Υπάρχουν πολλές εκδοχές του μύθου που αφορά στον άθλο του Ηρακλή στους Ιχθείς. Λέγεται ότι υπήρχε ένα νησί όπου ζούσε ένα ανθρώπινο τέρας που λεγόταν Γηρυόνης, με σώμα τριών ενωμένων ανθρώπων. Είχε ένα κοπάδι από κόκκινα βόδια που τα φύλαγε ένας βοσκός και ένας σκύλος με δύο κεφαλές. Ο Ηρακλής πήρε εντολές, οι Ιχθείς είναι το ζώδιο της υπακοής, να φέρει αυτά τα βόδια από το νησί, διασχίζοντας γη και θάλασσα, στην Ιερή Πόλη. Ο Ηρακλής ‘πετάχτηκε’ στο νησί, μέσα σ’ ένα χρυσό κύπελλο και όταν έφτασε εκεί, αναρριχήθηκε στην κορυφή του βουνού και πέρασε τη νύχτα με προσευχές. Έπειτα σκότωσε το δικέφαλο σκύλο, αλλά δε σκότωσε το βοσκό. Σκότωσε επίσης τον ιδιοκτήτη των κόκκινων βοδιών. Εδώ είναι το ωραίο μέρος του μύθου: ο Ηρακλής έβαλε όλα τα βόδια στο χρυσό κύπελλο με το οποίο είχε ‘πεταχτεί’ στο νησί, τα έφερε στην Ιερή Πόλη και τα πρόσφερε θυσία στην Αθηνά, τη Θεά της Σοφίας. Αυτή η Ιερή Πόλη αποτελείται από δύο πόλεις που συνδέονται με ένα θαυμάσιο τείχος και μια πύλη που ονομάζεται Πύλη του Λέοντα.

Μετά την παράδοση των βοδιών το έργο του Ηρακλή τελείωσε. Δεν ακούμε πια γι’ αυτόν παρά μόνο ότι μπορεί να προχώρησε σε μεγαλύτερο κοσμικό έργο. Ας θεωρήσουμε τον Ηρακλή σαν ένα σωτήρα του κόσμου. Έχει αποκτήσει οραματισμό για κάτι που έπρεπε να κάνει. Βλέπει την ανθρωπότητα ν’ ανήκει σ’ ένα τέρας, έναν άνθρωπο με τρία σώματα, το σύμβολο ενός ανθρώπινου όντος με ενωμένα το νοητικό, το συναισθηματικό και το φυσικό σώμα. Νομίζω ότι ο άθλος αυτός δεν έχει ακόμη συμπληρωθεί. Η ολοκλήρωσή του βρίσκεται μπροστά. Υπήρχαν και άλλοι υιοί των ανθρώπων προερχόμενοι, κατά καιρούς, από την ανθρώπινη οικογένεια, ένας εδώ, άλλος εκεί, μια ομάδα εδώ, μια ομάδα εκεί, μόνοι ή κατά ομάδες, όπως όταν ο Βούδδας ήταν στη γη και λένε ότι έσωσε εννιακόσιους. Τώρα, η ανθρωπότητα, το ανθρώπινο τέρας, είναι έτοιμη  για τη σωτηρία και για το πραγματικό έργο του Σωτήρα του Κόσμου, μπορεί ν’ αρχίσει σαν σύνολο με την ιδέα της ομάδας που βασίζεται το έργο, μάλλον, παρά με τη ατομική ψυχή που σώζει.

Ο συμβολισμός των κόκκινων βοδιών αφορά σαφώς στις κατώτερες επιθυμίες, επιθυμίες που υπήρξαν πάντα ένα κύριο χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας. Φρουρούνται από ένα βοσκό που είναι ο νους, ο σκύλος με τα δύο κεφάλια αντιπροσωπεύει την υλική όψη και την ψυχική φύση. Βλέπετε γιατί ο Ηρακλής δε σκότωσε το βοσκό. Ο νους μπορεί ακόμη να είναι ο βοσκός των βοδιών, αλλά ο Ηρακλής σκότωσε το δικέφαλο σκύλο, τη συναισθηματική φύση και την υλική όψη, που σημαίνει ότι τις στέρησε από κάθε δύναμη. Ο βοσκός είχε ακόμη δύναμη και δεν μπορώ να φανταστώ κάποια εποχή όπου το ανθρώπινο ον σε ενσάρκωση δε θα χρειάζεται να χρησιμοποιήσει το νου σαν διερμηνέα και μεταβιβαστή της πνευματικής ενέργειας. Όπως ο Ιησούς σαν ανθρώπινο ον, σε επικοινωνία με την ψυχή του έγινε διαβιβαστής Φωτός στους υιούς των ανθρώπων, έτσι μπορούμε να επεκτείνουμε την έννοια και να θεωρήσουμε την ανθρωπότητα σαν ένα σύνολο, με το νου όλων να κρατιέται σταθερά στο Φως και να διαβιβάζει στα κατώτερα βασίλεια της φύσης την πνευματική εκείνη ενέργεια που θα τα ανυψώσει στους ουρανούς.

Αυτό είναι το έργο της ανθρωπότητας. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με τα δικά μας προβλήματα, ώστε λησμονούμε την ευρύτερη εικόνα. Πρέπει πάλι να σημειωθεί, ότι ο φύλακας των βοδιών, η όψη – μορφική, σκοτώθηκε επίσης, αλλά ο βοσκός και τα βόδια ανυψώθηκαν μέσα στο χρυσό κύπελλο. Εδώ έχετε το Ιερό Δισκοπότηρο. Και έτσι το έργο επιτεύχθηκε. Ο Κοσμοσωτήρας εκπλήρωσε την αποστολή Του, ανύψωσε την ανθρωπότητα. Όλοι έκαναν ό,τι έκανε σε μεγαλύτερη έκταση ο Χριστός. Ακούμε γύρω μας για την αποτυχία του Χριστιανισμού. Δε βλέπω αποτυχία οπουδήποτε στο Μεγάλο Σχέδιο. Ίσως βραδυπορία, αλλά ξέρετε πόσο καταστροφικό θα ήταν, αν η εξέλιξη ήταν πολύ γρήγορη, πόσο επικίνδυνο θα ήταν, αν οι άνθρωποι ήταν σε υπερδιέγερση προτού είναι έτοιμοι;

Όλοι οι δάσκαλοι γνωρίζουν τους κινδύνους της υπερδιέγερσης, τις καταστροφές που συμβαίνουν όταν ένα πρόσωπο κάνει ορισμένες επαφές προτού ο μηχανισμός είναι αρκετά συντονισμένος. Οι Σωτήρες του Κόσμου πρέπει να εργάζονται αργά, αλλά ο χρόνος δε σημαίνει κάτι γι’ αυτούς. Ο όρος Κοσμοσωτήρας συνδέθηκε ως τώρα με την ιδέα της ανάδυσης ενός μεγάλου Υιού του Θεού από τον οίκο του Πατρός, που κλήθηκε από την ανάγκη της ανθρωπότητας για να κάνει ένα μεγάλο έργο. Κατά την πάροδο των αιώνων, Παγκόσμιοι Σωτήρες έχουν έρθει περιβεβλημένοι σε φυσικά σώματα, έχουν έρθει εμποτισμένοι με συναισθηματική φύση και υπήρξαν αρκετά νοήμονες. Με τη ζωή τους έδωσαν ένα παράδειγμα ότι μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε τα βήματά τους. Mε τα λόγια τους ήχησαν το φθόγγο, το μήνυμα που χρειαζόταν η ανθρωπότητα για να κάνει το επόμενο βήμα. Με τις πράξεις τους έδωσαν μια απόδειξη της υπηρεσίας, που προσφέρεται στον κόσμο κάνοντας το καλό και τα ονόματά τους έμειναν κοντά μας ανά τους αιώνες. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ μεγάλη μορφή για να μείνει στο νου των ανθρώπων για χιλιάδες χρόνια. Οι περισσότεροι από μας ξεχνιούνται σε είκοσι.