“Οι πρώτες γραφές για την ανθρώπινη φυλή γράφηκαν από το Θεό στη Γη και στον Ουρανό. Η ανάγνωση των Γραφών αυτών είναι η Επιστήμη. Η εξοικείωση με τη χλόη και τα δένδρα, με τα έντομα και τα στοιχειακά, μας διδάσκει βαθύτερα μαθήματα αγάπης και πίστης απ’ όσα μπορούμε να σταχυολογήσουμε από τα γραπτά του Φένελον και του Αυγουστίνου. Η μεγάλη Βίβλος του Θεού είναι πάντα ανοικτή στην ανθρωπότητα.”
Albert Pike
Οι ουρανοί διακηρύσσουν την δόξα του Θεού και το στερέωμα υφαίνει το χειροτέχνημά του. Ψαλμός 19:1
Η πρόοδος ενός κόσμου μαθητών απεικονίζεται στους ουρανούς με τους Άθλους του Ηρακλή δια των ζωδιακών σημείων. Είναι σαν να ζωγραφίζει ο Θεός το Σχέδιο Tου στο διάστημα για την πραγματοποίηση της εξέλιξης του ανθρώπινου πνεύματος πίσω στην πηγή του. Το έντονο ενδιαφέρον που μαρτυρείται αυτό τον καιρό για την πνευματική ζωή, είναι από μόνο του, η εγγύηση για μια μελέτη όπως οι Άθλοι του Ηρακλή. Η ακαδημαϊκή, δογματική και θεολογική θρησκεία δεν έχει πια την αρχαία της έλξη, αλλά σε πείσμα μιας ευρύτατα διαδεδομένης επανάστασης εναντίον της οργανωμένης ή εκκλησιαστικής θρησκείας, η ώθηση προς τις πνευματικές πραγματικότητες σε ευρεία κλίμακα είναι γεγονός.
Άνδρες και γυναίκες παντού αρνούνται πια να πιστεύουν τις δογματικές δηλώσεις των εκκλησιών ή να δέχονται τυφλά τους ισχυρισμούς οποιασδήποτε θεολογίας. Αποφάσισαν να γνωρίσουν μόνοι τους τα γεγονότα της εσώτερης μυστικιστικής εμπειρίας, αν τέτοια γεγονότα μπορούν να επιβεβαιωθούν και να συλλάβουν μόνοι τους τη φύση αυτής της ταυτότητας που αποκαλούμε ψυχή. Η παγκόσμια κατάσταση είναι ώριμη για την ανανέωση της ζωντανής πίστης και της θρησκείας που θα βασίζεται σε προσωπική γνώση και όχι σε δηλώσεις και ερμηνείες περιορισμένων διανοιών. Ο Dr Rufus Jones, ο μεγάλος αρχηγός των Κουάκερ, επισύρει την προσοχή σ’ αυτό το γεγονός, με λόγια που αξίζει να σημειωθούν:
“…ένα ξέσπασμα μυστικισμού αποτελεί πάντοτε σημάδι ότι η ψυχή του ανθρώπου εκφέρει μια θαρραλέα διαμαρτυρία εναντίον του σφετερισμού κάποιων οργανωμένων συστημάτων ζωής… που απειλούν ν’ αφήσουν ελάχιστη προοπτική και πεδίο στην ελεύθερη δική μας πρωτοβουλία του και στην αυθόρμητη δημιουργική δραστηριότητα. Είναι μια διακήρυξη ότι η ψυχή έχει ορισμένα έμφυτα δικαιώματα και ικανότητες, μια δική της περιοχή που πρέπει να είναι σεβαστή και να διατηρείται ιερή. Πολλές φορές ο μυστικισμός υπήρξε η διαμαρτυρία του ανθρώπινου πνεύματος εναντίον της σκληρής κρούστας του δόγματος, μια εξέγερση εναντίον του εκκλησιαστικοκρατίας.”
The Philosophic Basis of Mysticism, by T.H. Huges, p. 46

Στις μέρες του σκότους που είναι φανερός ο πνευματικός θάνατος αυτή η αναζωογόνηση του ενδιαφέροντος για τις ανώτερες πραγματικότητες, εμφανίζεται αναπόφευκτα, εγγυούμενη ότι το πνεύμα του ανθρώπου προχωρεί στο δρόμο του και ότι αυτή η πραγματικότητα παραμένει αναλλοίωτη, πίσω από τη εναλλασσόμενη επιφάνεια των υλικών γεγονότων. Η ίδια η ανάγκη της στιγμής απαιτεί την ήχηση μιας καθαρής νότας και στο νέο μυστικιστή και γνώστη, που τώρα προβάλλει, δόθηκε το έργο αυτής της ήχησης.
“Εκείνο που βρίσκουμε στο μυστικιστή είναι ένα έντονο όργανο για την επιβεβαίωση της πραγματικότητας του Θεού και την πλουσιότερη ερμηνεία του χαρακτήρα Του.” Μ’ αυτά τα σαφή λόγια ο Dr Rufus Jones επικαλείται την προσοχή μας στο έργο που αιώνια δίνεται στο πνευματικό πεδίο από τον αφυπνισμένο ερευνητή. Η αλήθεια είναι σαν το φοίνικα, αναδύεται εκ νέου στο πεδίο της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αλήθεια θα είναι εκείνη που την αισθανόμαστε και την γνωρίζουμε και όχι η αλήθεια που μας επιβάλλεται δια του αυταρχισμού και της αρχαίας παράδοσης. Γιατί η αλήθεια, όπως μας λέει ο Μπέρναρ Σω, είναι:
“κάθε τι που γνωρίζετε από την εμπειρία σας ότι είναι αληθινό και αισθάνεστε μέσα στην ψυχή σας ότι είναι αληθινό”. Τέτοιες ανανεώσεις της πνευματικής ζωής της φυλής είναι επανερχόμενες και κυκλικές. Μπορεί να είναι συναισθηματικής ή διανοητικής Φύσης, αλλά χρειάζονται για να οδηγούν την υποκειμενική ζωή της φυλής σε μια νέα και πλουσιότερη φάση εμπειρίας και μερικές φορές ερμηνεύουν τις πιο υλικές και επιστημονικές παράλληλες τάσεις που μπορούμε να δούμε.
Το πρόβλημα κάθε συγγραφέα και δασκάλου σήμερα, είναι ν’ ανακαλύψει νέους τρόπους με τους οποίους θα εκφράσει τις ίδιες θεμελιώδεις αλήθειες και έτσι θα παρουσιάσει τους αρχαίους τύπους και τους κανόνες του δρόμου που θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στο επόμενο στάδιο της πνευματικής του εξέλιξης. Οι παλιές αλήθειες τότε, θα αποκτήσουν νέες έννοιες και θα πάρουν το παλμό νέας ζωής. Πολλά βιβλία γράφηκαν για το θέμα της Ατραπού της Μαθητείας.
Επανάληψη των προβλημάτων που αντιμετωπίζονται στην συμπαντική Ατραπό και ανάλυση των δυσκολιών που προκύπτουν κατά τη πορεία, δεν αποκλείονται, εκτός αν η εφαρμογή είναι γενική, πρακτική και να εκφράζεται με τέτοιους όρους που να αντιμετωπίζει την ανάγκη του σύγχρονου σπουδαστή. Η μελέτη των Δώδεκα Άθλων του Ηρακλή, που καλύπτει κάθε όψη της ζωής του μαθητή, μπορεί να μας επιτρέψει να αποκτήσουμε μια διαφορετική στάση και να μας απελευθερώσει για εκείνη την χαρά της ατραπού και ελευθερία της υπηρεσίας, που είναι περισσότερο από επαρκή ανταμοιβή από τις εφήμερες ζημιές και τις στιγμιαίες στενοχώριες που μπορεί να δοκιμάζουν την κατώτερη φύση.

Μια από τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις που πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες από την ανθρωπότητα τον περασμένο αιώνα, ήταν η βραδεία χαραυγή μέσα στη συνείδησή μας του γεγονότος της έμφυτης ουσιαστικής Θεότητάς μας. Οι άνθρωποι έχουμε επίγνωση ότι αποτελεί πραγματική αλήθεια ότι “ επλάσθημεν κατ’ εικόνα του Θεού”, έχουμε ίδια φύση με τον Πατέρα μας στους Ουρανούς. Σήμερα επίσης οι σκοποί και τα βασικά σχέδια του δημιουργικού έργου του Θεού μελετώνται ευρύτατα από την επιστημονική και την θρησκευτική, φέρνουν οριστικές αλλαγές στις στάσεις του ανθρώπου στη ζωή, σαν σύνολο. Είναι αυτό το αναπτυσσόμενο Σχέδιο για τον άνθρωπο, ατομικό και φυλετικό, που αποκαλύπτεται στην ιστορία του Αρχαίου αυτού Υιού του Θεού.
Μας δίνεται μια συνθετική και πλήρης εικόνα της προόδου της ψυχής από  την άγνοια στη σοφία, την υλική επιθυμία στην πνευματική έφεση και την τυφλότητα της νηπιακής ανθρωπότητας στην καθαρή όραση εκείνων που βλέπουν τον Θεό. Mονοπάτι. Φτάνουμε σ’ ένα σημείο της ιστορίας, όπου η νοήμων συνεργασία με τους σκοπούς της ψυχής παίρνει θέση προσπάθειας και αγώνα και ο Ηρακλής που είναι Υιός του Θεού αλλά και υιός του ανθρώπου, μπορεί να προχωρήσει στο Δρόμο με το πρόσωπο στραμμένο στο Φως, φωτισμένο και ακτινοβόλο από τη χαρά εκείνων που γνωρίζουν. Αυτός ο παλιός μύθος δεν αφήνει ανέγγιχτες τις φάσεις της ζωής του ζηλωτή, αλλά τον συνδέει ακατάπαυστα με τα κοσμικά εγχειρήματα. Το θέμα του είναι τόσο περιεκτικό, ώστε όλοι μας που βυθιζόμαστε μέσα στα προβλήματα της ζωής, μπορούμε να εφαρμόσουμε τις δοκιμές, τις δοκιμασίες, τις αποτυχίες και τις επιτεύξεις της ηρωικής αυτής μορφής που αγωνίστηκε πριν από αιώνες για τον ίδιο σκοπό για τον οποίο τώρα αγωνιζόμαστε.
Διαβάζοντας αυτή την ιστορία, προκαλείται νέο ενδιαφέρον για την πνευματική ζωή στο νου του σαστισμένου και αμήχανου ζηλωτή και θα προχωρήσει με νέο θάρρος, καθώς αποκτά μια επακόλουθη εικόνα της συμπαντικής ανάπτυξης και του πεπρωμένου. Μελετώντας αυτό τον αρχαίο μύθο βλέπουμε ότι ο Ηρακλής ανέλαβε ορισμένα έργα, συμβολικά σε φύση, αλλά συμπαντικά σε χαρακτήρα και πέρασε από κάποια επεισόδια και γεγονότα, που καθρεφτίζουν για πάντα, τη φύση της εκπαίδευσης και τις επιτεύξεις που πρέπει να χαρακτηρίζουν έναν υιό του Θεού που βαδίζει προς την τελείωση, αντιπροσωπεύει τον ενσαρκωμένο, αλλά όχι ακόμη τον τελειωθέντα Υιό του Θεού, που σε κάποιο ιδιαίτερο στάδιο του εξελικτικού κύκλου,  παίρνει από το χέρι την κατώτερη φύση του και υποβάλλεται θεληματικά στην πειθαρχία, που τελικά θα επιφέρει την ανάδυση της έμφυτης Θεότητάς του.
Από ένα σφάλλον, αλλά ειλικρινά σοβαρό ανθρώπινο ον με νοημοσύνη και επίγνωση του έργου που θα γίνει, δημιουργείται ένας Σωτήρας του Κόσμου και βλέπουμε πως εργάζεται στους δύο τελευταίους άθλους για να επιτύχει το έργο της σωτηρίας. Τρεις μεγάλες και δραματικές ιστορίες λέγονται διαρκώς στους ανθρώπους ανά τους αιώνες: αυτή του Ηρακλή, του Βούδδα και του Χριστού, που καθεμιά απεικονίζει καθένα από τα στάδια στην Ατραπό της Θεότητας.

Στην ιστορία του Ηρακλή απεικονίζονται οι εμπειρίες στην Ατραπό της Μαθητείας και στα πρώτα στάδια της Ατραπού της Μύησης. Στην περίπτωση του Βούδδα η ιστορία αρχίζει αργότερα από εκείνη του Ηρακλή και βλέπουμε τον Βούδδα να αποκτά την τελική Φώτιση, περνώντας από μυήσεις για τις οποίες ο Ηρακλής δεν γνώριζε κάτι. Ύστερα ήρθε ο ιστορικός Χριστός που ενσωμάτωσε κάτι τόσο ανέκφραστο, ώστε Τον θεωρήσαμε, κατά ένα μοναδικό τρόπο, σαν τον εκπρόσωπο του Θεού. Οι τρεις αυτές ιστορίες αποκαλύπτουν προοδευτικά το Σχέδιο του Θεού για την ανάπτυξη του ανθρώπου και καλούν εμάς να ακολουθήσουμε τα βήματα του Ηρακλή, που βάδισε την Ατραπό της Μαθητείας και πέτυχε το σκοπό του. Το μαντείο μίλησε και ανά τους αιώνες ήχησε η φωνή: “Γνώθι σαυτόν”. Η γνώση αυτή είναι το εξέχον επίτευγμα της Ατραπού της Μαθητείας και βλέπουμε πώς με συνέπεια και με νοημοσύνη, ο Ηρακλής πέτυχε αυτή τη γνώση.

Βλέπουμε τον Ηρακλή να διέρχεται κυκλικά τη μεγάλη ατραπό των ουρανών και σε κάθε ζωδιακό σημείο να εκτελεί έναν από τους δώδεκα άθλους, τους οποίους όλοι οι μαθητές καλούνται να εκτελέσουν. Τον βλέπουμε από δύο απόψεις: του μαθητή ως άτομο και της ανθρωπότητας σαν σύνολο, του μεγάλου παγκόσμιου μαθητή, του οποίου είναι το πρωτότυπο. Είναι δυνατό να θεωρήσουμε ότι η ανθρωπότητα έφτασε, μαζικά, το στάδιο του ζηλωτή και η φυλή βρίσκεται στη δοκιμαστική ατραπό, την ατραπό της εξάγνισης. Αν η οδύνη είναι ο μεγάλος εξαγνιστής, τότε πραγματικά η παραπάνω δήλωση αληθεύει.
Οι άνθρωποι σήμερα είναι νοήμονες, ζητούν ειλικρινά μια διέξοδο από το τωρινό υλιστικό αδιέξοδο και μαθαίνουν να συντονίζουντις ικανότητές τους και τις δυνατότητές τους, νοητικές,  συναισθηματικές και φυσικές, σε μια προσπάθεια ανύψωσης, απ’ όλα όσα τους κρατούν στη γη. Το στάδιο αυτό εκφράστηκε πάντα από τους πιο προχωρημένους τύπους ανθρώπων, αλλά ποτέ πριν ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια βρισκόταν σ’ αυτή την κατάσταση.

Εδώ βρίσκεται το θαύμα των επιτεύξεων του παρελθόντος και είναι η ώρα μιας θαυμάσιας ευκαιρίας. Βλέπουμε τον Ηρακλή να ξεκινά από το πρώτο σημείο και να περνά μέσω διαφόρων εμπειριών μέχρι που φτάνει στην ανοικτή θύρα του Λέοντα, δια της οποίας μπορεί να περάσει στην Ατραπό της Μαθητείας, μαθαίνει τα μαθήματα της ισοστάθμισης, της ισορροπίας, της ανιδιοτέλειας και της νίκης επί της φύσης της επιθυμίας, μέχρι να γίνει ο προσηλωμένος μαθητής στον Τοξότη, πριν περάσει από την Πύλη που οδηγεί στο όρος της Μύησης, μαθαίνει αργά και με κόπο το μάθημα ότι ο ανταγωνισμός και η ιδιοτέλεια πρέπει να εξαφανιστούν και κάθε κατάκτηση οιουδήποτε για τον χωριστικό κατώτερο εαυτό δεν είναι μέρος της αποστολής ενός Υιού του Θεού, μαθαίνει ότι η προσωπική πλεονεξία δεν έχει θέση στη ζωή του ζηλωτή που ζητά απελευθέρωση από τον συνεχή επαναλαμβανόμενο κύκλο ζωής και από τη διαρκή σταύρωση στο σταυρό της ύλης και της μορφής, βλέπει τον εαυτό του σαν άτομο μόνο για ν’ ανακαλύπτει ότι ο ατομισμός πρέπει με νοημοσύνη να θυσιαστεί για το καλό της ομάδας.

Τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, που είναι βυθισμένος στη μορφική ζωή και υπό την εξουσία της ύλης, είναι φόβος, ατομικός ανταγωνισμός και απληστία. Αυτά πρέπει να δώσουν τη θέση τους στην πνευματική εμπιστοσύνη, συνεργασία, ομαδική επίγνωση και ανιδιοτέλεια. Αυτά είναι τα μαθήματα που αντλούμε από τον Ηρακλή. Αυτή είναι, επίσης, η ιστορία του κοσμικού Χριστού που σταυρώθηκε από την αρχή της δημιουργίας στον σταθερό σταυρό των ουρανών του ιστορικού Χριστού που δόθηκε σε μας από την ιστορία του Ευαγγελίου και διαδραματίστηκε για μας πριν δύο χιλιάδες χρόνια στην Παλαιστίνη, όταν ο Ήλιος μας έμπαινε στο ζωδιακό σημείο του Σωτήρα του Κόσμου, το σημείο των Ιχθύων κάθε ανθρώπου ατομικά που σταυρώνεται πάνω στον σταυρό της ύλης και ύπαρξης και που ανακαλύπτει ότι αληθινά είναι Υιός του Θεού ενσαρκωμένος σε κάθε ανθρώπινο ον. Θεός ενσαρκωμένος στην ύλη του Ηλιακού συστήματος του πλανήτη μας κάθε ανθρώπου. Καθώς ατενίζουμε τον έναστρο ουρανό άνωθέν μας, έχουμε το μεγάλο αυτό δράμα, που αιώνια απεικονίζεται για χάρη μας.