Η πρόοδος του Ηρακλή από το νοητικό πεδίο μέσω του συναισθηματικού πεδίου ή του πεδίου της επιθυμίας στη φυσική εκδήλωση και έπειτα το ταξίδι του δια μέσου των δώδεκα Ζωδιακών σημείων και μέσω των δώδεκα άθλων του στο σημείο όπου γίνεται ένας εμπνευσμένος Μυημένος, μπορεί να σκιαγραφηθεί σύντομα με τα κάτωθι στοιχεία:
Στον ΚΡΙΟ (21 Μαρτίου – 20 Απριλίου) τα αλογα του διομηδη,
με τη σύλληψη των ανθρωποφάγων φοράδων βλέπουμε να κάνει το ξεκίνημά του, να αντιδρά στην παρόρμηση της σκέψης και να μαθαίνει κάτι ως προς τον έλεγχο του νου. Σαν νοήμων μαθητής ξεκινά τη σταδιοδρομία του, αρχίζοντας με μια ακαθόριστη πνευματική ώθηση για δικαιοσύνη και τερματίζοντας σαν Παγκόσμιος Σωτήρας.
Στον ΤΑΥΡΟ (21 Απριλίου – 20 Μαΐου) η συλληψη του ταυρου,
πρέπει να μάθει τη φύση της επιθυμίας, να τη μετουσιώσει σε έφεση, να κυριαρχήσει στο σεξ και να το χρησιμοποιήσει σωστά και έτσι να συλλάβει τον ταύρο της Κρήτης. Η ισχυρή αυτή παρόρμηση και η δύναμη της έλξης είναι εκείνη, όπως θα δούμε, που δημιουργεί τη μεγάλη πλάνη, αλλά και εκείνη που θα μπορέσει τελικά να γίνει αιτία της φώτισης.
Στο σημείο των ΔΙΔΥΜΩΝ (21 Μαΐου – 20 Ιουνίου) μηκα εσπεριδων,
η πρόοδος του μαθητή, ως τώρα υποκειμενική και χαρακτηριζόμενη από σκέψη και επιθυμία, πραγματώνεται σε έκφραση στο φυσικό πεδίο. Στο σημείο αυτό φθάνει στη γνώση του εαυτού του σαν προσωπικότητα και συλλέγει τα χρυσά μήλα της γνώσης, υποτάσσοντας στο εγχείρημά του τις τρεις όψεις του προσωπικού κατώτερου εαυτού, το φυσικό σώμα, την επιθυμητική-αισθαντική φύση και το νου.
Στον ΚΑΡΚΙΝΟ (21 Ιουνίου – 21 Ιουλίου) η ελαφινα,
έρχεται σε δράση η ανώτερη ικανότητα της ενόρασης και αυτό συμβολίζεται με τη σύλληψη της άπιαστης Ελαφίνας, ευαίσθητης και δύσκολης να βρεθεί. Στους πρώτους κύκλους της εμπειρίας της Ζωής μετουσίωσε το ένστικτο σε διανόηση, τώρα όμως σαν μαθητής πρέπει να μετουσιώσει τη διανόηση σε ενόραση. Οι ανώτερες αντιστοιχίες των κατώτερων δυνάμεων πρέπει ν’ αναπτυχθούν και να χρησιμοποιηθούν.
Εξοπλισμένος έτσι στο ΛΕΟΝΤΑ (22 Ιουλίου – 21 Αυγούστου) λεων νεμέας,
αναλαμβάνει το γνωστότερο από τους άθλους του, το φόνο του Λέοντα της Νεμέας. Σ’ αυτή τη δοκιμασία εκδηλώνει τη δύναμη να κάνει δύο πράγματα και αποδεικνύει στον επιβλέποντα δάσκαλο, τον Ευρυσθέα, ότι η επανεστιασμένη και συντονισμένη προσωπικότητά του χαρακτηρίζεται από εκείνο το αποφασιστικό θάρρος που είναι το δώρο των ανθρώπων που γεννήθηκαν σ’ αυτό το Ζωδιακό σημείο και πιστοποιεί επίσης μ’ αυτό τον άθλο του ότι το κατώτερο μπορεί να υποταχθεί στο ανώτερο. Με την υπηρεσία που προσφέρει και τη διανοητική υγεία της πορείας του, δίνει την εγγύηση της δύναμής του και του σκοπού του.
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τους πέντε αυτούς άθλους στον Κριό, στο Ταύρο, στους Διδύμους, στο Καρκίνο και στο Λέοντα, ότι καλύπτουν ολόκληρη την περίοδο της Ατραπού της Δοκιμασίας και ότι ο φόνος του Λέοντα της Νεμέας είναι η κορύφωση αυτού του μέρους του αγώνα. Είναι πια έτοιμος να βαδίσει την Ατραπό της Μαθητείας, στην οποία αποκαλύπτεται βαθμιαία ο ενοικών Χριστός, η ύλη υποτάσσεται σταθερά στις χρήσεις της ψυχής και η μορφική όψη αρχίζει να θεωρείται απλώς σαν η μητέρα του Παιδίου – Χριστός.
Η προοδευτική αυτή γνώση αρχίζει στην Παρθένο, το έκτο ζωδιακό σημείο, το σημείο της Φάτνης και ολοκληρώνεται στον Αιγόκερω, το δέκατο ζωδιακό σημείο, το σημείο της γέννησης όλων των ηλιακών θεών. Στην Ατραπό της Μαθητείας πρέπει δευτερευόντως να καταδείξει ότι νίκησε την πλάνη και ότι η μαγική θυμική αυταπάτη που η ύλη επιβάλλει στο πνεύμα, δεν εξαπατά πια. Αυτό φαίνεται δραματικά στον άθλο που εκτελείται στο Σκορπιό, το φόνο της Ύδρας με τα εννέα κεφάλια. Μετά τον Αιγόκερω γίνεται εξυπηρετητής της ανθρωπότητας, αφιερωμένος στο έργο της Ιεραρχίας και η πνευματική αυτή αφοσίωση στην υπηρεσία βρίσκει την έκφρασή της στα δύο τελευταία σημεία του Ζωδιακού κύκλου, εκείνα του Υδροχόου και των Ιχθύων.
Στην ΠΑΡΘΕΝΟ (22 Αυγούστου – 21 Σεπτεμβρίου) ιππολυτη,
συνεπώς, στο πρώτο από τα σημεία του μαθητή, εκτελεί τον έκτο άθλο και παίρνει τη ζώνη της Ιππολύτης, της βασίλισσας των Αμαζόνων. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο πρώτος άθλος της Δοκιμαστικής Ατραπού ξεκινά με μια μερική αποτυχία στον Κριό και επίσης ο πρώτος άθλος της Ατραπού της Μαθητείας στην Παρθένο “γίνεται, αλλά γίνεται άσχημα”. Ο μαθητής δεν πρέπει ποτέ να είναι απρόσεκτος, γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της πλάνης ή του λάθους.
Οι ίδιες οι αρετές του, μπορεί να γίνουν το πρόβλημά του και μας λένε ότι είναι δυνατό ακόμη και για έναν ανώτερο μυημένο υιό του Θεού να οπισθοδρομήσει από την Ατραπό της Επίτευξης. Ωστόσο η αποτυχία του είναι μόνο πρόσκαιρη. Νέες ευκαιρίες θα του παρουσιασθούν. Η συνέπεια του λάθους του είναι η καθυστέρηση, αλλά η μέρα της αποκατάστασης και της ανανέωσης έρχεται αναπόφευκτα. Στην Παρθένο απεικονίσαμε την προετοιμασία για την πρώτη μύηση, τη γέννηση του Χριστού, που ονομάζεται στο Χριστιανισμό γέννηση του Χριστού στην καρδιά. Είναι ένα γεγονός του φυσικού πεδίου καθώς και υπερβατικό, όπως βλέπουμε όταν μελετούμε τα ζώδια της Παρθένου και του Αιγόκερου.
Στο ΖΥΓΟ (22 Σεπτεμβρίου – 21 Οκτωβρίου) ερυμανθιος καπρος,
ο Ηρακλής δαμάζει τον Κάπρο και με την εκτέλεση του άθλου του δείχνει την καταλληλότητά του να πάρει τη δεύτερη μύηση που αφορά στο συναισθηματικό σώμα. Ισοσταθμίζει τα ζεύγη των αντιθέτων και το καταδεικνύει με διασκεδαστικό και συμβολικό τρόπο. Αποδεικνύει ότι επετεύχθησαν, η ευστάθεια και η ισορροπία κατά χαρακτηριστικό τρόπο και ότι είναι έτοιμος ν’ αναλάβει το φοβερό έργο που του επιφυλάσσεται στο επόμενο σημείο.
Στο ΣΚΟΡΠΙΟ (23 Οκτώβριο – 22 Νοεμβρίου) λερναια υδρα,
ο Ηρακλής αναλαμβάνει την υπέρτατη δοκιμασία του που είναι επίσης η υπέρτατη δοκιμασία για την ανθρωπότητα και η οποία, αν μελετήσουμε το χρόνο και την εποχή, φαίνεται να είναι εκείνη στην οποία υπόκειται τώρα η ανθρωπότητα. Το πρόβλημα ενώπιον του Ηρακλή ήταν η χειραφέτησή του από την πλάνη και η απελευθέρωση της αντίληψης από τις ομίχλες, τα μιάσματα, τη θυμική αυταπάτη και τις εμφανίσεις πίσω από τις οποίες συγκαλύπτεται η Πραγματικότητα.
Στο σημείο αυτό περνά επιτυχώς τη μέγιστη δοκιμασία και από το σημείο αυτό αλλάζει το πρόβλημά του. Έχει ελέγξει και αποδείξει την ικανότητά του να υπερνικά την επιθυμία. Είναι σταθερός και ισορροπημένος στην άποψή του. Τώρα, επειδή πια δεν παγιδεύεται από την εμφάνιση και επειδή μπορεί να βαδίζει προσηλωμένα στο Φως, γίνεται εργάτης του κόσμου.
Η προσήλωσή του αυτή καταδεικνύεται στον ΤΟΞΟΤΗ (23 Νοεμβρίου – 22 Δεκεμβρίου) στυμφαλιδες ορνιθες,
όπου έχουμε την ολοκλήρωση του έργου που άρχισε στον Κριό, που είναι η ορθή χρήση και ο έλεγχος της σκέψης. Στον Κριό αιχμαλώτισε τις ανθρωποφάγες φοράδες και τις υπέταξε για χρήση του. Τώρα σκοτώνει τα ανθρωποφάγα όρνια της Στυμφαλίας καιθέτει τέλος σε όλες τις τάσεις καταστροφικής χρήσης της σκέψης.
Στον ΑΙΓΟΚΕΡΩ (23 Δεκεμβρίου – 20 Ιανουαρίου) ο κερβερος,
γίνεται μυημένος και παρουσιάζεται στον κόσμο σαν σωτήρας, ένας ελεύθερος υιός του Θεού, ικανός να εργασθεί στον Άδη, στη Γη ή στον Ουρανό. Μεταφέρει τον Κέρβερο από τον Άδη και δια του συμβολισμού του σκύλου με τα τρία κεφάλια απεικονίζει την ανύψωση της προσωπικότητας, της τριπλής υλικής όψης, στον Ουρανό. Έτσι αποδεικνύει ότι υπέστη την αναγκαία ανάπτυξη και βίωσε τις ενισχυτικές δοκιμασίες που θα του επιτρέψουν να περάσει με επιτυχία την εμπειρία της τρίτης μύησης, εκείνης της Μεταμόρφωσης.
Τα δύο επόμενα σημεία, του Υδροχόου και των Ιχθύων, μας δείχνουν τον ελεύθερο Ηρακλή και το έργο του, τη σωτηρία του κόσμου. Οι δοκιμασίες του δεν είναι πια προσωπικές και ατομικές, αλλά είναι συμπαντικές στην εφαρμογή τους και μας δείχνουν την περιεκτικότητα της συνείδησης και την ευρύτητα των χρησιμοποιούμενων μεθόδων από το μαθητή ο οποίος αναρριχήθηκε στο όρος του Αιγόκερου και δεν έχει πια προσωπικά προβλήματα.
Στον ΥΔΡΟΧΟΟ (21 Ιανουαρίου – 19 Φεβρουαρίου) οι σταυλοι του αυγεια,
ο Ηρακλής καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία, στρέφοντας τον ποταμό προς αυτούς. Είχαν μείνει ακαθάριστοι για πολλά χρόνια. Έτσι κάνοντας συμβολικά έχυσε τα καθαρτήρια ύδατα θέτοντάς τα στην υπηρεσία του ανθρώπου. Αυτό είναι το σπουδαίο σημείο που τώρα εισερχόμεθα. Ο πιο ταπεινός από όλους τους άθλους συμπίπτει μ’ αυτόν και ο επόμενος, ο άθλος που προκαλεί ηρεμία των πάντων. Μπορούμε να σκεφθούμε με σεβασμό τον Ιησού Χριστό να πλένει τα πόδια των μαθητών του, έπειτα να παρακολουθήσουμε τον άνθρωπο με την υδρία στους ώμους του, μέσα στο ‘ανώγαιον μέγα’.
Στους ΙΧΘΕΙΣ (20 Φεβρουαρίου – 20 Μαρτίου) ο γηρυονης,
βλέπουμε αντίθετα το πιο υψηλό σύμβολο. Γιατί σε αυτό το σημείο ο Ηρακλής αιχμαλώτισε τα κόκκινα βόδια, τα έβαλε σ’ ένα χρυσό κύπελλο (το Ιερό Δισκοπότηρο) και τα πήγε στο Ναό. Τέτοια είναι η επιστέφουσα ομορφιά του ζωδιακού σημείου στο οποίο ο άνθρωπος γίνεται Κοσμοσωτήρας. Ό,τι είναι ζωώδες απολυτρώνεται και γίνεται υπερβατικό. Η μικρή αυτή ανάλυση των δώδεκα άθλων μας δίνει μια συνθετική εικόνα του έργου που γίνεται από κάθε μαθητή ο οποίος είναι αληθινά ειλικρινής καθώς προχωρεί απ’ τον Κριό στους Ιχθείς.
Είναι ένα θαρραλέο έργο που πραγματοποιείται αργά και με μεγάλες δυσκολίες και συχνά με τυφλή άγνοια των αποδεσμευόμενων δυνάμεων και των επιτυγχανομένων αποτελεσμάτων. Αλλά, βήμα το βήμα ο ζηλωτής οδηγείται στην ατραπό της αυτογνωσίας. Ο χαρακτήρας και η φύση του δοκιμάζονται και ελέγχονται μέχρις ότου οι ποιότητες που χαρακτηρίζουν τη μορφή, μετουσιωθούν σε εκείνες που αποκαλύπτουν την ψυχή.