ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ
Δύο σκέψεις παρμένες από τη Χριστιανική Βίβλο, συνοψίζουν το μάθημα αυτού του άθλου. Στις Επιστολές του Πέτρου βρίσκουμε αυτά τα λόγια, “ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίει” και στην Αποκάλυψη 5:5 βρίσκουμε τα λόγια, “Ιδού ενίκησεν ο λέων ο εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα Δαυίδ, ανοίξαι το βιβλίον και τας επτά σφραγίδας αυτού”. Ο Ηρακλής, ο ζηλωτής, η ψυχή, συμβολίζει το Λέοντα, τον Πρίγκιπα, το Βασιλιά, τον Κυβερνήτη και γι’ αυτό φορούσε συμβολικά το δέρμα του λέοντα. Ο Λέων της Νεμέας αντιπροσωπεύει ουσιαστικά τη συντονισμένη κυρίαρχη προσωπικότητα, γιατί ο ζηλωτής πρέπει πάντοτε να είναι πολύ εξελιγμένο άτομο.

Με τις τριπλές όψεις του κατώτερου προσωπικού εαυτού συγχωνευμένες και συνενωμένες και επομένως πιο ισχυρές από το μέσο όρο, ο ζηλωτής γίνεται συχνά ένα κάπως κουραστικό και δύσκολο πρόσωπο. Έχει νου και τον χρησιμοποιεί. Τα συναισθήματά του ελέγχονται ή είναι τόσο συγχωνευμένα με τις νοητικές του αντιδράσεις, ώστε είναι ασυνήθιστα ισχυρά. Επομένως είναι εξαιρετικά ατομικός συχνά πολύ επιθετικός, με αυταρέσκεια και εμπιστεύεται μόνο τον εαυτό του και η προσωπικότητά του είναι συνεπώς μια καταστρεπτική δύναμη στην οικογενειακή ομάδα, την κοινωνία ή την οργάνωση με την οποία συνδέεται. Γι’ αυτό ο ζηλωτής, ο Λέων του Ιούδα, πρέπει να σκοτώσει το λιοντάρι της προσωπικότητάς του. Έχοντας αποσπαστεί από τη μάζα και με αναπτυγμένη ατομικότητα, πρέπει κατόπιν να σκοτώσει εκείνο που δημιούργησε πρέπει να καταστήσει ανίσχυρο εκείνο που ήταν ο μεγάλος προστατευτικός παράγοντας μέχρι τώρα. Η ιδιοτέλεια και το ένστικτο της αυτοάμυνας πρέπει να δώσουν τη θέση τους στην ανιδιοτέλεια που είναι κυριολεκτικά η υποταγή του Εαυτού στο σύνολο.

Ο Λέων της Νεμέας συνεπώς συμβολίζει την πανίσχυρη προσωπικότητα που τρέχει άγρια και απειλεί την ειρήνη της υπαίθρου. Ποιο είναι το μάθημα που περιμένει κάποιος να μάθει από το γεγονός ότι ο Ηρακλής ακολούθησε το λιοντάρι σε μια σπηλιά που είχε δύο ανοίγματα; Γιατί έκλεισε το ένα άνοιγμα και μπήκε από το άλλο; Ποια είναι η πνευματική διδασκαλία που βρίσκεται στην παράδοση ότι εκεί σκότωσε το λιοντάρι με γυμνά χέρια;

Πολλές από αυτές τις παλιές ιστορίες έχουν κρατήσει την αληθινή σημασία του νοήματός τους ανερμήνευτη για χιλιάδες χρόνια και μόνο στις μέρες μας και στη γενιά μας η αληθινή εσώτερη έννοια μπορεί, πιθανώς, να φανερωθεί. Το ενδιαφέρον γεγονός για την περίοδο στην οποία ζούμε τώρα, είναι ότι σημειώνεται μια μοναδική ανάπτυξη στη φυλετική ανέλιξη. Υπήρξαν πάντοτε εκδηλώσεις των ηλιακών θεών και αυτός ο άθλος του Ηρακλή διαδραματίσθηκε πολλές φορές από λίγους ανθρώπους εδώ κι εκεί. Κάθε έθνος έχει δώσει ζηλωτές υψηλής εξέλιξης που ακολουθούν το λιοντάρι της προσωπικότητας στη σπηλιά και εκεί το υποτάσσουν. Αλλά σε σχέση με τις μυριάδες των ανθρώπινων μονάδων αποτελούν σχετικά μια πολύ μικρή μειονότητα. Τώρα έχουμε έναν κόσμο γεμάτο ζηλωτές. Η ερχόμενη γενιά σ’ όλα τα έθνη θα δώσει χιλιάδες μαθητών και ήδη δεκάδες χιλιάδες ζητούν το Δρόμο.

Οι άνθρωποι δεν είναι πολύ ατομιστές, ο κόσμος είναι γεμάτος από Προσωπικότητες και ήρθε ο καιρός που ο Λέων της Φυλής του Ιούδα πρέπει να υπερισχύσει του λέοντα του προσωπικού εαυτού. Δεν είμαστε μόνοι στον αγώνα μας, όπως ήταν ο Ηρακλής, αλλά αποτελούμε μέρος μιας μεγάλης ομάδας ηλιακών θεών που αγωνίζονται με τις προπαρασκευαστικές δοκιμασίες της μύησης και με τα προβλήματα από τα οποία θα αντλήσουν την πλήρη δύναμη της ψυχής. Στον Αιγόκερω θα αναρριχηθούμε στη βουνοκορφή και καθώς μπαίνουμε τώρα στον κύκλο του Υδροχόου, οι ζηλωτές της φυλής είναι σε θέση ν' αρχίσουν να μαθαίνουν το μάθημα της υπηρεσίας και της παγκόσμιας συνείδησης. Όταν σε δύο χιλιάδες έτη αρχίσουμε να μπαίνουμε στον Αιγόκερω, τότε θα υπάρξει μια τρομακτική συγκέντρωση μυημένων και η αναρρίχηση στο όρος της Μύησης και στο όρος της Μεταμόρφωσης θα πραγματοποιηθεί από πολλές εκατοντάδες μαθητών. Στο μεταξύ πρέπει ν' ασχοληθούμε με το λιοντάρι της προσωπικότητας και να εισέλθουμε στη σπηλιά. Στο συμβολισμό των Γραφών του κόσμου, τα πιο βαρυσήμαντα γεγονότα διαδραματίζονται σε έναν από τους δύο τόπους, μέσα σε σπηλιά ή πάνω στο βουνό.

Ο Χριστός γεννήθηκε στο σπήλαιο. Η προσωπικότητα υπερνικάται μέσα στο σπήλαιο. Η φωνή του Κυρίου ακούγεται μέσα στο σπήλαιο, η Χριστική συνείδηση γαλουχείται μέσα στο σπήλαιο της Καρδιάς, αλλά με τις εμπειρίες του σπηλαίου ανεβαίνουμε στο όρος της Μεταμόρφωσης, στο όρος της Σταύρωσης, που ακολουθείται, τελικά, από το όρος της Ανάληψης. Θα ήθελα εδώ να δώσω την τεχνική, ίσως την περισσότερο επιστημονική ερμηνεία αυτού του σπηλαίου στο οποίο μπήκε ο Ηρακλής. Η Αρεία φυλή, στην οποία ανήκουμε, είναι υψηλής νοητικής ανάπτυξης και η συνείδηση του ανθρώπου παντού μετατοπίζεται σταθερά από τη συναισθηματική φύση και έτσι έξω από το κέντρο του ηλιακού πλέγματος προς το νοητικό σώμα και συνεπώς προς το κεφάλι. Στο κεφάλι υπάρχει ένα μικρό σπήλαιο, μια μικρή οστεώδης δομή που προασπίζει και προφυλάσσει έναν από τους πιο σημαντικούς αδένες του σώματος, την υπόφυση.

Όταν ο αδένας αυτός είναι σε πλήρη και κανονική λειτουργική δραστηριότητα, θα έχουμε μια προσωπικότητα ολοκληρωμένη, ενεργό, αυτοελεγχόμενη και με έντονη νοητική δραστηριότητα και καρτερία. Αυτή η υπόφυση έχει διπλή διαμόρφωση, σ' έναν από τους λοβούς της, το μετωπικό ή πρόσθια υπόφυση, βρίσκεται η έδρα του κριτικού νου, της διανοητικότητας και στον άλλο, η οπίσθια υπόφυση, είναι η έδρα της συναισθηματικής, της φύσης της φαντασίας. Λέγεται επίσης ότι ο αδένας αυτός συντονίζει τους άλλους, ελέγχει την ανάπτυξη και είναι ουσιώδης για τη ζωή. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Bermau ορίζει τη διανοητικότητα σαν “την ικανότητα του νου να ελέγχει το περιβάλλον του με τις έννοιες που συλλαμβάνει και τις αφηρημένες ιδέες”.

Όπου υπάρχει έλλειψη ανάπτυξης αυτού του αδένα, θα βρούμε συναισθηματική και νοητική ανεπάρκεια. Πολλοί ενδοκρινολόγοι και ψυχολόγοι εκφράζονται σε παρόμοιες γραμμές. Στο σπήλαιο αυτό, ο λέων της αναπτυγμένης προσωπικότητας ή ατομικότητας έχει το άντρο του και εκεί πρέπει να νικήσει ο θεός Ήλιος, ο Ηρακλής. Επί αιώνες οι Αιγύπτιοι και ειδικά οι Ινδοί γνωρίζουν τα chakras ή τα κέντρα δύναμης του αιθερικού σώματος. Η ανακάλυψη του ενδοκρινικού συστήματος δείχνει αντίστοιχους φυσικούς αδένες στα ίδια σημεία.

Ο ένας από αυτούς, η υπόφυση με τους δύο λοβούς του, συμβολίζεται από το σπήλαιο με τα δύο ανοίγματα, το ένα από τα οποία έπρεπε να κλείσει ο Ηρακλής προτού μπορέσει να ελέγξει την προσωπικότητα από τον ανώτερο νου. Γιατί μόνο όταν έφραξε το άνοιγμα των προσωπικών συναισθημάτων, την οπίσθια υπόφυση, πετώντας ακόμη και το πιστό του ρόπαλο, αρνούμενος συμβολικά να ζει πια μια προσωπική ιδιοτελή ζωή, μπόρεσε, εισερχόμενος από το άνοιγμα που εκπροσωπεί την πρόσθια υπόφυση, να υποτάξει το λέοντα της προσωπικότητας μέσα στη σπηλιά. Οι αντιστοιχίες αυτές είναι τόσο ακριβείς, ώστε παρουσιάζουν σε μικρογραφία ή σε μεγέθυνση μια επιβλητική απόδειξη της αρραγούς ακεραιότητας του Σχεδίου. “Ως άνω ούτω κάτω.” Μια εντυπωσιακή αντιστοιχία μεταξύ βιολογικών και πνευματικών αληθειών.