Oι Σχολές θεραπευτικής δεν πρόκειται να αναπτυχθούν στο εγγύς μέλλον. Τώρα γίνεται μόνο προπαρασκευαστικό έργο και ετοιμάζεται το έδαφος για τη μελλοντική ανέλιξη. Τα πράγματα δεν κινούνται τόσο γρήγορα. Πρέπει να υπάρξει μια αυξανόμενη σύνθεση των τεχνικών τέτοιων σχολών, που θα ενσωματώνει:
Ψυχολογικές προσαρμογές και θεραπεία,
Μαγνητική θεραπεία,
Τις καλύτερες αλλοπαθητικές και ομοιοπαθητικές τεχνικές τις οποίες πρέπει να διατηρήσουμε,
Χειρουργική θεραπεία στις σύγχρονες μορφές της,
Ηλεκτροθεραπευτική,
Υδροθεραπεία,
Θεραπεία με χρώμα, ήχο και ακτινοβολία,
Προληπτική ιατρική,
Ουσιαστική εφαρμογή της οστεοπάθειας και χειροπρακτικής,
Επιστημονική νευρολογία και ψυχιατρική,
Θεραπεία καταλήψεων και νοητικών ασθενειών,
Φροντίδα των ματιών και αυτιών,
Καλλιέργεια της φωνής που είναι ένα συγκεκριμένο μέσο θεραπείας,
Νοητική θεραπεία και θεραπεία δια της πίστης,
Ευθυγράμμιση με την ψυχή και επαφή με την ψυχή και πολλές άλλες μεθόδους και τρόπους που ανήκουν στη θεραπευτική τέχνη.
Μερικές από τις πιο αρχαίες σχολές, όπως η αλλοπαθητική, απαιτούν μια διαδικασία εξάλειψης για να φθάσουν στη ζωτική και αληθινή συμβολή που έχουν να δώσουν. Άλλες ενός σύγχρονου και δοκιμαστικού πειραματικού είδους πρέπει ν’ απαλλαγούν από τα χέρια των φανατικών. Γιατί οι νέες σχολές δεν μπορούν να υπάρξουν όπως θα έπρεπε, αν δεν εκλείψει ο φανατισμός με την τυφλότητά του και την έλλειψη νοήμονος σύνθεσης. Αυτό θα γίνει αναπόφευκτα καθώς η Έκτη Ακτίνα αποσύρεται και παρέρχεται η Εποχή των Ιχθύων. Πρέπει να υπάρξει μια βαθύτερη κατανόηση του υποκείμενου και θεμελιώδους καλού όλων των σχολών και μια καλύτερη σύλληψη των αρχών που υπόκεινται της αληθινής θεραπευτικής τέχνης, προτού οι σχολές που αναφέρονται στις Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού μπορέσουν να έλθουν σε ύπαρξη.
Όταν, όπως συμβαίνει σήμερα, κάποιος θεραπευτής ή σχολή θέτει όλη την έμφαση σε κάποια τυποποιημένη πανάκεια και περιφρονεί όλα τα άλλα συστήματα δίαιτας ή μεθόδου, δε θα είναι δυνατό να εδραιωθούν οι αληθινές σχολές. Πλησιάζει η περίοδος κατά την οποία θα περάσουμε από έναν κύκλο στον οποίο θα δρέψουμε τον καρπό των αιώνων, στον οποίο θα εξαφρίσουμε, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι, την κρέμα από το γάλα της ανθρώπινης πείρας. Και τότε, με το καλύτερο που μπορεί να μας προσφέρει το παρελθόν, θα εγκαινιάσουμε τα νέα εκείνα εγχειρήματα που θα επιταχύνουν την ανθρωπότητα στο δρόμο της. Μεταξύ των νέων αυτών εγχειρημάτων η θεραπευτική τέχνη θα είναι η σπουδαιότερη γιατί είναι η πιο αναγκαία. Το έργο που επισύρει την προσοχή μας διαιρείται σε τρεις κατηγορίες, που θα εμφανισθούν διαδοχικά και όχι ταυτόχρονα:
1. Η εκγύμναση στις αρχές της θεραπευτικής τέχνης καθώς:
Θέτουμε τα θεμέλια για μεταγενέστερη διεύρυνση στη Νέα Εποχή.
Ζητούμε να διατηρήσουμε ό,τι είναι καλό και χρήσιμο και να μετατοπίσουμε την έμφαση από τον εξωτερικό άνθρωπο στο πιο λεπτοφυές αιθερικό και ζωτικό σώμα.
Μελετούμε αυτή την Πραγματεία της νέας θεραπευτικής που θα συναντήσει κάποια μικρή ανταπόκριση, αλλά που μόνο αργότερα θα εισέλθει στην αληθινή χρησιμότητα και αποστολή της.
2. Αργότερα όταν οι όμιλοι θα μπορούν να συνεργάζονται με απροσωπία σαν μια μονάδα και με αληθινή αλληλεπίδραση αγάπης, ένας τέτοιος όμιλος θα μπορεί τότε να αρχίσει να κάνει κάποιο συγκεκριμένο θεραπευτικό έργο, αναλαμβάνοντας κάποια περίπτωση, λόγου χάρη, της γνωστής φυσικής ασθένειας της καταληψίας ή νοητικής διαταραχής και εργαζόμενος κάτω από τη διεύθυνση της ψυχής ή κάποιου μυημένου τσέλα και σύμφωνα με τη διδασκαλία που περιγράφεται σ’ αυτή την Πραγματεία, θα επιζητήσει να θεραπεύσει και να βοηθήσει. Η μελέτη της τέχνης του θανάτου πρέπει επίσης να επισύρει την προσοχή σας και αργότερα την προσοχή όλου του κόσμου.
3. Τελικά θα σχηματισθούν επικουρικοί όμιλοι που θα διδαχθούν και θ’ αναπτυχθούν από τα μέλη των πρωτοποριακών θεραπευτικών ομίλων κάτω από τις οδηγίες της ψυχής ή κάποιου μυημένου τσέλα. Οι επικουρικοί αυτοί όμιλοι θα εργασθούν υπό ομαδική διεύθυνση για τη θεραπεία των ανθρώπων. Αυτό δε θα γίνει πριν περάσουν μερικά χρόνια και πριν ο αρχικός όμιλος (ή όμιλοι) μπορέσει να εργασθεί με κάποιο μέτρο επιτυχίας και τα μέλη του ομίλου αποκτήσουν μια νοήμονα αντίληψη της τεχνικής και των αρχών που περιλαμβάνει η θεραπεία.
Οι εξωτερικές αναπτύξεις της θεραπευτικής της Νέας Εποχής θα προκύψουν από τα ανωτέρω. Καμιά από τις σχολές που υπάρχουν σήμερα δε θα πρέπει να διατηρηθεί. Όλες ενσωματώνουν κάποια χρήσιμη αλήθεια, αρχή ή ιδέα. Θα τόνιζα ότι ένας συνθετικός όμιλος θα ήταν μια ακόμη χωριστική και χωρισμένη οντότητα και στόχος μας δεν είναι ένας τέτοιος όμιλος. Η σύνθεση της ζωής και της γνώσης είναι επιθυμητή και όχι μια σύνθεση ανθρώπων. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξουν τελικά εκατοντάδες και χιλιάδες όμιλοι σ’ όλο τον κόσμο, που θα εκφράζουν τη νέα αυτή στάση προς τη θεραπευτική, που θα συνδέονται με την κοινή τους γνώση και τους κοινούς σκοπούς, αλλά που όλοι θα εκφράζουν τη στάση αυτή στο ανώτατο σημείο της ικανότητάς τους και στον ιδιαίτερο δικό τους τομέα με τον ιδιαίτερο τρόπο τους και με την ιδιαίτερη ορολογία τους.
Τους Διδασκάλους στην εσώτερη πλευρά της ζωής ενδιαφέρει η υποκειμενική ενότητα της ζωής και η δημιουργία ενός δικτύου αληθινών θεραπευτών σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Γίνεται τώρα μια νέα αρχή. Θα κληρονομήσουμε τις θαυμαστές γνώσεις που αποκτήθηκαν κατά το παρελθόν και η χρήση πολλών από αυτές θα διατηρηθεί. Ό,τι χρειάζεται είναι η εξάλειψη των ανεπιθύμητων και παρεξηγημένων ερμηνειών γνωστών γεγονότων και της κακώς εφαρμοσμένης πληροφορίας και επίσης ο τερματισμός του εγωιστικού ενδιαφέροντος, της οικονομικής εκμετάλλευσης και της απληστίας. Η σύγχρονη χειρουργική, οι σύγχρονες μέθοδοι υγιεινής και η σύγχρονη ιατρική επιστήμη είναι γεμάτες θαύματα και χρησιμότητα.
Από το βιβλίο ‘ΕΣΩΤΕΡΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ’ ΣΕΛ. 385 – 388, ΑΛΙΚΗΣ ΜΠΕΪΛΗ, «ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ» |