Το δεύτερο τετράδιο που σας προτείνουμε είναι για την Επιστήμη της Υπηρεσίας. Είναι από το βιβλίο “Θυμαπάτη, Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα" και οι αναφορές που γίνονται οργανώνουν τις περιεχόμενες πληροφορίες γύρω από ένα κεντρικό πυρήνα όλης της διαδικασίας προσέγγισης του Ιερού Πυρός.

Πρόκειται για τη θυμαπάτη της εξουσίας, για το σύμπλεγμα του φόβου που επικρατεί αυτή την εποχή στην ανθρωπότητα και που εδραιώνει και επιβάλλει αυτή τη θυμαπάτη της εξουσίας.

Εξηγεί τι συμβαίνει στη διαδρομή του καθενός μας μέσα του σε σχέση με αυτή την αναζήτηση της ελευθερίας, με αυτή την κόντρα που ο καθένας βιώνει όταν προσπαθεί να αυτοεπιβεβαιωθεί, στην αρχή σαν μια οντότητα προσωπική, σαν άτομο, όταν προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από το περιβάλλον και να πει “εγώ δεν είμαι το περιβάλλον, εγώ είμαι εγώ”. Αυτή είναι μια πρώτη φάση και έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τις δικές της μεθόδους.

Στη συνέχεια ακολουθεί μια άλλη φάση, όπου το άτομο, το οποίο έχει κατορθώσει να ορίσει κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό του, ανακαλύπτει ότι και πάλι κάτι του λείπει και άρα δεν είναι ελεύθερο.

Έτσι συνεχίζει την αναζήτηση και αυτή τη φορά έρχεται σε επαφή με έναν πιο εσωτερικό του εαυτό, έναν εαυτό που τον λέμε ψυχή και που μας αποκαλύπτεται σταδιακά.

Είναι μια ιερή προσέγγιση αυτή της προσωπικότητάς μας με την ψυχή μας και της ψυχής μας με την προσωπικότητά μας. Με μια εσωτερική ορολογία θα λέγαμε ότι προσεγγίζουν διαφορετικά πυρά.

Είναι άλλο το πυρ της προσωπικότητας που πολλές φορές νοιώθουμε ότι μας κατακλύζει και δεν το ελέγχουμε και είναι άλλο το πυρ της ψυχής το οποίο πολλές φορές, παρόλο που το ζητάμε με αγωνία και λαχτάρα, έρχεται σταγόνα – σταγόνα και εκεί που το αισθανόμαστε, εκεί το χάνουμε.

Δίνουμε αγώνα για να ξαναθυμηθούμε την εμπειρία αυτής της επαφής, αγώνα για να κρατηθούμε στη βεβαιότητα ότι είναι παρών ακόμη και όταν δεν το αισθανόμαστε.

Ακόμη και όταν έχουμε κάνει την προσέγγιση με το πυρ της ψυχής τίποτε δεν είναι σταθερό και πολλά αγνοούμε για:

• το πώς λειτουργεί,

• τι είναι η ψυχή μας,

• πώς εκφράζεται ως ποιότητα,

• πώς εκφράζεται ως δημιουργικότητα,

• πώς μπορούμε να την καλλιεργήσουμε για να την κρατήσουμε εδώ παρούσα, μέσα μας, μέσα στο εικοσιτετράωρό μας, μέσα στις επαφές μας.

Καταλαβαίνουμε τότε ότι για να διατηρήσουμε αυτόν τον ανώτερο ρυθμό της ψυχής μας υπάρχουν διαδικασίες, υπάρχουν κανόνες, υπάρχουν δραστηριότητες. Αυτοί οι κανόνες ονομάζονται:

• κανόνες της Ατραπού,

• κανόνες της Οδού,

• κανόνες του Ταξιδιού προς την Ελευθερία.

Ένα ταξίδι που ο καθένας το ταξιδεύει μόνος!

Αλλά είναι μια μοναξιά που δεν είναι πραγματική, είναι μοναξιά γιατί είμαστε ένσαρκοι και οι μηχανισμοί επαφής μας δεν είναι ακόμη καλά αναπτυγμένοι, ώστε να μπορούμε να διατηρήσουμε την αντίληψη όλου του εσωτερικού κόσμου που είναι μαζί μας και μας βοηθά:

• των εσωτερικών αδελφών,

• της Αδελφότητας για το Καλό,

• των Αγγέλων

• των Δασκάλων της Σοφίας,

• των Δασκάλων της Συμπόνιας

που εργάζονται για την απελευθέρωση της Ανθρωπότητας, για την αναβάθμιση του Πλανήτη, για την προώθηση του Καλού μέσα σε κάθε τι υλικό.

Γίνεται λοιπόν μια μεγάλη μάχη μέσα μας καθώς διανύουμε την Ατραπό και ο καθένας μας ανακαλύπτει πράγματα. Είναι καλό να είμαστε πολλοί μαζί για να μπορούμε να μοιραζόμαστε αυτό το Δρόμο.

Στους έξι Κανόνες της Ατραπού που ο Διδάσκαλος Θιβετανός μας έχει δώσει μέσα από τα βιβλία σε διαμεσότητα της Αλίκης Μπέϊλη λέει:

«τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί στο πλήρες φως της ημέρας και σε κάθε στροφή ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζει τον εαυτό του».

Πάνω σ’ αυτό το Δρόμο δεν περιπλανάται κάποιος μόνος, δεν υπάρχει βία ή βιασύνη κι όμως δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Κάθε προσκυνητής γνωρίζοντάς το επιταχύνει τα βήματά του προς τα εμπρός και βρίσκεται περικυκλωμένος από τους συνανθρώπους του. Μερικοί κινούνται μπροστά, αυτός ακολουθεί πίσω, ρυθμίζει το βήμα του,

ΔΕΝ ταξιδεύει μόνος!