Το έντονο ενδιαφέρον που εκδηλώνεται αυτό τον καιρό για το θέμα της πνευματικής ζωής  αποτελεί, από μόνο του, μια εγγύηση για μια τέτοια μελέτη και αυτός είναι ο σκοπός των άρθρων αυτής της σειράς. Σε πείσμα του γεγονότος ότι οι ακαδημαϊκές και θεολογικές θρησκείες δεν έχουν πια την αρχαία τους έλξη και παρά την πολεμική εναντίον των οργανωμένων θρησκειών, η ώθηση προς την πνευματική πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν τόσο έντονη όσο σήμερα.
Ζούμε στις μέρες της πρακτικής εμπειρίας σε μεγάλη κλίμακα. Σ’ όλο τον κόσμο οι άνδρες και οι γυναίκες δεν πιστεύουν και δεν δέχονται τυφλά, γιατί αποφάσισαν να γνωρίσουν. Η αποδοχή επιβαλλόμενων δογμάτων δίνει τώρα τη θέση της στην εμπειρία και μια Θεία αυτοδιάθεση που βασίζεται στην κατανόηση ενότητας με την Ζωή μέσα στην οποία ‘Ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν’ παίρνει τη θέση της ευπιστίας και πρόληψης. Το σημερινό πρόβλημα κάθε δασκάλου είναι ν’ ανακαλύψει νέους τρόπους με τους οποίους να εκφράσει τις παλιές αλήθειες και έτσι να παρουσιάσει τις αρχαίες φόρμουλες πνευματικής ανάπτυξης, που απαιτεί η νέα και ζωντανή βίωση.

Πολλά βιβλία και στα δύο ημισφαίρια γράφηκαν για το θέμα της Ατραπού της Μαθητείας, Αγιότητας και Φώτισης. Η επαναφορά των προβλημάτων της παγκόσμιας Ατραπού με τις σύμφυτες δυσκολίες δεν μπορεί να γίνει, εκτός αν μπορεί να υπάρξει εφαρμογή που να είναι συγχρόνως και πρακτική. Αυτή πρέπει να δείχνει την περιεκτικότητα του τελικού σκοπού, αφού υπερνικηθούν αυτά τα προβλήματα και να αποφύγει την κουραστική επανάληψη του βασικού εκείνου κανόνα της ζωής, που διατυπώθηκε με τα λόγια: “Να είσαι καλός”.
Επανειλλημένα είπαμε ότι πρέπει να υπερνικήσουμε το κοσμικό δέλεαρ της σάρκας και του πονηρού. Στο νου του Δυτικού ζηλωτή έχει έντονα δημιουργηθεί η αίσθηση ότι η Ατραπός αναγκαστικά είναι ατραπός της αθλιότητας, της αυτοκατάργησης και της ατέλειωτης στενοχώριας. Η στάση του είναι στάση ενεργού καρτερικότητας μέχρι του σημείου εκείνου που μυστηριωδώς και θαυμαστά θα μπει σ’ έναν κόσμο ειρήνης και χαράς, και οι στενοχώριες τελειώνουν, η σάρκα παύει να ενοχλεί και το κακό παίρνει τέλος. Και αυτό σαν αμοιβή μιας ταπεινής υποταγής στη θέληση ενός ανεξερεύνητου δημιουργού.

Τώρα πια αρχίζει να χαράζει στην ανθρώπινη συνείδηση μια αυξανόμενη κατανόηση της έμφυτης Θεότητας. Πραγματικά, ο άνθρωπος έγινε κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού και είναι από τη Φύση ένα με τον Πατέρα του στους Ουρανούς. Η ιδέα του Σκοπού και του Σχεδίου έγινε κατανοητή και η όλη στάση του ζηλωτή προς τη ζωή, αλλάζει γοργά. Θα είναι άραγε σίγουρα δυνατή τώρα η απόκτηση μιας συνθετικής εικόνας της προόδου της ψυχής από την άγνοια στη σοφία, υλική επιθυμία στην πνευματική επίτευξη, ώστε, από την αρχή να μπορέσουμε να οραματιστούμε το τέλος και η νοήμων συνεργασία με τους σκοπούς της ψυχής να πάρει τη θέση της τυφλής προσπάθειας; Όταν γίνει αυτό, ο προσκυνητής θα μπορέσει να συνεχίσει το δρόμο του και με το πρόσωπό του στραμμένο στο Φως, να λάμπει από χαρά.
Εκείνο που θα μας δώσει αυτή ακριβώς την συνθετική εικόνα, είναι η ιστορία της δραματικής εμπειρίας του μεγάλου και αρχαίου Υιού του Θεού, του Ηρακλή. Δεν αφήνει ανέγγιχτη καμιά φάση της ζωής του ζηλωτή και τον συνδέει ακόμη και με κοσμικά εγχειρήματα. Το θέμα της είναι τόσο περιεκτικό, ώστε όλοι όσοι αγωνιζόμαστε στην τωρινή σύγχρονη ζωή μπορούμε να εφαρμόσουμε τις δοκιμές και δοκιμασίες, αποτυχίες και επιτεύξεις, της ηρωικής αυτής Μορφής, που όπως και εμείς, αιώνες πριν αγωνίστηκε για τον ίδιο σκοπό.
Διαβάζοντας την ιστορία του, νέα ενδιαφέροντα θα έλθουν στο νου του έκθαμβου ζηλωτή και μια τέτοια εικόνα ζωγραφισμένη με την παγκόσμια επακόλουθη ανάπτυξη και μοίρα, θα μας δώσει θάρρος για να βαδίσουμε προς τα εμπρός. Θα ανιχνεύσουμε την ιστορία του Ηρακλή και θα προσπαθήσουμε να δείξουμε πώς με τους δώδεκα άθλους Του έπαιξε το ρόλο του ζηλωτή στην Ατραπό της Μαθητείας.

Πάνω στην Ατραπό της Μαθητείας ανέλαβε ορισμένα έργα, συμβολικά στη φύση τους και πέρασε από κάποια επεισόδια και γεγονότα που απεικονίζουν για πάντα τη φύση της εκγύμνασης και των επιτεύξεων που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο, ο οποίος πλησιάίζει την απελευθέρωση. Ο Ηρακλής αντιπροσωπεύει τον ενσαρκωμένο, αλλά μη τελειοποιημένο Υιό του Θεού, που οριστικά παίρνει στα χέρια του την κατώτερη φύση και θεληματικά την υποτάσσει σε Πειθαρχία που θα προκαλέσει τελικά την ανάδυση της Θεότητας.
Ανεξαρτήτως σφαλμάτων, από ένα ειλικρινές και σοβαρό ανθρώπινο ον που γνωρίζει με νοημοσύνη την εργασία που πρέπει να γίνει, διαμορφώνεται ένας Σωτήρας του Κόσμου. Δύο μεγάλες και δραματικές ιστορίες συνέβησαν μπροστά στα μάτια των ανθρώπων ανά τους αιώνες. Στους δώδεκα άθλους του Ηρακλή απεικονίζεται η Ατραπός της Μαθητείας και οι εμπειρίες του που προετοιμάζουν το μεγάλο κύκλο της Μύησης και συναντούν την άμεση ανταπόκριση από κάθε άνθρωπο ζηλωτή. Στη ζωή και το έργο του Ιησού Χριστού, αυτού του  Ακτινοβόλου και Τέλειου Υιού του Θεού, ο οποίος “εισήλθε για μας μέσα στον πέπλο, δίνοντάς μας ένα παράδειγμα ότι πρέπει ν’ ακολουθήσουμε τα βήματά Του”, απεικονίσαμε τα πέντε στάδια της Ατραπού της Μύησης, που αποτελούν τα κλιμακωτά επεισόδια για τα οποία προετοίμασαν το μαθητή, οι δώδεκα άθλοι. Το Μαντείο μίλησε και ανά τους αιώνες εκπέμφθηκε ο λόγος: “Άνθρωπε, γνώθι σαυτόν”. Η γνώση αυτή είναι η εξέχουσα επίτευξη πάνω στην Ατραπό της Μαθητείας και ανταμοιβή για όλο το έργο που ο Ηρακλής εκτέλεσε.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ
Θα άξιζε αν εξετάζαμε σύντομα τη φύση της Μαθητείας. Είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται συνεχώς μεταξύ των ζηλωτών των Χριστιανικών χωρών και Ανατολικών θρησκειών. Η Μαθητεία μπορεί να οριστεί σαν το τελικό στάδιο της Ατραπού της Εξέλιξης και εκείνη η περίοδος της εμπειρίας του ανθρώπου, κατά την οποία αποκτά αυτοσυνειδησία είναι το στάδιο όπου με γνώση δεσμεύεται να επιβάλει τη Θέληση της ψυχής, που ουσιαστικά είναι η Θέληση του Θεού, στην κατώτερη φύση.
Πάνω στην Ατραπό αυτή υποβάλλεται σε μια αναγκαστική διαδικασία για να μπορέσει ν’ ανοίξει ταχύτερα το άνθος της ψυχής. Η προθυμία του ν’ αποπειραθεί να βαδίσει στην Ατραπό, βασίζεται στο αναπόφευκτο της ανθρώπινης τελείωσης. Η τελείωση αυτή μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους. Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας αργής και σταθερής εξελικτικής ανάπτυξης, που προωθείται από τους φυσικούς νόμους, κύκλο με κύκλο, ωσότου ιδωθεί βαθμιαία ο κρυμμένος Θεός μπορεί να φανεί στον άνθρωπο και στο Σύμπαν, συστηματικής εφαρμογής και πειθαρχίας από μέρους του ζηλωτή, προκαλούσα μια ταχύτερη εξέλιξη της δύναμης και της ζωής της ψυχής.

Σε μια ανάλυση της Μαθητείας ορίστηκε σαν “ένα ψυχικό διαλυτικό μέσο που κατατρώει όλη τη σκουριά και αφήνει μόνο τον καθαρό χρυσό”. Είναι μια μέθοδος διύλισης, εξάχνωσης και μετουσίωσης που προχωρά σταθερά ωσότου επιτέλους φτάσουμε στο Όρος της Μεταμόρφωσης και Φώτισης. Τα κρυμμένα μυστήρια και οι λανθάνουσες Δυνάμεις των ανθρώπινων όντων πρέπει να αποκαλυφθούν, να χρησιμοποιηθούν με Θείο τρόπο, να ευθυγραμμιστούν με το Θείο Σκοπό και να γίνουν αντιληπτά με νοημοσύνη.
Όταν χρησιμοποιηθούν κατ’ αυτό το τρόπο, ο μαθητής αντιλαμβάνεται ότι σχετίζεται με τις συμπαντικές και παρόμοιες Θείες ενέργειες και δυνάμεις, που λειτουργούν στο φυσικό κόσμο γίνεται, έτσι ένας εργάτης του Σχεδίου της Εξέλιξης και συνεργάτης με εκείνο το μεγάλο “νέφος των μαρτυριών” που με τη δύναμη των παρατηρήσεών τους και το αποτέλεσμα των επιτευγμάτων τους αποτελούν τους Θρόνους, τις Αρχές και τις Δυνάμεις δια των οποίων η μία Ζωή οδηγεί όλη τη δημιουργία προς τα εμπρός σε μια ένδοξη τελείωση. Αυτός είναι ο τελικός σκοπός για τον οποίο εργάστηκε ο Ηρακλής και αυτός είναι ο στόχος της ανθρωπότητας σαν σύνολο, της οποίας η τελική ομαδική επίτευξη θα προκύψει από τις πολλές ατομικές τελειοποιήσεις.

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΗΜΑΣΙΕΣ
Δευτερεύον αντικείμενο αυτής της μελέτης είναι να παρουσιάσει μια όψη της αστρολογίας που θα διαφέρει από εκείνη που συνήθως εκφράζεται. Θα σκιαγραφήσουμε το μύθο του Ηρακλή καθώς διατρέχει τα δώδεκα σημεία του ζωδιακού. Σε κάθε ζωδιακό σημείο εκφράζει τα χαρακτηριστικά του και αποκτά κάποια νέα γνώση του εαυτού του, δια της γνώσης αυτής  καταδεικνύει τη δύναμη του ζωδιακού σημείου και αποκτά τα δώρα που το ζωδιακό σημείο του έδωσε, υπερνικά τις φυσικές του τάσεις ελέγχοντας και κυβερνώντας το πεπρωμένο του και με τον τρόπο αυτό καταδεικνύει το γεγονός ότι τα άστρα επηρεάζουν αλλά δεν ελέγχουν.
Η μορφή της αστρολογίας που, όπως πιστεύω, με το χρόνο θα υποκαταστήσει το είδος που ασχολείται με τα ωροσκόπια, είναι εκείνη η συνθετική παρουσίαση των κοσμικών γεγονότων που ανακλώνται στην ζωή του πλανήτη, της ανθρωπότητας σαν σύνολο και του ατόμου που είναι πάντα ο μικρόκοσμος του μακρόκοσμου. Ο τύπος αυτός της αστρολογίας περιορίζει, πρωταρχικά, την προσοχή του στην ανέλιξη του Σχεδίου των αιώνων. Η ιστορία αυτή αποκαλύπτεται σε μικρογραφία, όσον αφορά στην ανθρωπότητα και μια ευρύτερη μελέτη των καιρών και των εποχών μπορεί να μας οδηγήσει σε μια πιο πλατιά κατανόηση των Σκοπών του Θεού.
Πίσω από την ανθρωπότητα βρίσκεται ένα τεράστιο παρελθόν. Αιώνες επί αιώνων ήλθαν και πέρασαν. Ο τροχός της ύπαρξης περιστρέφεται διαρκώς και πάντα ο πάπυρος της ζωής ξετυλίγεται και μας ωθεί στην ορμή μιας περιστρεφόμενης δύναμης προς μια νεότερη όψη του σκοπού, όχι του τελικού, έναν ευρύτερο οραματισμό και μια πλατύτερη αντίληψη. Η συγκέντρωση στο προσωπικό ωροσκόπιο και το έντονο ενδιαφέρον που δείχνουν τα άτομα στις δικές τους μικρές υποθέσεις, μπορεί να είναι φυσικό και συνηθισμένο, δεν παύει όμως να είναι μυωπικό.
Η συνείδηση ότι είμαστε αναπόσπαστα μέρη του μεγαλύτερου Όλου και η γνώση του Θείου συνολικού αθροίσματος, μόνη της μπορεί να αποκαλύψει τον πλατύτερο σκοπό. Αυτές είναι οι ιδέες που πρέπει τελικά να αντικαταστήσουν τη συγκέντρωση στα προσωπικά μας.
Οι μικρές προσωπικές ιστορίες της ζωής μας πρέπει να εξαφανιστούν μέσα στη μεγαλύτερη εικόνα. Ο Ηρακλής αστρολογικά αντιπροσωπεύει την ιστορία της ζωής κάθε ζηλωτή και  καταδεικνύει το ρόλο που η μονάδα πρέπει να παίζει στην μεγάλη Υπόθεση. Ένας μεγάλος Δάσκαλος της Ανατολής διατύπωσε σχετικά με τον Ζωδιακό και την αστρολογία την εξής σκέψη: Ότι “Αληθεύει ότι η αστρολογία είναι επιστήμη και επερχόμενη επιστήμη στην ύψιστη όψη της και στην αληθινή της ερμηνεία, θα καταστήσει τελικά στον άνθρωπο ικανό να  εστιάζει την κατανόησή του και λειτουργεί σωστά, με τον καιρό θα κάνει αποκαλύψεις μέσα στις οποίες θα βρίσκεται το μυστικό του αληθινού συντονισμού μεταξύ ψυχής και μορφής. Τέτοια όμως αστρολογία δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί.
Πάρα πολλά παρανοήθηκαν και πολύ λίγα είναι γνωστά για να καταστήσουν την αστρολογία την σωστή εκείνη επιστήμη που οι λίγοι ισχυρίζονται ότι είναι. Οι ισχυρισμοί θα δικαιωθούν κάποια μέρα, αλλά δεν ήρθε ακόμη ο καιρός. Η Αστρολογία, όπως ασκείται, τώρα είναι καταδικασμένη να χάσει έδαφος, λόγω της ταχύτητας με την οποία οι ψυχές ελέγχουν την προσωπικότητά τους. Η κατάστρωση του ωροσκοπίου της ψυχής δε θα βασίζεται στην τρισδιάστατη γνώση μας, γιατί οι νόμοι του χρόνου και του χώρου δεν ισχύουν για την ψυχή.”

ΕΣΩΤΕΡΑ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
Συνεπώς, στη μελέτη αυτή θα ασχοληθούμε με μια αστρολογία που  δεν είναι μαθηματική και έχει σχέση με την κατάστρωση ωροσκοπίων αφορά στους δώδεκα τύπους ενέργειας με τους οποίους η συνείδηση της Θείας Πραγματικότητας επέρχεται ΔΙΑ της μορφής. Ο Ηρακλής δεν έφτασε σ’ αυτή τη γνώση ενώ βρισκόταν σε κάποιο μακρινό ουρανό και κάποια υποκειμενική κατάσταση, πέτυχε την κατανόηση της δικής του ουσιαστικής Θεότητας μέσα το φυσικό του σώμα εμποδιζόμενος και περιοριζόμενος από τις ροπές που συνεπάγονται τα Ζωδιακά σημεία στα οποία εκτελούσε τον άθλο.
Με την υπερνίκηση της μορφής και υποταγή της ύλης μας δίνεται η εικόνα μιας εξελισσόμενης Θείας αυτο-κατανόησης. Συνεπώς στη μελέτη του Ηρακλή του μαθητή και Χριστού του Κοσμοσωτήρα, έχουμε μια απέραντη και γραφική παρουσίαση των τελικών σταδίων της εξέλιξης, που βρίσκονται στο μέλλον όλων μας. Οι πέντε μεγάλες Μυήσεις όπως εικονίζονται προς χάριν μας, στην ιστορία του Ιησού Χριστού, δεν πρόκειται να μας απασχολήσουν εδώ, γιατί αποτελούν το περιεχόμενο κάποιου άλλου βιβλίου. «Από τη Βηθλεέμ στο Γολγοθά» Καθώς μελετούμε τον μύθο του Ηρακλή και τον ακολουθούμε στους δώδεκα άθλους του, διατρέχοντας το μεγάλο ζωδιακό των ουρανών, θα τον προσεγγίσουμε από δύο σκοπιές, του ζηλωτή ατομικά και της ανθρωπότητας σαν σύνολο.
Τώρα είναι δυνατό να θεωρούμε ότι η ανθρωπότητα έχει φτάσει, πρακτικά μαζικά στο στάδιο του ζηλωτή, νοήμονα ερευνητή, ανθρώπου που έχοντας αναπτύξει το νου του και συντονίσει τις ικανότητές του, νοητική, συναισθηματική και φυσική, έχει εξαντλήσει τα ενδιαφέροντα του κόσμου των φαινομένων και αναζητά ένα δρόμο προς ένα ευρύτερο βασίλειο επίγνωσης και μια ασφαλέστερη σφαίρα εγχειρημάτων. Το στάδιο αυτό εκφραζόταν πάντα από τα προχωρημένα άτομα ανά τους αιώνες, αλλά ποτέ πριν η ίδια η ανθρώπινη φυλή δεν βρισκόταν στην κατάσταση αυτή. Εδώ βρίσκεται το θαύμα της επίτευξης του παρελθόντος και η ώρα της παρούσας ευκαιρίας.

Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ
Οι δοκιμασίες στις οποίες ο Ηρακλής πρόθυμα και θεληματικά υποβλήθηκε και οι άθλοι τους οποίους τόσο ορμητικά και απερίσκεπτα εκτέλεσε, τώρα μπορούν να τους αναλάβουν πολλές χιλιάδες ανθρώπων. Θα γίνει επίσης φανερό, πόσο παράξενα εφαρμόζονται στις σύγχρονες συνθήκες οι διάφορες λεπτομέρειες της δραματικής και συχνά διασκεδαστικής ιστορίας των προσπαθειών του πάνω στην ατραπό της Ανόδου. Καθένας μας είναι ένας Ηρακλής, σε μια εμβρυώδη κατάσταση, αντιμετωπίζει τους ίδιους άθλους, έχει τον ίδιο στόχο να επιτύχει και κύκλο του Ζωδιακού να διαγράψει. Η εργασία που πρέπει να γίνει έχει σαν πρώτο αντικειμενικό σκοπό την εξάλειψη κάθε φόβου και τον έλεγχο των φυσικών δυνάμεων της ανθρώπινης φύσης.
Αυτά έχει ν’ αντιμετωπίσει ο Ηρακλής σε κάθε πιθανό συνδυασμό προτού αναρριχηθεί στο όρος της Μύησης, στον Αιγόκερω, και γίνει εξυπηρετητής της ανθρωπότητας. Ο ανταγωνισμός και οι εγωιστικοί αντικειμενικοί σκοποί πρέπει να αλλάξουν ολοκληρωτικά, να εξαλειφθούν. Θα δούμε τον Ηρακλή να μαθαίνει το μάθημα του και κατανοεί το κάθε τι, γιατί ο χωριστός εαυτός δεν ανήκει στο ρόλο της αποστολής ενός υιού του Θεού, πρέπει να δει τον εαυτό του σαν άτομο, μόνο για ν’ ανακαλύψει αυτόν τον ατομισμό και πρέπει να θυσιαστεί με νοημοσύνη για το καλό της ομάδας, ανακαλύπτει επίσης, ότι η προσωπική απληστία δεν έχει θέση στη ζωή του ζηλωτή που αναζητεί την απελευθέρωση από τον διαρκώς επανερχόμενο κύκλο της ύπαρξης και τη συνεχή σταύρωση πάνω στο σταυρό της ύλης.
Τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που είναι βυθισμένος στη μορφική ζωή και υπό την εξουσία της ύλης, είναι ο φόβος, ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός και η απληστία. Αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να δώσουν τη θέση τους στην πνευματική εμπιστοσύνη, συνεργασία, ομαδική επίγνωση και ανιδιοτέλεια. Αυτό είναι το μάθημα που μας φέρνει ο Ηρακλής και αυτή είναι η απόδειξη της ζωής του Θεού που απεργάζεται η δημιουργική διαδικασία και ανθίζει πιο ωραία κάθε φορά που η ζωή του Θεού διατρέχει τον Ζωδιακό και όπως μας λένε οι αστρονόμοι, χρειάζεται περίπου εικοσιπέντε χιλιάδες χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Αυτή είναι η ιστορία του Κοσμικού Χριστού που σταυρώθηκε στο Σταθερό Σταυρό των Ουρανών, Ιστορικού Χριστού που μας δίνεται στο Ευαγγέλιο και διαδραματίστηκε πριν δύο χιλιάδες χρόνια στην Παλαιστίνη,  ατομικού Χριστού που σταυρώθηκε στο σταυρό της ύλης και ενσαρκώθηκε σε κάθε ανθρώπινο ον, Θεός ενσαρκωθής στην ύλη του ηλιακού μας συστήματος, του πλανήτη μας και του ανθρώπινου όντος. Έτσι καθώς παρατηρούμε τον έναστρο ουρανό, έχουμε μπροστά μας την αιώνια απεικόνιση του μεγάλου αυτού δράματος, που φωτίζει με λεπτομέρειες ο μύθος του Ηρακλή, για το ζηλωτή.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Τέσσερις βασικές σκέψεις μπορούν να μας δοθούν εδώ, που εκφράζουν τον σκοπό που βρίσκεται κάτω από την δημιουργική διαδικασία και αντικειμενικό σκοπό του Κοσμικού Χριστού και ατομικού ζηλωτή. Μας δίνουν νύξεις για την πραγματοποίηση του Σχεδίου. Όλα μαζί ενσωματώνουν ολόκληρη την ιστορία της σχέσης πνεύματος και ύλης ζωής και μορφής και ψυχής και σώματος.
Πρώτο: “Η φύση εκφράζει αόρατες ενέργειες δια μέσου ορατών μορφών”. Πίσω από τον αντικειμενικό κόσμο των φαινομένων, των ανθρώπινων ή ηλιακών, των μικρών ή μεγάλων και των οργανικών ή ανόργανων, βρίσκεται ένας αντικειμενικός κόσμος δυνάμεων, που ευθύνεται για την εξωτερική μορφή. Το εξωτερικό υλικό κέλυφος, πρέπει να βρίσκεται μια εκτεταμένη αυτοκρατορία ΥΠΑΡΞΗΣ και σ’ αυτό τον κόσμο των ζωδιακών ενεργειών διεισδύουν τώρα η θρησκεία και η επιστήμη. Καθετί εξωτερικό και απτό είναι ένα σύμβολο εσώτερων δημιουργικών δυνάμεων και όλοι οι συμβολισμός στηρίζονται σ’ αυτή την ιδέα. Σύμβολο είναι μια εξωτερική και ορατή μορφή μιας εσωτερικής πνευματικής πραγματικότητας.

Με την αλληλενέργεια αυτή της εξωτερικής μορφής και της εσωτερικής ζωής αγωνίζεται ο Ηρακλής. Γνώρισε ότι ο ίδιος είναι η μορφή, το σύμβολο για τη κυριάρχηση της κατώτερης υλικής φύσης που κάνει την παρουσία του αισθητή με την ευκολία της μακροχρόνιας έκφρασης. Γνώρισε συγχρόνως, ότι το πρόβλημά του ήταν να εκφράσει την πνευματική ύπαρξη και ενέργεια. Έπρεπε να μάθει πραγματικά και εμπειρικά ότι είναι Θεός, ενυπάρχων στη φύση ο Εαυτός σε στενή σχέση με τον μη-Εαυτό, να πειραματιστεί με το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος και αυτό από τη σκοπιά του μυσταγωγού των αιτίων, προκειμένου να δημιουργήσει αντιληπτά πράγματα.
Πέρασε από τα δώδεκα σημεία του ζωδιακού, αγωνιζόμενος να εργαστεί υποκειμενικά και  προσπαθώντας να αποβάλει το δέλεαρ και την έλξη της εξωτερικής, απτής μορφής. Η δεύτερη βασική σκέψη μπορεί να εκφραστεί με τα λόγια: “Η έννοια μιας κρυμμένης Θεότητας βρίσκεται στην καρδιά όλων των θρησκειών”. Αυτή είναι η μυστικιστική κατανόηση και το αντικείμενο της έρευνας που η ανθρωπότητα διεξήγαγε με τη πάροδο των αιώνων. Οι εκπρόσωποι των θρησκειών του κόσμου ενσωμάτωσαν στη διδασκαλία τους μια όψη της έρευνας, δεχόμενοι το γεγονός του Θεού σαν μια βασική θέση και με την αγάπη, αφοσίωση και  λατρεία της καρδιάς τους, αποδεικνύουν την πραγματικότητα Ύπαρξής Του. Η μαρτυρία των μυστικιστών όλων των εποχών και φυλών είναι τόσο μεγάλη ώστε συνιστά πλέον ένα σώμα αποδειγμένων γεγονότων που δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθεί.
Οι επιστημονικοί ερευνητές ζήτησαν να βρουν την αλήθεια με τη γνώση της μορφής και μας έφεραν σ’ ένα σημείο πλατιάς γνώσης, αλλά συγχρόνως σε μια παράλληλη αντίληψη της βαθιάς μας άγνοιας. Έχουμε μάθει πολλά για το εξωτερικό ένδυμα του Θεού μέσω της Φυσικής, της Χημείας, της Βιολογίας και των άλλων επιστημών, αλλά αγωνιστήκαμε μέσα σ’ ένα βασίλειο, όπου όλα φαίνεται να είναι υπόθεση και επαγωγή. Εκείνο που γνωρίζουμε σαν βέβαιο είναι ότι όλες οι μορφές είναι όψεις ενέργειας, υπάρχει μια αλληλεπίδραση και μια κρούση ενεργειών στον πλανήτη μας και ο πλανήτης ο ίδιος είναι μια μονάδα ενέργειας που αποτελείται από πληθώρα ενεργειακών μονάδων και ο άνθρωπος μοιάζει σαν μια σύνθετη δέσμη δυνάμεων και κινείται μέσα σ’ έναν κόσμο δύναμης.
Αυτό είναι όπου η επιστήμη μας οδήγησε τόσο θαυμαστά και είναι αυτό όπου ο αστρολόγος, ο αποκρυφιστής, ο ιδεαλιστής όσο και ο μυστικιστής, συναντιόνται και επιβεβαιώνουν μια κρυμμένη Θεότητα, μια ζώσα Ύπαρξη, έναν συμπαντικό Νου και μια κεντρική Ενέργεια. Οπωσδήποτε μπορούμε να δούμε μια σταθερά προβαλλόμενη εκδήλωση της κρυμμένης αυτής Θειότητας στο ανελισσόμενο δράμα των ουρανών, στα συμπεράσματα του επιστημονικού ερευνητή, στους μαθηματικούς υπολογισμούς των αστρολόγων και στη μαρτυρία των μυστικιστών.
Λίγο-λίγο με τη μελέτη της Ιστορίας, Φιλοσοφίας και Συγκριτικής των Θρησκειών, με τη δίοδο του Ήλιου στα δώδεκα σημεία του Ζωδιακού βλέπουμε το Σχέδιο αυτής της Θεότητας να γίνεται επιστημονικά φανερό, με τη θαυμαστή οργάνωση του Σχεδίου,  την εστίαση των ενεργειών και την ανάπτυξη της τάσης προς τη Θεότητα. Επιτέλους στον εικοστό αιώνα το αντικειμενικό και το υποκειμενικό έχουν συγχωνευθεί και σμίξει τόσο στενά, ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να πούμε πού αρχίζει το ένα και πού το άλλο τελειώνει.
Ο πέπλος που καλύπτει την κρυμμένη Θεότητα επειδή έχει φθαρεί είναι αραχνοΰφαντος. Το έργο εκείνων που κατέστησαν γνωστό το πρόγραμμα του Χριστού και της Εκκλησίας Του τα σχέδια των απόκρυφων ομάδων των εργατών του κόσμου δηλαδή οι Ρίσις και η απόκρυφη Ιεραρχία του πλανήτη μας, είναι τώρα εστιασμένοι στην ανθρωπότητα. Η οποία αρχίζει τώρα να βαδίζει στην Ατραπό της Μαθητείας και άρα εκγυμνάζουν πολλούς από τους πιο προχωρημένους έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν οι γνώστες και μυημένοι της Νέας Εποχής. Οι άνθρωποι θα περάσουν από την Αίθουσα της Μάθησης στην Αίθουσα της Σοφίας, το βασίλειο του απατηλού στο βασίλειο του Πραγματικού και το εξωτερικό σκοτάδι της φαινομενικής ύπαρξης στο Φως που λάμπει πάντοτε μέσα στο βασίλειο του πνεύματος.

Η τρίτη βασική σκέψη μας δίνει μια νύξη για τη μέθοδο. Ο λόγος αντήχησε ανά τους αιώνες: “Είμαι εκείνος… που αφυπνίζει τον σιωπηλό θεατή”. Έγινε φανερό σ’ όλους τους ερευνητές σε όλα τα πεδία, ότι μέσα σ’ όλες τις μορφές υπάρχει μια ώθηση για μια νοήμονα έκφραση και ζωντάνια, που ονομάζουμε συνείδηση και η οποία στην ανθρώπινη οικογένεια παίρνει τη μορφή μιας αυτοεπίγνωσης. Αυτή η αυτεπίγνωση, όταν αναπτυχτεί αληθινά, κάνει τον άνθρωπο ικανό ν’ ανακαλύψει ότι η κρυμμένη Θεότητα στο Σύμπαν είναι ταυτόσημη σε Φύση, αν και πολύ μεγαλύτερη σε βαθμό, με την κρυμμένη Θεότητα μέσα του.
Τότε ο άνθρωπος μπορεί να γίνει συνειδητά ο Θεατής, ο Παρατηρητής.  Αντιλαμβανόμενος δεν ταυτίζεται πια με την όψη – ύλη, αλλά είναι ο Ένας, που χρησιμοποιεί την ύλη σαν μέσον έκφρασης. Όταν φθάνει κάποιος αυτό το στάδιο, αρχίζουν οι μεγάλοι άθλοι και η μάχη αρχίζει συνειδητά να διεξάγεται. Ο άνθρωπος διχάζεται σε δύο κατευθύνσεις. Η συνήθεια τον δελεάζει να ταυτίζεται με την μορφή. Η νέα κατανόηση τον παρακινεί να ταυτίζεται με την ψυχή. Τότε συμβαίνει ένας αναπροσανατολισμός και εγκαινιάζεται μια  νέα και  αυτοκατευθυνόμενη προσπάθεια, που απεικονίζει, στον μύθο του Ηρακλή, τον Υιό Θεού.
Τη στιγμή που το διανοητικό ύψος έχει κατακτηθεί, ο “Σιωπηλός Παρατηρητής” αφυπνίζεται για δραστηριότητα. Ο Ηρακλής ξεκινά τους άθλους του. Το ανθρώπινο ον παρασυρόταν μέχρι τώρα μόνο του από την ώθηση της εξελικτικής παλίρροιας και κυβερνιόταν από την επιθυμία για εμπειρία και υλικά αποκτήματα. Τώρα περιέρχεται στον έλεγχο του Θείου Ενοίκου. Ξεφαντώνει σαν ζηλωτής, αυτοανατρέπεται και αρχίζει να εργάζεται δια των δώδεκα σημείων του Ζωδιακού. Μόνο που τώρα εργάζεται αρχίζοντας από τον Κριό προς τους Ιχθείς, δια του Ταύρου (αριστερόστροφα) αντί να εργάζεται με τον κανονικό ανθρώπινο ανάδρομο τρόπο, από τον Κριό προς τον Ταύρο δια των Ιχθύων (δεξιόστροφα).
Τελικά η αλλαγή της εστίασης της ζωής και η σταθερή επιμέλεια στους δώδεκα άθλους, στα δώδεκα ζωδιακά σημεία, δίνουν στον μαθητή την ικανότητα να γίνει ο θριαμβευτής νικητής. Τότε, μπορεί να κατανοήσει τη σημασία της τέταρτης βασικής σκέψης και ν’ αναφωνήσει μαζί με την Κοσμική Θεότητα: “Άκουσε το μεγάλο αυτό μυστικό. Αν και είμαι υπεράνω γέννησης και αναγέννησης, ή Νόμου, όντας Κύριος όλων όσων υπάρχουν και όλων όσων απορρέουν από μένα, θέλω να εμφανίζομαι ακόμη στο δικό μου σύμπαν και συνεπώς γεννιέμαι από τη δική μου Δύναμη και Σκέψη και Θέληση”.
(Μπαγκαβάτ Γκιτά, όπως συντάχθηκε και διασκευάστηκε από τον Yogi Ramacharaka.)