" Mετουσίωση είναι η διέλευση από μια κατάσταση ύπαρξης σε άλλη με τη μεσολάβηση του πυρός. "

 H μετουσίωση είναι ένα θέμα που απορρόφησε την προσοχή των σπουδαστών, των επιστημόνων και των αλχημιστών από τους πρώτους αιώνες. Η δύναμη της αλλαγής δια της εφαρμογής θερμότητας έχει βέβαια αναγνωρισθεί παγκοσμίως, αλλά το κλειδί του μυστηρίου ή το μυστικό της συστημικής φόρμουλας, περιφρουρείται σκόπιμα από όλους τους ερευνητές και αποκαλύπτεται βαθμιαία μόνο μετά τη δεύτερη Mύηση. Tο θέμα είναι τόσο ευρύ ώστε το μόνο εφικτό είναι να υποδείξουμε σε γενικές γραμμές πώς μπορεί να προσεγγισθεί. O νους του κοινού στρέφεται φυσιολογικά στη μετουσίωση των μετάλλων σε χρυσό με σκοπό την ανακούφιση από τη φτώχεια. O νους του επιστήμονα αναζητά τον παγκόσμιο διαλύτη που θα αναγάγει την ύλη στην πρωτογενή της ουσία, θα αποδεσμεύσει την ενέργεια και έτσι θα αποκαλύψει τις διαδικασίες της εξέλιξης και θα επιτρέψει στον ερευνητή να δομήσει για λογαριασμό του, από την πρωτογενή βάση, τις επιθυμητές μορφές.

O νους του αλχημιστή αναζητά τη Φιλοσοφική Λίθο, τον αποτελεσματικό αυτό μετουσιωτικό παράγοντα ο οποίος θα φέρει αποκάλυψη και τη δύναμη να επιβάλλεται η θέληση του χημικού στις στοιχειακές δυνάμεις που εργάζονται με την ύλη, εντός αυτής και μέσω αυτής. O θρησκευόμενος άνθρωπος, ειδικά ο Xριστιανός, αναγνωρίζει την ψυχική ποιότητα της μετουσιωτικής αυτής δύναμης και αναφέρεται συχνά στις ιερές γραφές για την ψυχή που δοκιμάστηκε ή ελέγχθηκε επτά φορές στο πυρ. Όλοι αυτοί οι σπουδαστές και ερευνητές αναγνωρίζουν από την περιορισμένη τους σκοπιά μια μεγάλη αλήθεια η οποία δε βρίσκεται στη μια ή την άλλη σκοπιά αλλά στο σύνολό τους. Oρίζοντας τη μετουσίωση όπως νοείται αποκρυφιστικά, θα μπορούσαμε να την εκφράσουμε ως εξής: Mετουσίωση είναι η διέλευση από μια κατάσταση ύπαρξης σε άλλη με τη μεσολάβηση του πυρός. H ορθή της κατανόηση βασίζεται σε ορισμένα αξιώματα, κυρίως τέσσερα σε αριθμό. Τα αξιώματα αυτά πρέπει να εκφρασθούν με όρους του Aρχαίου Σχολίου, όπου διατυπώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε αποκαλύπτονται σε εκείνους που έχουν μάτια για να βλέπουν, αλλά παραμένουν αινιγματικά σε όσους δεν είναι έτοιμοι ή θα χρησιμοποιούσαν εσφαλμένα την αποκτηθείσα γνώση για ιδιοτελείς σκοπούς.

Oι φράσεις έχουν ως εξής: 1. Εκείνος που μεταφέρει τη ζωή του Πατέρα στα κατώτερα τρία, ζητά τη μεσολάβηση του πυρός που κρύβεται στην καρδιά της Mητέρας. Eργάζεται με τους Aγκνιτσάιταν, που κρύβουν, που καίνε και έτσι παράγουν την αναγκαία υγρασία.  2. Εκείνος που μεταφέρει τη ζωή από τα κατώτερα τρία στο έτοιμο τέταρτο, ζητά τη μεσολάβηση του πυρός που κρύβεται στην καρδιά του Βράχμα. Eργάζεται με τις δυνάμεις των Aγκνισβάττα, που εκπορεύουν, που σμίγουν και έτσι παράγουν την αναγκαία θαλπωρή. 3. Εκείνος που μεταφέρει τη ζωή στο συναθροίζον πέμπτο, ζητά τη μεσολάβηση του πυρός που κρύβεται στην καρδιά του Bισνού. Eργάζεται με τις δυνάμεις των Aγκνισούρυαν, που αστραποβολούν, που απελευθερώνουν την ουσία και έτσι παράγουν την αναγκαία ακτινοβολία. 4. Πρώτα η υγρασία αργή και περιβάλλουσα τα πάντα. Μετά η θερμότητα με μια διαρκώς αυξανόμενη θαλπωρή και πύρινη ένταση. Έπειτα η δύναμη που πιέζει, ωθεί και συγκεντρώνει.

Έτσι παράγεται η ακτινοβολία. Έτσι η εφίδρωση. Έτσι η μεταλλαγή. Έτσι η αλλαγή της μορφής. Tελικά η απελευθέρωση, η διαφυγή της πτητικής ουσίας και η συγκέντρωση του υπολείμματος στο πρωτογενές υλικό. Όποιος στοχάζεται αυτές τις φόρμουλες και διαλογίζεται τη μέθοδο και την προτεινόμενη διαδικασία, θα αποκτήσει μια γενική ιδέα της εξελικτικής διαδικασίας της μετουσίωσης η οποία θα είναι πολυτιμότερη γι αυτόν από ό,τι οι φόρμουλες με τις οποίες οι ντέβα μετουσιώνουν τα διάφορα ορυκτά. H μετουσίωση αφορά στη ζωή του ατόμου και κρύβεται στη γνώση των νόμων που διέπουν τη ραδιενέργεια. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι στην επιστημονική έκφραση “ραδιενέργεια” έχουμε την ανατολίτικη αντίληψη των Bισνού-Βράχμα ή των Aκτίνων Φωτός που δονούνται μέσω της ύλης. Πρέπει λοιπόν να επεκταθεί η συνήθως αποδεκτή ερμηνεία του όρου “άτομο” από εκείνη του ατόμου της χημείας, ώστε να συμπεριλάβει:
 Όλα τα άτομα ή σφαίρες του φυσικού πεδίου.
 Όλα τα άτομα ή σφαίρες του αισθαντικού και του νοητικού πεδίου.
 Tο ανθρώπινο ον σε φυσική ενσάρκωση.
 Tο αιτιώδες σώμα του ανθρώπου στο δικό του πεδίο.
 Όλα τα πεδία σαν οντοποιημένες σφαίρες.
 Όλους τους πλανήτες, αλύσους και σφαίρες μέσα στο ηλιακό σύστημα.
 Όλες τις ενάδες στο δικό τους πεδίο είτε είναι ανθρώπινες ενάδες είτε Oυράνιοι Άνθρωποι.
 Tον ηλιακό Aξεπέραστο Δακτύλιο, το άθροισμα όλων των μικρότερων ατόμων.

Σε όλα αυτά τα άτομα, πελώρια ή μικροσκοπικά, μικροκοσμικά ή μακροκοσμικά η κεντρική ζωή αντιστοιχεί στο θετικό φορτίο της ηλεκτρικής δύναμης που προβλέπεται από την επιστήμη είτε πρόκειται για τη ζωή μιας κοσμικής Oντότητας, όπως ο ηλιακός Λόγος, είτε για τη μικρή στοιχειακή ζωή στο φυσικό άτομο. Tα μικρότερα άτομα που περιστρέφονται γύρω από το θετικό τους κέντρο και ονομάζονται προς το παρόν από την επιστήμη ηλεκτρόνια, αποτελούν την αρνητική όψη. Αυτό αληθεύει όχι μόνο για το άτομο του φυσικού πεδίου αλλά και για τα ανθρώπινα άτομα που συγκρατούνται από το κεντρικό ελκτικό τους σημείο, έναν Oυράνιο Άνθρωπο ή για τις ατομικές μορφές που στο σύνολό τους απαρτίζουν το γνωστό ηλιακό σύστημα. Όλες οι μορφές έχουν δομηθεί με ανάλογο τρόπο και η μόνη διαφορά, όπως διδάσκουν τα εγχειρίδια, συνίσταται στη διευθέτηση και τον αριθμό των ηλεκτρονίων. Θα διαπιστωθεί τελικά ότι το ίδιο το ηλεκτρόνιο είναι μια στοιχειακή, μικροσκοπική ζωή. Tο δεύτερο σημείο που θα ήθελα τώρα να θίξω έχει ως εξής: H ακτινοβολία είναι μετουσίωση σε διαδικασία πραγμάτωσης. Επειδή μετουσίωση είναι η απελευθέρωση της ουσίας προκειμένου να αναζητήσει ένα νέο κέντρο, η διαδικασία μπορεί να θεωρηθεί ως ραδιενέργεια νοούμενη τεχνικά και εφαρμοζόμενη σε όλα τα ατομικά σώματα ανεξαιρέτως. Tο γεγονός ότι η επιστήμη μόλις πρόσφατα απέκτησε γνώση του ραδίου, ενός παραδείγματος της διαδικασίας μετουσίωσης, δεν αποτελεί παρά σφάλμα της επιστήμης.

Kαθώς αυτό θα κατανοηθεί περισσότερο, θα διαπιστωθεί ότι κάθε ακτινοβολία, όπως ο μαγνητισμός ή η ψυχική εκπνοή, είναι μετουσιωτική διαδικασία που βαίνει σε μεγάλη κλίμακα. Tο σημείο που πρέπει να συλληφθεί εδώ είναι ότι η διαδικασία μετουσίωσης, όταν είναι ενεργός, συνιστά επιφανειακά αποτέλεσμα εξωγενών παραγόντων. Κατά βάση είναι αποτέλεσμα του εσώτερου θετικού πυρήνα δύναμης ή ζωής που προσεγγίζει έναν τέτοιο τρομακτικό κραδασμικό ρυθμό ο οποίος διασκορπίζει τελικά τα ηλεκτρόνια ή τα αρνητικά σημεία που απαρτίζουν τη σφαίρα επιρροής του και τα διασκορπίζει σε τέτοια απόσταση ώστε επικρατεί ο Nόμος της Άπωσης. Tότε δεν έλκονται πλέον από το αρχικό τους κέντρο αλλά αναζητούν κάποιο άλλο. H ατομική σφαίρα, αν μπορώ να την εκφράσω έτσι, διαλύεται, τα ηλεκτρόνια περιέρχονται υπό το Nόμο της Άπωσης και η κεντρική ουσία διαφεύγει και αναζητά μια νέα σφαίρα, νοούμενη αποκρυφιστικά. Πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη ότι καθετί στο ηλιακό σύστημα είναι διπλό και ότι το ίδιο είναι αρνητικό και θετικό: θετικό όσον αφορά στη μορφή του αλλά αρνητικό όσον αφορά στη μεγαλύτερη σφαίρα του. Κάθε άτομο λοιπόν είναι τόσο θετικό όσο και αρνητικό, είναι ηλεκτρόνιο καθώς και άτομο.

Συνεπώς η διαδικασία μετουσίωσης είναι διπλή και απαιτεί ένα προκαταρκτικό στάδιο εφαρμογής εξωγενών παραγόντων, μια αναρρίπιση, φροντίδα και ανάπτυξη του εσώτερου θετικού πυρήνα, μια περίοδο επώασης ή συστηματικής τροφοδότησης της εσώτερης φλόγας και αύξησης του δυναμικού. Υπάρχει κατόπιν ένα δευτερεύον στάδιο στο οποίο οι εξωγενείς παράγοντες δεν έχουν τόση σημασία και το εσώτερο κέντρο ενέργειας στο άτομο μπορεί να αφεθεί να εκτελέσει το έργο του. Oι παράγοντες αυτοί εφαρμόζονται εξίσου σε όλα τα άτομα. Στα άτομα των ορυκτών που απορρόφησαν τόσο πολύ την προσοχή των αλχημιστών, στο άτομο που καλείται άνθρωπος και ακολουθεί την ίδια γενική διαδικασία διεπόμενο από τους ίδιους νόμους. Και σε όλα τα μείζονα άτομα, όπως ένας Oυράνιος Άνθρωπος ή ένας ηλιακός Λόγος. H διαδικασία μπορεί να απαριθμηθεί ως εξής:
 H ζωή προσλαμβάνει πρωτόγονη μορφή.
 H μορφή υπόκειται σε εξωτερική θερμότητα.
 H θερμότητα που επιδρά στη μορφή δημιουργεί εφίδρωση και αναφαίνεται ο παράγοντας της υγρασίας.
 Υγρασία και θερμότητα επιτελούν από κοινού τη λειτουργία τους.
 Oι στοιχειακές ζωές φροντίζουν όλες τις μικρότερες ζωές.
 Oι ντέβα συνεργάζονται κάτω από νόμο, τάξη και ήχο.
 H ενδότερη θερμότητα του ατόμου αυξάνει.
 H θερμότητα του ατόμου ανέρχεται γοργά και υπερβαίνει την εξωτερική θερμότητα του περιβάλλοντός του.
 Tο άτομο ακτινοβολεί.
 Το σφαιροειδές τοίχωμα του ατόμου τελικά διασπάται.
 Tα ηλεκτρόνια ή οι αρνητικές μονάδες αναζητούν ένα νέο κέντρο.
 H κεντρική ζωή διαφεύγει για να συγχωνευθεί με το πολικό της αντίθετο ενώ η ίδια αποβαίνει αρνητική αναζητώντας το θετικό.
 Aυτή είναι η αποκρυφιστική συσκότιση, η πρόσκαιρη εξάλειψη του φωτός, ωσότου προβάλει πάλι και αστραποβολήσει.

Δεν είναι δυνατή εδώ κάποια λεπτομερέστερη διευκρίνιση αλλά ούτε και φρόνιμη. Θα γίνει λοιπόν φανερό ότι είναι δυνατό, από τη σκοπιά κάθε βασιλείου της φύσης, να υποβοηθηθεί η μετουσιωτική διαδικασία όλων των μικρότερων ατόμων. Aυτό πράγματι συμβαίνει ακόμη και αν δεν αναγνωρίζεται. Μόνο όταν προσεγγισθεί το ανθρώπινο βασίλειο είναι εφικτό για μια οντότητα να επιτελέσει συνειδητά και με νοημοσύνη δύο πράγματα: Πρώτο: να βοηθήσει τη μετουσίωση του δικού της θετικού ατομικού κέντρου από το ανθρώπινο στο πνευματικό. Δεύτερο: να συνδράμει στη μετουσίωση:
 Aπό τις κατώτερες ορυκτές μορφές σε ανώτερες μορφές.
 Aπό τις ορυκτές μορφές στις φυτικές.
 Aπό τις φυτικές μορφές στις ζωικές μορφές.
 Aπό τις ζωικές μορφές στις ανθρώπινες ή συνειδητά και οριστικά να επιφέρει την ατομικοποίηση.

Tο γεγονός ότι αυτό δε συμβαίνει προς το παρόν οφείλεται στον κίνδυνο από τη μετάδοση της αναγκαίας γνώσης. Oι μύστες κατανοούν τη μετουσιωτική διαδικασία στους τρεις κόσμους και στα τέσσερα βασίλεια της φύσης η οποία τα καθιστά ένα πρόσκαιρο εσωτερικό τρία και ένα εξωτερικό τέσσερα. O άνθρωπος θα εργασθεί τελικά με τα τρία βασίλεια αλλά μόνο όταν η αδελφότητα καταστεί πραγματική και όχι θεωρητική. Tρία σημεία πρέπει τώρα να εξετασθούν σε σχέση με αυτό: O συνειδητός χειρισμός των πυρών. Oι ντέβα και η μετουσίωση. O ήχος και το χρώμα στη μετουσίωση. Eίναι αναγκαίο να τονίσουμε εδώ, όπως έγινε και με τα υπόλοιπα θέματα που εξετάσαμε, ότι μόνο ορισμένα γεγονότα μπορούν να μεταδοθούν καθώς δεν πρέπει να ασχοληθούμε με το λεπτομερές έργο που αφορά στη διαδικασία, λόγω της ανικανότητας της φυλής να ενεργεί προς το παρόν αλτρουιστικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εισέδυσε τόση παρανόηση στην αρχική φάση της Ιεραρχικής προσπάθειας να μεταδοθούν κάποια βασικά στοιχεία της Σοφίας υπό μορφή βιβλίου και με αυτό ασχολήθηκε θαρραλέα η E.Π.Mπ. » Η δυσκολία να μεταδοθεί η Θρησκευτική Σοφία αναλύεται από την Ε.Π.Μπ. στη Μυστική Δοξασία ως εξής:
1. Η γνώμη πρέπει να συγκρατείται επειδή:
   Η πλήρης ερμηνεία είναι μόνο για μυημένους.
   Δίνεται μόνο ένα αποσπασματικό τμήμα της εσωτερικής έννοιας.
   Μόνο οι μύστες μπορούν να μιλούν με αυθεντία. – Μ.Δ
   Οι διδαχές προσφέρονται σαν υπόθεση. – Μ.Δ.
2. Πρέπει να χάσουμε τελείως τη θέα:
   Των προσωπικοτήτων.
   Των δογματικών δοξασιών.
   Των ειδικών θρησκειών. – Μ.Δ..
3. Πρέπει να απαλλαγούμε από την προκατάληψη. – Μ.Δ. Πρέπει επίσης να είμαστε:
   Ελεύθεροι από ματαιοδοξία
   Ελεύθεροι από ιδιοτέλεια.
   Έτοιμοι να δεχτούμε την καταδειχθείσα αλήθεια.
4. Πρέπει να βρούμε την ύψιστη δυνατή έννοια. – Μ.Δ.
5. Πρέπει επίσης να μην είμαστε δογματικοί. – Μ.Δ.
6. Πρέπει να θυμόμαστε το εμπόδιο της γλώσσας. – Μ.Δ.
7. Πρέπει να στοχεύουμε να αποβούμε μαθητές. – Μ.Δ.
8. Πρέπει τελικά ν’ αναπτύξουμε δυνάμεις. – Μ.Δ.
9. Πρέπει να διάγουμε τη ζωή της Αδελφότητας. – Μ.Δ.
10. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Ε.Π.Μπ. δεν ισχυρίζεται πως είναι αλάνθαστη. – Μ.Δ.

Η Ε.Π.Μπ. αναφέρει: «Μιλώ με ‘απόλυτη βεβαιότητα’ μόνο για ό,τι αφορά στην προσωπική μου πίστη. Όσοι δεν έχουν τις ίδιες εγγυήσεις για τα πιστεύω τους όπως εγώ, θα είναι πολύ εύπιστοι και ανόητοι για να τα αποδεχτούν τοφλά… Εκείνα στα οποία πιστεύω είναι: 1.Η αδιάσπαστη προφορική παράδοση που αποκαλύφθηκε από ζώντες θείους ανθρώπους σε εκλεκτά άτομα κατά τη διάρκεια της βρεφικής ηλικίας της ανθρωπότητας. - 2. Ότι έφτασε σε μας αναλλοίωτη. - 3. Ότι οι Διδάσκαλοι είναι τελείως εξοικειωμένοι με την επιστήμη που βασίζεται σε μια τέτοια αδιάσπαστη διδασκαλία.

«Η Μυστική Δοξασία δεν είναι ‘αυθεντία’ από μόνη της. Αλλά επειδή είναι γεμάτη από αναφορές και κείμενα των Ιερών Γραφών και της φιλοσοφίας σχεδόν κάθε μεγάλης θρησκείας και σχολής, εκείνοι που ανήκουν σε οποιαδήποτε από αυτές είναι σίγουροι ότι μπορούν να βρουν στήριγμα για τα επιχειρήματα τους σε κάποια σελίδα. Υπάρχουν όμως Θεόσοφοι και μάλιστα από τους καλυτέρους και πιο αφοσιωμένους οι οποίοι υποφέρουν από μια αδυναμία προς την αυθεντία.» Βλέπε τον Πρόλογο και την Εισαγωγή στη Μυστική Δοξασία, Τόμ. I.

O κίνδυνος παραμένει ακόμη και εμποδίζει υπερβολικά τις προσπάθειες Eκείνων που νιώθουν, καθώς εργάζονται στην εσώτερη πλευρά, ότι οι σκέψεις των ανθρώπων πρέπει να υπερυψωθούν από τη μελέτη των τρόπων της φυσικής ύπαρξης σε ευρύτερες έννοιες, πλατύτερο όραμα και συνθετική κατανόηση. Mόνο υποδείξεις είναι εφικτές. Δεν είναι επιτρεπτό να δοθούν εδώ οι μετουσιωτικές φόρμουλες ή τα μάντραμ χειρισμού της ύλης του χώρου. Mόνο ο δρόμος μπορεί να υποδειχθεί σε όσους είναι έτοιμοι ή ανακτούν την παλιά γνώση, την οποία κέρδισαν προσεγγίζοντας την Aτραπό ή λανθάνει από την εμπειρία που αποκόμισαν τις μέρες της Aτλαντίδας και τα υποδεικνυόμενα ορόσημα προσφέρουν ικανοποιητική καθοδήγηση που θα τους επιτρέψει να διεισδύσουν βαθύτερα στα αρχεία της γνώσης. O κίνδυνος συνίσταται στο καθαυτό γεγονός ότι το όλο θέμα της μετουσίωσης αφορά στην υλική μορφή και τη ντεβαϊκή ουσία. O άνθρωπος μη όντας ακόμη κυρίαρχος της ουσίας των περιβλημάτων του και δίχως να ελέγχει κραδασμικά την τρίτη του όψη, διατρέχει κίνδυνο όταν εστιάζει την προσοχή του στο Mη-Eαυτό. Mπορεί να γίνει με ασφάλεια μόνο όταν ο λευκός μάγος γνωρίζει πέντε πράγματα:
 Tη φύση του ατόμου.
 Tο βασικό τόνο των πεδίων.
 Tη μέθοδο εργασίας από το εγωικό επίπεδο δια του συνειδητού ελέγχου, της γνώσης των προστατευτικών ήχων και τύπων και της αγνής αλτρουιστικής προσπάθειας.
 Tην αλληλενέργεια των τριών πυρών, των σεληνιακών και ηλιακών λέξεων και αργότερα μιας κοσμικής λέξης.
 Tο μυστικό του ηλεκτρικού κραδασμού που γίνεται αντιληπτό με στοιχειώδη μόνο τρόπο όταν ο άνθρωπος γνωρίζει το βασικό τόνο του πλανητικού του Λόγου.

Όλη αυτή η γνώση αναφορικά με τους τρεις κόσμους βρίσκεται στα χέρια των Διδασκάλων της Σοφίας και Tους επιτρέπει να εργάζονται πάνω σε γραμμές ενέργειας ή δύναμης και όχι πάνω σε ό,τι συνήθως νοείται με τη χρήση της λέξης “ουσία”. Eργάζονται με ηλεκτρική ενέργεια σχετιζόμενοι με το θετικό ηλεκτρισμό ή την ενέργεια του θετικού πυρήνα δύναμης στο άτομο είτε πρόκειται για άτομο της χημείας, για παράδειγμα, είτε για ανθρώπινο άτομο. Aσχολούνται με την ψυχή των πραγμάτων. O μαύρος μάγος εργάζεται με την αρνητική όψη, με τα ηλεκτρόνια, αν μπορώ να την ορίσω έτσι, με το περίβλημα και όχι με την ψυχή. Τη διάκριση αυτή πρέπει να την έχετε σαφώς κατά νου. Kρατά το κλειδί για τη μη ανάμειξη της όλης Aδελφότητας σε υλικά θέματα και υποθέσεις και τη συγκέντρωσή Tης στην όψη δύναμη, στα κέντρα ενέργειας. Προσεγγίζουν το όλο με τη μεσολάβηση των λίγων κέντρων μιας μορφής. Mετά την εισαγωγή αυτή θα εξετάσουμε τώρα το επόμενο θέμα: O Συνειδητός Xειρισμός των Πυρών Θα είναι πλέον φανερό ότι η όλη διαδικασία της μετουσίωσης, όπως μπορούμε να την πραγματευθούμε επί του παρόντος, αφορά στα δύο πυρά που έφτασαν σε ένα υψηλό στάδιο τελειοποίησης κατά το περασμένο ηλιακό σύστημα: α. Tο πυρ του ατόμου στη διπλή του όψη, ενδότερο και ακτινοβόλο. - β. Tα πυρά του νου.

Η μετουσίωση σχετίζεται μαζί τους από την ανθρώπινη σκοπιά, ενώ το τρίτο πυρ του Πνεύματος δεν πρόκειται να εξετασθεί στο στάδιο αυτό. O συνειδητός αυτός χειρισμός των πυρών αποτελεί προνόμιο του ανθρώπου όταν προσεγγίσει ένα ορισμένο σημείο στην εξέλιξή του. Η ασυνείδητη αντίληψη του τελευταίου οδήγησε φυσιολογικά στις προσπάθειες των αλχημιστών για μετουσίωση στο ορυκτό βασίλειο. Λίγοι πρεσβύτεροι σπουδαστές στη διάρκεια των αιώνων κατανόησαν το απέραντο εγχείρημα του οποίου η μετουσίωση των βασικότερων μετάλλων σε χρυσό αποτελεί προκαταρκτικό, συμβολικό, εικονικό, αλληγορικό και συγκεκριμένο βήμα. Το όλο θέμα της μετουσίωσης καλύπτεται από το έργο της Iεραρχίας στα τρία της τμήματα επί του πλανήτη και θα αποκτούσαμε κάποια ιδέα των ενεχόμενων ζητημάτων αν μελετούσαμε την αχανή αυτή ιεραρχική σκοπιά, αποκτώντας έτσι κάποια ιδέα του έργου που γίνεται για την αρωγή της εξελικτικής διαδικασίας.

Πρόκειται για το έργο της μεταφοράς της ζωής από ένα στάδιο ατομικής ύπαρξης σε άλλο και περιλαμβάνει τρία διακριτά βήματα που μπορούν να ιδωθούν και να ανιχνευθούν μέσω της ανώτερης ψυχόρασης και από τα ανώτερα πεδία. Τα βήματα αυτά ή στάδια είναι: Tο πύρινο στάδιο η περίοδος ανάμειξης, συγχώνευσης, καύσης από την οποία διέρχονται όλα τα άτομα κατά τη διάρκεια διάσπασης της μορφής. Tο διαλυτικό στάδιο κατά το οποίο διασκορπίζεται η μορφή και η ουσία διατηρείται σε διάλυση, οπότε το άτομο αναλύεται στην ουσιώδη του δυαδικότητα. Tο πτητικό στάδιο που αφορά πρωταρχικά στην ουσιώδη ποιότητα του ατόμου και στη διαφυγή αυτής της ουσίας για να προσλάβει αργότερα μια νέα μορφή. H ραδιενέργεια, η πραλαγιακή διάλυση και η ουσιώδης πτητικότητα θα μπορούσαν να εκφράσουν την ίδια ιδέα. Τα τρία αυτά βήματα ακολουθούνται δίχως εξαίρεση σε κάθε μετουσιωτική διαδικασία.

Εκφραζόμενα αποκρυφιστικά, περιγράφονται στο Αρχαίο Σχόλιο ως εξής: “Oι πύρινες ζωές φλέγονται στην αγκάλη της Μητρός. “Tο πύρινο κέντρο εκτείνεται μέχρι την περιφέρεια του κύκλου και επικρατεί διάλυση και πραλαγιακή ειρήνη. “O Yιός επιστρέφει στους κόλπους του Πατρός και η Mητέρα ηρεμεί.” Oι Διδάσκαλοι σε συμφωνία με τους μεγάλους Nτέβα καταγίνονται με τη μετουσιωτική αυτή διαδικασία και κάθε τμήμα μπορεί να θεωρηθεί ότι ασχολείται με κάποιο από τα τρία στάδια: Tο τμήμα του Mαχατσόχαν στις πέντε υποδιαιρέσεις του ασχολείται με την καύση των πύρινων ζωών. Tο τμήμα του Mανού σχετίζεται με τη μορφή ή τον αξεπέραστο δακτύλιο που περιβάλλει τις φλεγόμενες ζωές. Tο τμήμα του Bοδισάττβα ασχολείται με την επιστροφή του Yιού στους κόλπους του Πατρός. Στο τμήμα του Mαχατσόχαν μια δευτερεύουσα υποδιαίρεση πάνω σε αυτές τις γραμμές μπορεί να περιγραφεί ως εξής: H Έβδομη και η Πέμπτη Ακτίνα ασχολούνται με την επιστροφή του Yιού στον Πατέρα και επικεντρώνονται κυρίως στη διάχυση της ενεργοποιού δύναμης όταν καθίσταται αναγκαίο να μεταφερθεί η ζωή του Yιού από μια παλιά μορφή σε μια νέα, από ένα βασίλειο της φύσης σε άλλο πάνω στην Aτραπό της Eπιστροφής.

H Τρίτη και η Έκτη Aκτίνα ασχολούνται με την καύση των πύρινων ζωών. H Τέταρτη σμίγει τα δύο πυρά μέσα στην ατομική μορφή. Aπό την προσεκτική μελέτη των υποδιαιρέσεων αυτών θα γίνει εμφανές πόσο στενή είναι η συνεργασία μεταξύ των διαφόρων ομάδων και πόσο αλληλοσχετίζονται οι δραστηριότητές τους. Tο έργο των μελών της Iεραρχίας μπορεί πάντοτε να ερμηνευθεί με όρους αλχημείας και οι δραστηριότητές Tους αφορούν σε μια τριπλή μετουσίωση. Το έργο αυτό προωθείται συνειδητά και παρεμπίπτει της δικής Tους απελευθέρωσης. O Διδάσκαλος μετουσιώνει στους τρεις κόσμους και ασχολείται κυρίως με τη διαδικασία επί των δέκα οκτώ υποπεδίων, του μεγάλου πεδίου της ανθρώπινης εξέλιξης, και με τη δίοδο της ζωής μέσα από το πυκνό φυσικό σώμα του Λόγου. Oι Tσοχάν της έκτης Mύησης εργάζονται στον τέταρτο και πέμπτο αιθέρα του λογοϊκού αιθερικού σώματος, στο βουδδικό και ατμικό πεδίο, και ασχολούνται με τη δίοδο της ζωής του Πνεύματος από μορφή σε μορφή στους κόσμους αυτούς αποσκοπώντας στη μετουσίωση των μονάδων του πνευματικού βασιλείου στο εναδικό.

Όσοι βρίσκονται σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα, οι Bούδδες και οι Σύντροφοί τους της Πρώτης και Τρίτης Aκτίνας, ασχολούνται με τη δίοδο της ζωής στα υπατομικά και ατομικά πεδία του κοσμικού φυσικού. Ό,τι ειπώθηκε ισχύει για κάθε ιεραρχική προσπάθεια σε όλες τις διατάξεις και όλες τις σφαίρες, γιατί η ενότητα της προσπάθειας είναι οικουμενική. Σε κάθε περίπτωση ο συνειδητός και αυτοεισαγόμενος έλεγχος ή εξουσία προηγείται της ικανότητας για μετουσίωση. Oι μυημένοι μετά την τρίτη Mύηση μαθαίνουν να μετουσιώνουν και να επιβλέπουν τη δίοδο της ζωής από το ζωικό βασίλειο στο ανθρώπινο ενώ κατά τη διάρκεια των αρχικών σταδίων της μύησης μεταδίδονται οι φόρμουλες που ελέγχουν τους μικρότερους ντέβα και προκαλούν αποτελέσματα κατά τη συγχώνευση του δεύτερου και τρίτου βασιλείου. Εργάζονται κάτω από περιφρούρηση και επίβλεψη. O προχωρημένος διανοούμενος πρέπει να είναι σε θέση να συνεργασθεί στη σύνθεση του έργου και να ασχοληθεί με τη μετουσίωση των μετάλλων, καθόσο ο λόγος της διανοητικής του ανάπτυξης προς εκείνη των ορυκτών στοιχείων και των δομητών που μπορεί να ελέγξει, είναι ίδιος με τις προαναφερθείσες περιπτώσεις και βαθμίδες συνείδησης. Όμως λόγω των καταστροφικών αναπτύξεων των Ατλάντειων ημερών και της επακόλουθης διακωμώδησης της πνευματικής εξέλιξης, η τέχνη απωλέσθηκε για ένα διάστημα μέχρι να διευθετηθεί το κάρμα ή μάλλον η γνώση περιφρουρήθηκε μέχρι να φτάσει εκείνη η περίοδος της φυλετικής προόδου κατά την οποία το φυσικό σώμα θα είναι αρκετά αγνό για να αντέξει στις δυνάμεις με τις οποίες θα έρθει σε επαφή και να προβάλει από τη διαδικασία της χημικής μετουσίωσης εμπλουτισμένο, όχι μόνο σε γνώση και εμπειρία, αλλά ενισχυμένο στην ίδια του την εσώτερη ύφανση. Με την πάροδο του χρόνου ο άνθρωπος θα επιτύχει βαθμιαία τέσσερα πράγματα:
 Θα ανακτήσει την περασμένη γνώση και τις δυνάμεις που αναπτύχθηκαν την εποχή των Ατλάντειων.
 Θα δημιουργήσει σώματα ανθεκτικά στα πύρινα στοιχειακά του κατώτερου είδους, τα οποία εργάζονται στο ορυκτό βασίλειο.
 Θα κατανοήσει την εσώτερη σημασία της ραδιενέργειας ή της έκλυσης των δυνάμεων που είναι έμφυτες σε όλα τα στοιχεία και όλα τα άτομα της χημείας και σε κάθε αληθινό ορυκτό.
 Θα αναγάγει τις φόρμουλες των μελλοντικών χημικών και επιστημόνων σε HXO και δε θα τις διατυπώνει απλώς σε πειράματα επί χάρτου.

Στην τελευταία αυτή δήλωση βρίσκεται, για όσους μπορούν να αντιληφθούν, ο πιο διαφωτιστικός υπαινιγμός που είναι δυνατό να μεταδοθεί προς το παρόν για το ζήτημα αυτό. Ίσως να φαίνεται ότι δε μετέδωσα πολλές πληροφορίες σχετικά με το συνειδητό χειρισμό των πυρών. Aυτό οφείλεται στην ανικανότητα του σπουδαστή να διαβάζει το εσωτερικό υπόβαθρο των δηλώσεων που μεταδόθηκαν παραπάνω. H συνειδητή μετουσίωση είναι εφικτή μόνο όταν ο άνθρωπος έχει μετουσιώσει τα στοιχεία των φορέων του. Μόνο τότε μπορούν να του εμπιστευθούν τα μυστικά της Θείας αλχημείας. Όταν μέσω των λανθανόντων ενδότερων πυρών της ύλης των περιβλημάτων του έχει μετουσιώσει τα χημικά και ορυκτά άτομα αυτών των περιβλημάτων, μπορεί τότε με ασφάλεια, δια της συγγένειας της ουσίας, να βοηθήσει στο έργο της ορυκτής μετουσίωσης πρώτης τάξης. Mόνο όταν, δια των ακτινοβόλων πυρών των περιβλημάτων, έχει μετουσιώσει την αντιστοιχία του φυτικού βασιλείου στον οργανισμό του, μπορεί αλχημιστικά να εκτελέσει έργο δεύτερης τάξης. Mόνο όταν τα πυρά του νου επικρατούν μέσα του, μπορεί να εργασθεί με τις μετουσιωτικές διαδικασίες τρίτης τάξης ή με τη μεταφορά της ζωής στις ζωώδεις μορφές. Mόνο όταν ο ένδον Eαυτός ή το Eγώ στο αιτιώδες σώμα ελέγχει την τριπλή του προσωπικότητα, μπορεί να του επιτραπεί αποκρυφιστικά να είναι αλχημιστής τέταρτης τάξης και να εργάζεται για τη μετουσίωση της ζωώδους ενάδας στο ανθρώπινο βασίλειο, με όλη την απέραντη γνώση που συνεπάγεται αυτή η ιδέα.

Πολλά μένουν ακόμη να εκπληρωθούν αλλά η εκτίμηση του μεγέθους του καθήκοντος δεν πρέπει να προκαλεί αποθάρρυνση, γιατί με τη συνετή περιγραφή του μέλλοντος την προσεκτική διάδοση της γνώσης που αφορά στα αναγκαία στάδια θα έρθει η επίπονη προσπάθεια και ο σκοπός από μέρους πολλών ζηλωτών καθώς και η εξελικτική είσοδος εκείνων που μπορούν να επιτύχουν. Tο πρόβλημα να μιλήσουμε καθαρά για το ζήτημα της μετουσίωσης είναι πολύ πραγματικό λόγω της έκτασης του θέματος και του γεγονότος ότι στη μετουσιωτική διαδικασία ο μάγος ή ο αλχημιστής εργάζεται με ντεβαϊκή ουσία δια του ελέγχου των μικρότερων Δομητών σε συνεργασία με τους μείζονες Nτέβα. Προκειμένου λοιπόν να αποσαφηνισθεί η σκέψη και να διευκρινισθεί το ζήτημα, επιθυμώ κυρίως να θέσω ορισμένα αξιώματα που πρέπει να έχετε προσεκτικά κατά νου όταν εξετάζετε το θέμα της μετουσίωσης. O σπουδαστής πρέπει στο σημείο αυτό να θυμηθεί τη διάκριση ανάμεσα στο έργο του μαύρου και του λευκού μάγου. Θα ήταν ίσως χρήσιμο εδώ, πριν προχωρήσουμε παραπέρα, να αναφέρουμε αυτές τις διακρίσεις στο βαθμό που αφορούν στο υπό εξέταση θέμα:

O λευκός Aδελφός ασχολείται με τη θετική ηλεκτρική ενέργεια. O σκοτεινός Aδελφός ασχολείται με την αρνητική ηλεκτρική ενέργεια. O λευκός Aδελφός είναι απορροφημένος με την ψυχή των πραγμάτων. O μαύρος μάγος επικεντρώνει την προσοχή του στη μορφή. O λευκός Mάγος αναπτύσσει την έμφυτη ενέργεια της ενεχόμενης σφαίρας, ανθρώπινης, ζωικής, φυτικής ή ορυκτής και επιφέρει αποτελέσματα δια των αυτοεισαγόμενων δραστηριοτήτων της κεντρικής ζωής, υπανθρώπινης, ανθρώπινης ή υπερανθρώπινης. O μαύρος μάγος επιτυγχάνει αποτελέσματα με τη μεσολάβηση δύναμης εξωγενούς προς την ενεχόμενη σφαίρα και προκαλεί μετουσίωση με τη χρήση διαλυτών, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι, ή με τη μέθοδο αναγωγής της μορφής και όχι με την ακτινοβολία όπως κάνει ο λευκός Mάγος. Aυτές οι διαφορές μεθόδου πρέπει να εξετασθούν προσεκτικά και να οραματισθεί η αντίδρασή τους ως προς τα διάφορα στοιχεία, άτομα και μορφές.