“Η ανοδική πορεία των ψυχών βρίσκεται δια των δώδεκα σημείων του Ζωδιακού… η καθοδική πορεία είναι η ίδια.”
Κλήμης ο Αλεξανδρεύς

 Στη ζωή του Ηρακλή, την ψυχή σε ενσάρκωση και στην πρόοδό του γύρω στο Ζωδιακό από τον Κριό στους Ιχθείς, πάνω στον αντεστραμμένο τροχό, την ατραπό του μαθητή, θα ήταν χρήσιμο να ορίσουμε σε συντομία το Ζωδιακό, έτσι ώστε να μπορούμε να παρακολουθήσουμε τους άθλους του με νοημοσύνη. Θα ήταν επίσης επωφελές να επιβεβαιώσουμε αν στη Δυτική Χριστιανική μας παράδοση υπάρχουν ενδείξεις της επιρροής της αρχαίας επιστήμης της αστρολογίας.
Υπήρξαν πολλοί ορισμοί της λέξης “Ζωδιακός”. Ο συνηθέστερος είναι ο ακόλουθος: “…Η λέξη παράγεται από την Ελληνική “ζώδιον”, ένα μικρό ζώο, η πλήρης έκφραση της οποίας είναι ζωδιακός κύκλος ή κύκλος των ζώων. Αυτή είναι μια φανταστική ζώνη του ουρανού, που σχηματίζεται από δύο κύκλους ισαπέχοντες από την εκλειπτική περίπου κατά δέκα οκτώ μοίρες, που ορίζουν την ατραπό του ηλίου είτε στην ετήσια περιφορά του, όπου οι δώδεκα διαιρέσεις υποδεικνύουν τη διαδοχή των μηνών του έτους είτε στην ημερήσια πορεία του, όπου οι υποδιαιρέσεις σημειώνουν τις ώρες της ημέρας και της νύχτας.”
Αστρολογία, ο Κρίκος μεταξύ Δύο Κόσμων
Υπό S. Elisabeth Hall, Μ.Α. zodiac

O Valentia Aratton μπορεί επίσης ν’ αναφερθεί εδώ:
“…στην αστρονομία, λέγει η επιστήμη, ο Ζωδιακός είναι μια φανταστική ζώνη των ουρανών, πλάτους 16 ή 18 μοιρών, δια της οποίας περνά η πορεία του Ήλίου (η εκλειπτική). Περιλαμβάνει τους δώδεκα αστερισμούς που αποτελούν τα δώδεκα σημεία του Ζωδιακού και από τα οποία παίρνουν τα ονόματά τους. Ο αστρολογικός Ζωδιακός είναι ένας φανταστικός κύκλος που περνά γύρω από τη γη στο επίπεδο της εκλειπτικής και το πρώτο του σημείο ονομάζεται Κριός στις 0 μοίρες. Διαιρείται σε δώδεκα ίσα μέρη που καλούνται ‘σημεία του Ζωδιακού’ και καθένα απέχει διάστημα 30 μοιρών και μ’ αυτό μετράται η ορθή άνοδος των ουράνιων σωμάτων. Ο κινητός ή φυσικός Ζωδιακός είναι μια διαδοχή των αστερισμών που σχηματίζουν μια ζώνη πλάτους 47 μοιρών που βρίσκεται βόρεια και νότια της εκλειπτικής.”
Γλωσσάριο του Ουράνιου Πλοίου του Βορρά

Ο Walter H Sampson μας δίνει μια πολύ απλή ερμηνεία της φανταστικής ζώνης. Μας λέγει:
“Ο Ζωδιακός, μιλώντας κυριολεκτικά, είναι η ουράνια εκείνη ζώνη δια της οποίας περνά η φαινομενική πορεία του Ηλίου. Το σημείο της αρχής της είναι η Εαρινή Ισημερία που, όπως ξέρουμε, είναι σε συνεχή ανάστροφη κίνηση διαμέσου ενός κύκλου αστερισμών που βρίσκονται κοντά στην εκλειπτική. Ο Ζωδιακός διαιρείται σε δώδεκα ίσα μέρη τριάντα μοιρών έκαστο, που αντιστοιχούν περίπου στους δώδεκα αστερισμούς, του Κριού, Ταύρου, Διδύμων, Καρκίνου, Λέοντα, Παρθένου, Ζυγού, Σκορπιού, Τοξότη, Αιγόκερου, Υδροχόου και Ιχθύων.”
Ζωδιακός: Η Επιτομή της Ζωής, Winter

Ο Alan Leo μας λέγει επίσης:
“…οι αστερισμοί είναι ομάδες απλανών αστέρων, οι δώδεκα κύριες ομάδες που καλούνται με τα ίδια ονόματα των δώδεκα σημείων, παρότι δεν καλύπτουν την ίδια περιοχή των ουρανών. Η μετάπτωση των ισημεριών, που προξενείται από την ‘κίνηση’ του Ηλίου στο διάστημα, κάνει τους αστερισμούς να φαίνονται ότι κινούνται αντίθετα στη σειρά των σημείων με ρυθμό 50 1/3 δευτερόλεπτα το χρόνο.”
Λεξικό της Αστρολογίας, σελ. 204
Ένα σημείο που πρέπει να θυμόμαστε δίνεται από τον Alan Leo στα ακόλουθα: “Οι δώδεκα αστερισμοί σχηματίζουν το Ζωδιακό του όλου ηλιακού συστήματος… όπως ακριβώς η περιστροφή της γης κάνει τα σημεία ν’ ανατέλλουν και να δύουν και ένα νέο σημείο βρίσκεται σε άνοδο κάθε δύο ώρες κατά μέσο όρο. Έτσι σαν αποτέλεσμα της μετάπτωσης, ο πολύ μεγαλύτερος κύκλος των αστερισμών περνά δια της εκλειπτικής της γης στο ισημερινό σημείο, την αρχή του Ζωδιακού. Μ’ αυτό τον τρόπο η μεγάλη ημέρα της μετάπτωσης που περιλαμβάνει περισσότερο από είκοσι πέντε χιλιάδες χρόνια, αντιστοιχεί σε μια από τις μέρες μας, γιατί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και οι δώδεκα αστερισμοί ανατέλλουν και δύουν μία φορά.”
Λεξικό της Αστρολογίας, σελ. 167
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει συνεπώς να θυμόμαστε είναι ότι υπάρχουν δύο Ζωδιακοί, ο μεγάλος κι ο μικρός. Ο πρώτος περιλαμβάνει τους δώδεκα αστερισμούς δια των οποίων ο Ήλιος και το πλανητικό σύστημα φαίνονται να περνούν σ’ ένα μεγάλο κύκλο πάνω από 25.000 χρόνια. Ο δεύτερος είναι ο ίδιος κύκλος των αστερισμών δια του οποίου η Γη φαίνεται να περνά στην ετήσια περιφορά της γύρω από τον Ήλιο και πάνω σ’ αυτόν οι αστρολόγοι βασίζουν τις προβλέψεις τους και καταστρώνουν τα ωροσκόπια. Έτσι έχουμε στους δύο αυτούς Ζωδιακούς το σύμβολο της προόδου της Ζωής η οποία εμψυχώνει ένα ηλιακό σύστημα, έναν πλανήτη και έναν άνθρωπο.
“Όπως η Γη στο ετήσιο ταξίδι της γύρω απ’ τον Ήλιο διέρχεται από ένα σημείο του Ζωδιακού κάθε μήνα, έτσι και το ηλιακό μας σύστημα στη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού του γύρω από τον Κεντρικό Ήλιο του Σύμπαντος (Αλκυόνη) διέρχεται από κάθε σημείο του Ζωδιακού. Αλλά στο μεγαλύτερο αυτό κύκλο αντί για ένα μήνα το ηλιακό σύστημα χρειάζεται περίπου δύο χιλιάδες και εξήντα χρόνια για να διέλθει από κάθε ζώδιο.”
Το Μήνυμα του Υδροχόου, σελ. 23, υπό Homer Curtiss 280px-Ecliptic_path
Ένας ενδιαφέρων και πιθανότερος ορισμός της λέξης “Ζωδιακός” δίνεται από τον Δρ. Dr. Ethelbert Bullinger στο βιβλίο του ‘Η Μαρτυρία των Αστέρων’. Λέγει: “Η λέξη προέρχεται από την Ελληνική ‘Ζωδιακός’ που δεν προκύπτει από το ‘ζώο’, ‘ζω’, αλλά από μια πρωτόγονη ρίζα δια της Εβραϊκής ‘ζόντι’ που στα Σανσκριτικά σημαίνει ‘οδός’. Η ετυμολογία της δεν έχει σχέση με τα ζώντα πλάσματα, αλλά υποδηλώνει το δρόμο ή τα βήματα και χρησιμοποιείται για το δρόμο ή την ατραπό που φαίνεται ν’ ακολουθεί ο Ήλιος μεταξύ των αστέρων στην πορεία ενός έτους.” Συνεπώς ο Ζωδιακός είναι η Ατραπός ή η Οδός.

Όταν ο Χριστός μίλησε στους μαθητές Του ως Κοσμικός Χριστός, είπε: “Εγώ ειμί η Οδός” και σ’ αυτό μπορεί να δοθεί μια αστρολογική σημασία, γιατί και οι τρεις τύποι ζωών βαδίζουν αυτή την κοσμική Οδό, ο Κοσμικός Χριστός, το Πλανητικό Πνεύμα και το ανθρώπινο ον. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο Ζωδιακός αναφέρεται σαν πλάνη και σαν φανταστική ατραπός, μια εμφάνιση. Το Λεξικό του Webster λόγου χάρη, ορίζει το Ζωδιακό σαν “τη φανταστική ατραπό του ηλίου διαμέσου των ουρανών” και σ’ όλα τα σχετικά βιβλία δίνεται έμφαση στο γεγονός ότι όλα είναι εμφάνιση, η μεγάλη πλάνη. Ένας συγγραφέας μας λέει ότι: “…για τον αστρονόμο ο Ζωδιακός είναι απλώς η ατραπός του ηλίου, της σελήνης και των πλανητών, που δεν έχει περισσότερη πραγματικότητα από τα ίχνη των πλοίων πάνω σ’ έναν άτλαντα για την πληροφόρηση των υποψήφιων ταξιδιωτών.”
Ο Ζωδιακός και η Ψυχή, σε αγγλ. έκδ. σελ. 1, υπό C.E.O. Carter

Καθώς μελετούμε τη φανταστική ατραπό προβάλλουν δύο σκέψεις. Ερχόμαστε κατά πρόσωπο με την έννοια μιας σταθερής και διαρκούς προόδου γύρω από την πελώρια αυτή ζώνη των αστερισμών. Η ιδέα της αιώνιας επανάληψης και της συνεχούς δραστηριότητας που φέρνει, όπως ελπίζουμε και πιστεύουμε, μια συνεχή ανάπτυξη, μας δίνει μια σύλληψη του μεγέθους της Μίας Ζωής και το όραμα ενός συνεχώς αναδυόμενου σχεδίου και σκοπού που ενσωματώνει τη νοήμονα πραγμάτωση της σκέψης του Θεού.
Η δεύτερη ιδέα, που βρήκε τόση μεγάλη ανταπόκριση στον ανθρώπινο νου, που περιλαμβάνει εκείνο που αποκαλούμε “επιστήμη της αστρολογίας” και σχηματίζει τη βασική της υπόθεση, είναι ότι καθένα από αυτά τα σημεία, δια των οποίων ο Ήλιος και η Γη φαίνονται να διέρχονται, είναι ενσωματώσεις ενεργειών που ασκούν δυναμική επίδραση σ’ όλες τις μορφές ζωής του πλανήτη μας και στον κόσμο των ιδεών. Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει και επηρεάζεται από ενέργειες που συνδέονται με το ηλιακό μας σύστημα καθώς διέρχεται από τους διάφορους αστερισμούς.
Αν αυτό είναι γεγονός κι αν μπορούσαμε να έχουμε μια αρκετά πλατιά ανασκόπηση, θα ήταν δυνατό να καταδείξουμε την αλήθεια αυτής της επιρροής. Πώς λοιπόν μπορούν αυτές οι ενέργειες να είναι αποτελεσματικές; Λέγεται ότι διαβιβάζονται με σκεπτομορφές. Χρησιμοποιούμε εύκολα τη φράση, “η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη”. Εδώ η πραγματικότητα αυτής της πίστης τίθεται σε κοσμική δοκιμασία. Λέγεται επίσης ότι ο θάνατος είναι “επινόηση της φαντασίας μας”.