ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ
Όπως πάντοτε, υπάρχει μια εκλογή για το καλό ή το κακό, αυτού του ζωδιακού σημείου, η οποία εξαρτάται από τη θέση του στην εξέλιξη και από το βαθμό της ευαισθησίας του. Η Παρθένος ονομάζεται Θεά της Αρετής ή της Κακίας. Αλλά ποια είναι η ριζική έννοια της “κακίας”; “ καθιστώ αναποτελεσματικό” και αυτό γιατί η Παρθένος απαρνιέται τον όλο σκοπό του ζωδιακού σημείου, γιατί λέγεται ότι “ο Χριστός αποτελεί γι’ αυτή το σκοπό της ύπαρξής της”. Η ρίζα της λέξης αρετής “virtue” είναι η Λατινική λέξη vir που σημαίνει “ισχύς”, “άνδρας”, όπως και ανδρισμός. Η ακριβής έννοια της κακίας σαν αναποτελεσματικότητας στη Πνευματική Ζωή, υπενθυμίζει κάτι από την εξήγηση ενός από τους Κανόνες του Δρόμου: “Καθένας πρέπει να γνωρίζει τη κακία του άλλου και εν τούτοις να τον αγαπά”. Γιατί, μ’ αυτή την έννοια, φαίνεται ότι ο κακός είναι μάλλον ένας στενοκέφαλος, παρά ένας αγροίκος συνάνθρωπος, ένας αδέξιος χωριάτης που δεν ξέρει κάτι περισσότερο από το δικό του περιορισμένο κύκλο των δυνατοτήτων του πέρα από τον δικό του αξεπέραστο δακτύλιο. Πόσο έκδηλες και πόσο δόκιμες της αληθινής ανοχής είναι οι έννοιες αυτών των ριζών.

Επί πολύ χρόνο δώσαμε τη φροντίδα μας στο φυσικό σώμα θεωρώντας το σαν τη ρίζα κάθε κακού, όταν στην πραγματικότητα η αιτία των εσφαλμένων τάσεων και συνηθειών μας, είναι τα στενοκέφαλά μας και οι σκληρές μικρές καρδιές μας ενώ το σώμα είναι ένας αυτόματος ανταποκριτικός μηχανισμός, που υπόκειται στον έλεγχο του εσώτερου ανθρώπου. Παρουσιάζεται ακόμη η ιδέα ότι “αμαρτία” σημαίνει κυριολεκτικά “κάτι που γίνεται εσφαλμένα”. Είναι αμάρτημα για τον υιό του ανθρώπου, που είναι επίσης Υιός του Θεού, όταν δεν πετυχαίνει το στόχο, “τον οφθαλμό του ταύρου”, “τον οφθαλμό της φώτισης” για τον οποίο μιλήσαμε στον Ταύρο. Όταν εγκαταλείπουμε τις περιπλοκές του κατώτερου νου, πόσο τέλεια, αλληλεπιδρούν οι θεμελιώδεις αυτές ιδέες και επιβεβαιώνουν η μια την άλλη.

Η Παρθένος ονομάζεται επίσης “η Θεά των Δύο Δρόμων”, γιατί η αρχή της Αγίας Μητέρας συμβολίζει την Ύλη και είναι επίσης ο φύλακας της Χριστικής ζωής. Έχει σημασία ότι το έκτο αυτό ζωδιακό σημείο, ο αριθμός της δραστηριότητας στο φυσικό Πεδίο, ονομάζεται αριθμός του Θηρίου. Η άποψη αυτή φαίνεται ότι ασκεί φοβερή γοητεία σε πολλούς ανθρώπους, εκείνο όμως που πραγματικά σημαίνει, είναι ότι η Παρθένος είναι σύμβολο τριπλότητας, τριαδικότητας, 6 στο φυσικό πεδίο, 6 στο συναισθηματικό πεδίο και 6 στο νοητικό πεδίο, ήτοι 666 συνολικώς, όχι με την έννοια της φοβικής τρέχουσας αντίληψης.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο λέων είναι ο βασιλιάς των θηρίων. Το άτομο στο ζωδιακό σημείο του Λέοντα επιτυγχάνει τελικά την ολοκληρωμένη προσωπικότητα, στο ζωδιακό σημείο της Παρθένου όμως, που έχει γίνει το πρώτο βήμα προς την πνευματικότητα, η ψυχή αποκαλείται ο Υιός του Νου και η Παρθένος κυβερνάται από τον Ερμή που φέρει τη δράση του νου. Στη μελέτη αυτή της Α.Α.Μπ. “Περί του ζωδιακού της Παρθένου” μας δίνεται μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά προφητικών αναφορών στην Παρθένο, ως εξής, “Άκουε τώρα, διότι ιδού εγώ θέλω φέρει έξω, τον δούλον μου τον Βλασιόν.” (Ζαχαρίας 3:8.)

Ένα σύμβολο της Παρθένου είναι η γυναίκα με το στάχυ του σίτου ή με το δεμάτι των σιτηρών ή με το κλαδί με τους καρπούς στην αγκαλιά της. Θυμήσου, επίσης, την προφητεία του Ησαΐα, στην οποία βασίζεται η Καινή Διαθήκη, “Ιδού η Παρθένος που θα συλλάβει και θα γεννήσει Υιόν” και σύνδεσέ την με το στίχο στην προς Εφεσίους Επιστολή, όταν ο Απ. Παύλος είπε ότι κάποια μέρα θα πετύχουμε “κατά το μέτρο του αναστήματος της πληρότητας του Χριστού”.  Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι ο Χριστός επανειλημμένα τόνισε την έμφαση μάλλον στη νέα Γέννηση,  παρά στη θυσία του αίματος. Η εσωτερική σημασία είναι ότι “Το αίμα είναι η ζωή”. Είμαστε πάντα πολύ κυριολεκτικοί. Αφού πέρασε η παλιά συνήθεια της προσφοράς σφαγίων στο βωμό, έτσι πρέπει να περάσει η ιδέα της εξιλέωσης δια του αίματος του Χριστού. Αυτό γεννήθηκε από το μεσαιωνικό σύμπλεγμα ενοχής και το βασανισμό του φυσικού σώματος σαν μέσο κυριάρχησης του πνεύματος, όταν η αλήθεια είναι ότι το σώμα πρέπει να συντονιστεί με την ψυχή και λυτρωμένο, να φέρει σε εκδήλωση το κάλλος της. Όλο αυτό υπονοείται στο ζωδιακό σημείο της Παρθένου και στον άθλο του.

Στη “Μυστική Δοξασία” υπάρχει μια σαφής δήλωση του όλου μηνύματος του σημείου αυτού, “Η Ύλη είναι ο φορέας για την εκδήλωση της ψυχής στον κύκλο του σπειροειδούς και η ψυχή είναι ο φορέας για την εκδήλωση του πνεύματος σε ένα ανώτερο κύκλο του σπειροειδούς και τα τρία αυτά είναι η συντεθειμένη από τη Ζωή Τριάδα, που διαπερνά τα πάντα”.