχήσουν τις τάσεις και τις παρορμήσεις τους, τις θυμαπάτες και τις πλάνες τους. Η μετάβαση από το ένα πεδίο στο άλλο δε θα δημιουργήσει κανένα χάσμα μέσα στη συνείδηση αυτών που χτίζουν τη συνέχεια της συνείδησής τους, γιατί η Ανάσταση δεν είναι φυγή αλλά είναι κυριαρχία των επιπέδων που αφήσαμε πίσω. Μόλις η γέφυρα χτιστεί κυριαρχείται ο φόβος γιατί κυριαρχείται ο θάνατος. Οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο γιατί αγαπούν υπερβολικά αυτό που είναι υλικό και απεχθάνονται να χάνουν την επαφή με την μορφική όψη της φύσης.

Η Ανάσταση του πνεύματος είναι επίσης μια πορεία δύο δρόμων, καταστροφής και δόμησης. Το πνεύμα πρέπει να απλωθεί και να αυτοαποκαλυφθεί. Αυτή η επέκταση και η αποκάλυψη δεν είναι δυνατή, εάν η μορφή μέσα στην οποία είναι το πνεύμα περιορισμένο, δεν καταστραφεί. Η μορφή μπορεί να είναι φυσική, συναισθηματική, νοητική ή ανώτερη αιθερική. Η καταστροφή όμως της μορφής γίνεται ταυτόχρονα με τη δόμηση νέων μορφών. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως στη Νέα Εποχή οι έννοιες του θανάτου, της υποκατάστασης και της θυσίας, θα αντικατασταθούν από τις έννοιες της Ανάστασης, της πνευματικής ενότητας και της υπηρεσίας, έτσι που ένας καινούργιος τόνος θα μπει στην ανθρώπινη ζωή, φέρνοντας ελπίδα, χαρά, δύναμη και ελευθερία.

Είναι λοιπόν το ζωδιακό τούτο σημείο, το σημείο των ισχυρών και δυναμικών ωθήσεων που θα μας καταστήσει ικανούς να κάνουμε ένα καινούργιο πέρασμα μέσα από τα μυστήρια της δημιουργίας. Έτσι σ' αυτή την πανσέληνο, μέσω του διαλογισμού μας, ας συνεργαστούμε με τις αναστάσιμες ενέργειες και ας εστιάσουμε την προσοχή μας στην Νέα Εποχή της Ανάστασης.