Όπως αναφέραμε πριν, κάποτε ήρθαν στον Πλανήτη μας οι «οπισθοδρομικοί» που προέρχονταν από άλλους Πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος. Αυτοί επειδή δε μπορούσαν να ακολουθήσουν την εξελικτική πορεία των Πλανητών τους, ζητούσαν να τους δεχτούν άλλοι Πλανήτες. Τότε, η Πνευματική Ιεραρχία του Πλανήτη μας από οίκτο τους δέχτηκε να κατοικήσουν στη Γη μαζί με τους τότε «αθώους» κατοίκους της. Έτσι ξεκίνησε μια δύσκολη περίοδος για την ανθρωπότητα που, επειδή δε γνώριζε ότι αυτοί οι επισκέπτες ήταν οι «έκπτωτοι» άλλων Πλανητών, άρχισε να μολύνεται απορροφώντας τις αναθυμιάσεις, σκεπτομορφές και πράξεις τους. Το κακό εγκαταστάθηκε και η πάλη με το Φως άρχισε. Η κατάσταση αυτή διήρκεσε πολλούς αιώνες και έφερε σαν αποτέλεσμα τον καταποντισμό της Λεμουρίας.
Την επόμενη περίοδο κατά την εποχή της Ατλαντίδας, το Φως υποχωρούσε και το σκοτάδι επεκτείνονταν αλματωδώς. Η κατάσταση διαρκώς χειροτέρευε, ο άνθρωπος κατέπεφτε πνευματικά και μόνο ανώτερη Δύναμη μπορούσε να τον βοηθήσει. Ήταν τότε όπου ο Αρχάγγελος Ζακχιήλ, Αρχάγγελος της Έβδομης Ακτίνας, που η εξυπηρέτησή Του προς τη Ζωή είναι να φρουρεί τις δυνάμεις της επίκλησης καθώς και την Ιόχρου Φλόγα του Ιερού Πυρός, ανέλαβε την ίδρυση πάνω στη Γη ενός Τέμπλεου Εξάγνισης με σκοπό την καταπολέμηση της δύσκολης αυτής κατάστασης. Αυτός ο Ίδιος ο Αρχάγγελος ανέλαβε μόνος Του να επικαλείται το Φως από αυτό το Τέμπλεο και να ραδιοβολεί την Ιόχρου Φλόγα της Μετουσίωσης και του Ελέους στην ατμόσφαιρα της Γης που είχε καταληφθεί από τις δυσάρμονες σκεπτομορφές των «οπισθοδρομικών».
Με τη βοήθεια των Κτιστών των Μορφών, των Αγγέλων της Ιόχρου Φλόγας, των Δέβας της Τελετουργίας και ορισμένων μελών της ανθρωπότητας που παρέμειναν σταθερά στη Θεία Θέληση, ο Αρχάγγελος Ζακχιήλ ίδρυσε το Τέμπλεο της Ιόχρου Φλόγας. Το Τέμπλεο αυτό ήταν κυκλικό και πολύ ευρύχωρο. Όπως μάθαμε από τον Τσοχάν Μορύα, είχε κτισθεί με μεγάλη μεγαλοπρέπεια από αγνό αμέθυστο λίθο που μεταφέρθηκε από τα πέρατα της Γης για το σκοπό αυτό. Ο θόλος του είχε στην κορυφή άγαλμα, ύψους επτά ποδών, από καθαρό χρυσό της Αγίας Αμέθυστης, Θείο Συμπλήρωμα του Αρχάγγελου Ζακχιήλ. Στο κέντρο του Τέμπλεου αυτού κτίστηκε ο Βωμός από τον ίδιο αμέθυστο λίθο που χρησίμευε ως Εστία για την Ιόχρου Φλόγα. Τη Φλόγα αυτή υπηρετούσαν Ιερείς και Ιέρειες του Αρχάγγελου Ζακχιήλ που εξακολουθούσαν να επικαλούνται, να έλκουν, να διατηρούν και να ραδιοβολούν την εξαγνιστική ουσία του Ιόχρου Πυρός στην ατμόσφαιρα της Γης.
Επειδή η Ιόχρους Φλόγα αντιπροσώπευε την Έβδομη Ακτίνα, είχαν κτισθεί γύρω από το Τέμπλεο του Αρχάγγελου Ζακχιήλ επτά άλλα μικρότερα κυκλικά Τέμπλεα. Στο χρυσό θόλο καθενός από αυτά υψώνονταν μία ραδιοβόλος, απτή Ιόχρους Φλόγα που το Φως Της ήταν ορατό σε απόσταση χιλίων μιλίων. Το Ιερό Πυρ με την παρουσία Του φόβιζε πολύ τους «οπισθοδρομικούς» και τους οπαδούς τους γιατί η δύναμή Του επικαλούμενη, μπορούσε να μετουσιώσει τις κακόβουλες ενέργειές τους σε Φως και να ελαττώσει την προσωπική τους δύναμη και επιρροή.
