Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε το τρόπο που η Έκτη Ακτίνα, που προκάλεσε στα ανθρώπινα όντα την αίσθηση της χωριστικότητας και του έκδηλου ατομικισμού, προετοίμασε το δρόμο για την οργανωτική δύναμη της Έβδομης Ακτίνας. Είναι σχεδόν σαν, για να μιλήσουμε συμβολικά, οι εκτελεστικοί που πρόκειται ν’ αναλάβουν την αναδιοργάνωση του κόσμου σε προετοιμασία για τη Νέα Εποχή, να είχαν εκγυμνασθεί και προετοιμασθεί για το έργο τους από την επίδραση που τώρα φεύγει. Σήμερα συντελείται μια διεργασία ριζικής εκκαθάρισης ουσιαστικά σε κάθε μεγάλο έθνος, προπαρασκευαστική για την επερχόμενη μεγάλη αποκάλυψη.

Οι δε υπεύθυνοι που προωθούν αυτή την επανευθυγράμμιση και αναπροσαρμογή είναι οι ειδικοί τους οποίους η ιδιοφυία κάθε έθνους έχει γεννήσει για να αντιμετωπίσουν τα μοναδικά προβλήματα που το πολιορκούν. Είναι κατεξοχήν εκτελεστικοί της Έβδομης Ακτίνας, των οποίων το έργο είναι ν’ αναδιοργανώσουν τον κόσμο σαν σύνολο πάνω σε νέες γραμμές.

Αυτοί έχουν τη φύση ειδικών στην υλική αποδοτικότητα, που εστάλησαν για να χειριστούν τις εσωτερικές υποθέσεις και να θεσπίσουν τη δραστηριότητα που θα εξαλείψει εκείνους τους παράγοντες που εμποδίζουν το ενεχόμενο έθνος να λειτουργεί σαν σύνολο, σαν μονάδα, ολοκληρωμένη και συνεκτική. Λόγω ακριβώς της έλλειψης εσωτερικής αρμονίας και σύνθεσης οι ενδότερες αυτές δυσχέρειες και αταξίες προβάλλουν και όταν συνεχίζονται επί πολύ, εμποδίζουν ένα έθνος να προσφέρει κάτι στον κόσμο των εθνών και φέρουν τέτοια αναρχία μέσα στο έθνος, ώστε παίρνουν την εξουσία ακατάλληλοι άνθρωποι και τονίζονται ακατάλληλες όψεις της αλήθειας. Μια εθνική μονάδα σε άναρχη δυσαρμονία είναι απειλή για τη διεθνή ροή και συνεπώς οι χωριστικές εκκαθαρίσεις του κάθε οίκου και οι αναπροσαρμογές πρέπει να πραγματοποιηθούν προτού η Ομοσπονδία των Εθνών γίνει τετελεσμένο γεγονός.

Η νέα περίοδος ωστόσο βρίσκεται στο δρόμο, και τίποτε δεν μπορεί να εμποδίσει αυτό που ορίζουν τα άστρα και που κατά συνέπεια προβλέπει η Ιεραρχία των καθοδηγητριών Διανοιών. Οι νέοι εκτελεστικοί, που διαδέχτηκαν τους δικτάτορες του 20ου αιώνα, και ανέλαβαν τον έλεγχο των πραγμάτων ήταν ζηλωτές της Έβδομης Ακτίνας και μαθητές στην πλειονότητά τους. «Η ικανότητά τους για ολοκλήρωση και συγχώνευση στις ορθές γραμμές θα επιφέρει τότε γοργά την αναγκαία διεθνή κατανόηση». Η εκπλήρωση αυτού αν και είναι αναπόφευκτη, ο παράγων του χρόνου δεν είναι απόλυτος. Κι αυτό γιατί οι αποκαμωμένοι ανθρώπινοι μηχανισμοί των ατόμων στα οποία έχει ανατεθεί το έργο μπορεί να μην καταφέρουν να αντιδράσουν σωστά ή στη κατάλληλη στιγμή. Οι κατερχόμενοι αυτοί ζηλωτές και μαθητές της Έβδομης Ακτίνας μπορεί να κάνουν λάθη και μπορεί να εκτελού ν το έργο τους με τέτοιο τρόπο ώστε να προκύπτει αναβολή.

Τους επιτρέπεται να γίνεται η ανάθεση του γενικού περιγράμματος του έργου τους από τις δικές τους ψυχές, που εργάζονται υπό την έμπνευση των μεγάλων εκείνων και απελευθερωμένων ψυχών που ονομάζουμε Διδασκάλους της Σοφίας, αλλά καταναγκασμός μέσα στα πλαίσια του Σχεδίου δεν υπάρχει ούτε επιβαλλόμενη και υπαγορευόμενη υπηρεσία. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας στα προσεχή σημαντικά έτη εξαρτάται από το έργο που θα κάνουν όλοι όσοι θα συνδέονται, έστω κι αμυδρά με το Νέο Όμιλο των Παγκόσμιων Εξυπηρετητών του Κόσμου. Αν η κοινή γνώμη εκπαιδευθεί στα νέα ιδεώδη, η ορμή της ογκούμενης αυτής παλίρροιας θα διευκολύνει πολύ το έργο των εκτελεστικών της Έβδομης Ακτίνας και σε ορισμένες περιπτώσεις θ’ αποτελέσει γι’ αυτούς τη γραμμή της ελάχιστης αντίστασης. Κατά συνέπεια, η αποτυχία θα βαρύνει τους ώμους των παγκόσμιων ζηλωτών και μαθητών και δεν θα δείχνει ανακριβή προφητεία ή κακώς ερμηνευμένες αστρολογικές συνθήκες. Εν πάσει περίπτωση το γεγονός είναι αναπόφευκτο, αλλά ο χρόνος βρίσκεται στα χέρια της αφυπνισμένης ανθρωπότητας. Το περιθώριο της διαφοράς είναι μεταξύ εκατό και τριακοσίων ετών. «Η παρόρμηση προς τη σύνθεση είναι τώρα υπερβολικά ισχυρή για να μπορέσει να καθυστερήσει πολύ»