" Αυτό το πιθανό διπλό γεγονός, ο ερχομός του Αβατάρ της Σύνθεσης στην Ιεραρχία και του μικρότερου Αβατάρ, του Αντιπροσώπου Του, στην ανθρωπότητα, μπορεί να είναι ένα πιθανό γεγονός αν οι μαθητές και οι ζηλωτές του κόσμου ανταποκριθούν στην ευκαιρία. "
Ζητώ να ανελίξω κάπως τη Δοξασία των Θείων Αγγελιαφόρων, των Αβατάρ. Από πού έρχονται; Ποια είναι η φύση Τους; Ποιοι είναι και ποια είναι η σχέση Τους με την ανθρωπότητα, με την Ιεραρχία και με ακόμη μεγαλύτερες ομάδες Ζωών; Είναι ερωτήματα που ανακύπτουν κανονικά και χρειάζονται μια σαφή απάντηση. Ένα Αβατάρ είναι ένα Ον, που έχοντας πρώτα αναπτύξει τη φύση Του, ανθρώπινη και Θεία και έπειτα υπερβεί είναι ικανό να στοχασθεί κάποια κοσμική Αρχή ή Θεία ποιότητα και ενέργεια που θα δημιουργήσει το επιθυμητό αποτέλεσμα στην ανθρωπότητα, εφελκύοντας μια αντίδραση, προκαλώντας μια αναγκαία διέγερση και όπως καλείται εσωτερικά “οδηγώντας στο σκίσιμο ενός πέπλου και στη διείσδυση του φωτός”.
Αυτή η ενέργεια μπορεί να γεννηθεί μέσα στην ανθρώπινη οικογένεια και να εστιασθεί σε έναν ανταποκριτικό Αγγελιαφόρο. Μπορεί να γεννηθεί μέσα στον ίδιο τον πλανήτη και να δημιουργήσει ένα πλανητικό Αβατάρ. Μπορεί να είναι η έκφραση της ζωικής ώθησης και ενέργειας του ηλιακού συστήματος ή πηγών έξω από το ηλιακό μας σύστημα και επομένως Κοσμικών. Αλλά πάντα εστιάζεται μέσω μιας εκδηλούμενης Oντότητας, καλείται από μια απαίτηση ή μαζική έκκληση και εφελκύει ανταπόκριση και επακόλουθες αλλαγές στη δραστηριότητα της ζωής, στην κουλτούρα και στον πολιτισμό του ανθρώπινου γένους. Η ανταπόκριση ή αντίδραση της ανθρωπότητας στο Θείο Αγγελιαφόρο εδραιώνει στον κατάλληλο χρόνο την αναγνώριση κάτι υπερβατικού, κάτι επιθυμητού και για το οποίο πρέπει να αγωνισθεί κάποιος, κάτι που υποδεικνύει ένα όραμα το οποίο αρχικά είναι μια δυνατότητα και αργότερα μια επίτευξη.
Αυτή είναι η ιστορικά αποδειγμένη διαδικασία και πιστοποιεί τελικά ένα γεγονός. Το νέο αυτό γεγονός, όταν προστεθεί στα γεγονότα που εδραιώθηκαν από άλλα και προηγούμενα Αβατάρ εμπλουτίζει το πνευματικό περιεχόμενο της ανθρώπινης συνείδησης, ενισχύει την πνευματική ζωή της φυλής και διεγείρει τον άνθρωπο να κινηθεί ένα βήμα προς τα εμπρός μέσα στον κόσμο της πραγματικότητας και έξω από τον κόσμο της πλάνης. Κάθε αποκάλυψη τον φέρνει πιο κοντά στον κόσμο των αιτίων. Στην τωρινή εποχή τα Αβατάρ αναγνωρίζονται πιο εύκολα και είναι γνωστά ο Βούδδας και ο Χριστός επειδή τα μηνύματά Τους είναι οικεία σε όλους και οι καρποί της ζωής και των λόγων Τους ρύθμισαν τη σκέψη και τον πολιτισμό αμφότερων των ημισφαιρίων, επειδή είναι θεία-ανθρώπινα Αβατάρ και αντιπροσωπεύουν κάτι που μπορεί η ανθρωπότητα να κατανοήσει ευκολότερα, επειδή έχουν όμοια φύση με το ανθρώπινο γένος, “σαρξ εκ της σαρκός μας και πνεύμα εκ του πνεύματός μας”.
Επομένως σημαίνουν περισσότερα για μας από κάθε άλλη Θεία Ανάδυση. Είναι γνωστά, αγαπητά και ακολουθούνται από αμέτρητα εκατομμύρια. Θα σας ζητούσα να στοχασθείτε τη δυναμικότητα του πυρήνα της δύναμης που εδραίωσαν. Η εδραίωση ενός πυρήνα ενέργειας, πνευματικά θετικού, είναι το σταθερό εγχείρημα ενός Αβατάρ. Εστιάζει ή αγκυροβολεί μια δυναμική αλήθεια, μια δυναμική μορφή-σκέψη ή ένα στρόβιλο ελκτικής ενέργειας στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης ζωής. Τότε καθώς περνούν οι αιώνες αυτή η αλήθεια και το αποτέλεσμα της ζωής και των λόγων Τους αρχίζουν να ρυθμίζουν σταθερά την ανθρώπινη σκέψη. Η εδραιωμένη μορφή-σκέψη δρα αυξητικά σα διαβιβαστής Θείας Ενέργειας καθώς εκφράζει μια Θεία Ιδέα και αυτό με τον καιρό δημιουργεί έναν πολιτισμό, με την επακόλουθη κουλτούρα, τις θρησκευτικές, πολιτικές, κυβερνητικές και εκπαιδευτικές διαδικασίες. Έτσι έγινε η ιστορία. Η ιστορία είναι η καταγραφή της κυκλικής αντίδρασης του ανθρώπου σε κάποια εισρέουσα Θεία Ενέργεια, σε κάποιο Αβατάρ ή κάποιον εμπνευσμένο Ηγέτη. Θεία Παρέμβαση Εξετάζοντας το θέμα των Αβατάρ θα ήθελα να υποδείξω ότι από τη σκοπιά του ανθρώπινου γένους στο τωρινό σημείο της εξέλιξής του, τα Αβατάρ είναι δύο ειδών, όπως θα μπορούσε να αναμένεται όταν η συνείδηση της ανθρωπότητας υπόκειται στον έλεγχο των ζευγών των αντιθέτων. Είναι:
Εκείνα τα Αβατάρ τα Οποία είναι ενσωματώσεις του Αγγέλου της Παρουσίας, είτε η Παρουσία αυτή είναι η ψυχή στον άνθρωπο, ο πλανητικός Λόγος, κάποια εξωπλανητική Oντότητα, κάποια Κοσμική Ύπαρξη είτε μια Έκφραση του Κοσμικού Καλού.
Εκείνα τα Αβατάρ που είναι ενσωματώσεις του Ένοικου στο Κατώφλι, είτε ο Ένοικος αυτός είναι ο ανθρώπινος Ένοικος στο Κατώφλι, οι πλανητικές Δυνάμεις του Υλισμού είτε κάποια Όψη του Κοσμικού Κακού.
Ας προσπαθήσω να διευκρινίσω κάπως αυτή την αναλογία. Όπως στην περίπτωση του ατόμου έρχεται ένα σημείο στην εμπειρία της ζωής του όταν ο Άγγελος της Παρουσίας γίνεται αισθητός, γνωστός, βλέπεται και αναγνωρίζεται ότι αποκαλύπτει τη θειότητα, έτσι και στην ιστορία της φυλής των ανθρώπων μπορεί να έρθει η ίδια μεγάλη φώτιση. O ζηλωτής αντιμετωπίζει την αποκάλυψη. Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει την αποκάλυψη. O Θεός γίνεται γνωστός μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. O Θεός γίνεται γνωστός από το ανθρώπινο γένος. Αυτή η αναγνώριση της Θειότητας στις ποικίλες όψεις της είναι φυσικά προοδευτική, κάθε στάδιο και κάθε ζωή φέρνει τη δική της αποκάλυψη της ομορφιάς της Θειότητας και της δόξας του Φωτός πιο αληθινά και καθαρά μπροστά στο μαθητή. Παρόμοια έρχονται κύκλοι όπου ο Ένοικος στο Κατώφλι εμφανίζεται και αντιμετωπίζει το ζηλωτή. Προκαλούν το σκοπό και την πρόοδό του μπλοκάροντας τη θύρα που οδηγεί σε διευρυμένη ζωή και απελευθέρωση. O Ένοικος προκαλεί την ελευθερία της ανθρώπινης ψυχής. Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή ενός έθνους, μιας φυλής και της ανθρωπότητας ως σύνολο. O Άγγελος της Παρουσίας υποδεικνύει τη Θεία πιθανατότητα, αποκαλύπτει στον προσηλωμένο μαθητή το επόμενο βήμα προς την απελευθέρωση που πρέπει να γίνει και ρίχνει φως πάνω στο άμεσο στάδιο της Ατραπού του Φωτός που πρέπει να διανυθεί. Έτσι δρα το Αβατάρ το Oποίο αποκαλύπτει το Φωτισμένο Δρόμο στην ανθρωπότητα.
O Ένοικος στο Κατώφλι συνοψίζει μέσα του τις κακές τάσεις τους συσσωρευμένους περιορισμούς και το άθροισμα των εγωιστικών συνηθειών και επιθυμιών που χαρακτηρίζουν την υλική φύση του μαθητή. O Άγγελος της Παρουσίας υποδεικνύει τη μελλοντική δυνατότητα και τη Θεία φύση. Έστι δρα το Αβατάρ. O Ένοικος στο Κατώφλι υποδεικνύει το παρελθόν με τους περιορισμούς του και τις κακές του συνήθειες. Έτσι δρουν εκείνα τα Αβατάρ τα οποία από καιρό σε καιρό εμφανίζονται ως ενσωματώσεις του κακού και της κατώτερης φύσης του ανθρώπινου γένους. Και, αδελφέ μου, εμφανίζονται από γενιά σε γενιά. Κάποιοι κύκλοι στη ζωή του μαθητή παρουσιάζουν μια όψη “αντιμετώπισης” και κάποιοι άλλη. Στη μια ζωή μπορεί να ασχολείται ολοκληρωτικά με τη μάχη ενάντια στον Ένοικο στο Κατώφλι ή με το να προσανατολίσει τον εαυτό του στον Άγγελο της Παρουσίας και να επιτρέψει στη Θεία ρυθμιστική ενέργεια να διαχυθεί μέσα του. Μπορεί να υποκύπτει στην επιρροή του φοβερού αθροίσματος των κακών και υλικών επιθυμιών του ή να έλκεται βαθμιαία πιο κοντά στον Άγγελο. Αλλά, και αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο, είναι αυτός ο ίδιος που εφελκύει τη μια ή την άλλη από αυτές τις εκδηλώσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με την ανθρωπότητα. Η κλήση της ψυχής της ανθρωπότητας ή της υλικής φύσης της ανθρωπότητας πρέπει να εφελκύσει ανταπόκριση και έτσι μπορεί να εκδηλωθεί ένα Αβατάρ. Είναι η μαγνητική έκκληση ή η μαζική πρόθεση του μαθητή ή της ανθρωπότητας που δημιουργεί την εκδήλωση.
Σε άλλες ζωές ο μαθητής μπορεί απλώς να ταλαντεύεται ανάμεσα στους δύο πόλους της ύπαρξής του, χωρίς κάποια συνειδητή προσπάθεια, χωρίς κάποια άμεση αντιμετώπιση και χωρίς κάποια σαφή κατανόηση του σκοπού της ζωής. Το ίδιο κάνει η ανθρωπότητα. Όμως τελικά έρχεται μια ζωή όπου ο μαθητής αντιμετωπίζει ταυτόχρονα και τον Ένοικο και τον Άγγελο και διαδραματίζεται η μεγαλύτερη διαμάχη της εμπειρίας του. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα στον κόσμο. Το πνευματικό και το υλικό βρίσκονται σε διαμάχη και η ίδια η ανθρωπότητα είναι πεδίο μάχης. Επίσης μια αντιστοιχία της Δοξασίας των Αβατάρ μπορεί να γίνει ορατή στην ατομική ζωή του μαθητή. Όταν έχει επιτύχει την ορθή επιθυμία και έχει κάνει μια αληθινή προσπάθεια για τον ορθό προσανατολισμό, τότε, όταν η διαμάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, έρχεται μια στιγμή όπου απαιτεί περισσότερο φως, περισσότερη δύναμη, περισσότερη κατανόηση και απελευθέρωση για να κάνει το επόμενο βήμα του προς τα εμπρός. Όταν μπορέσει να εκτελέσει αυτή την απαίτηση με σταθερή πρόθεση και μπορέσει να σταθεί σταθερός και άφοβος, η απάντηση θα έρθει αναπόφευκτα από την ίδια την Παρουσία. Θα διαχυθεί μια εκδήλωση φωτός και αγάπης και δύναμης. Τότε η αναγνώριση της ανάγκης θα έχει εφελκύσει ανταπόκριση. Η διαμάχη καταπαύει. Ο Ένοικος αναχωρεί για το δικό του τόπο. Η Ατραπός μπροστά είναι καθαρή. Ο μαθητής μπορεί να κινηθεί με ασφάλεια προς τα εμπρός και γι αυτόν ανατέλλει μια καλύτερη ζωή. Το ίδιο συμβαίνει με την ανθρωπότητα.
Εγείρεται ένα αίτημα μέχρι τις πύλες τωνOυρανών. Η μαζική πρόθεση της ανθρωπότητας είναι ότι το κακό πρέπει να τελειώσει και πρέπει να γίνει δυνατή μια καλύτερη ζωή. Τη στιγμή της μέγιστης έντασης και δυσκολίας εξαποστέλλεται το αίτημα. Η ανταπόκριση έρχεται. Το Αβατάρ εμφανίζεται και εισρέει Φως κάνοντας ευκρινή το δρόμο. Αφυπνίζεται νέα ελπίδα και λαμβάνονται νέες αποφάσεις. Η δύναμη εδραίωσης ορθών σχέσεων διαχύνεται μέσα στο σώμα της ανθρωπότητας και η ανθρωπότητα προβάλλει σε μια πιο εκτεταμένη ζωή που καθορίζεται από πιο αληθινές αξίες. Γίνεται εφικτή μια συγχώνευση ανάμεσα στον εξωτερικό κόσμο της καθημερινής ζωής και στον εσωτερικό κόσμο των πνευματικών πραγματικοτήτων. Μια νέα εισροή Αγάπης και Φωτός γίνεται εφικτή. Σήμερα έχει προσεγγισθεί η στιγμή της επαρκούς έντασης στη ζωή της ανθρωπότητας. O Άγγελος της Παρουσίας και ο Ένοικος στο Κατώφλι έρχονται στα χέρια. Η ανθρωπότητα φτάνει φανερά στην πιο σκοτεινή της ώρα. Αλλά έχει σταλεί η κραυγή για βοήθεια, για ανακούφιση, για αποκάλυψη, για φως και για δύναμη να αποτιναχθεί αυτό που είναι κακό.
Η μαζική πρόθεση των ζηλωτών του κόσμου κατευθύνεται προς έναν κόσμο περισσότερο αληθινών αξιών, προς καλύτερες ανθρώπινες σχέσεις, περισσότερο φωτισμένη ζωή και καλύτερη κατανόηση μεταξύ όλων των ανθρώπων και των λαών. Στέκουν με μαζική πρόθεση και οι τάξεις τους αυξάνουν σταθερά. Με μια αυξημένη εστίαση της θέλησης-για-το-καλό, με μια καθαρότερη εκτίμηση της μελλοντικής δυνατότητας, με μια σταθερή απόφαση να προχωρήσει ο κόσμος σε συμφωνία με το Θείο Σχέδιο, με μια επείγουσα κραυγή για βοήθεια η ανθρωπότητα στέκει προσδοκώντας ανακούφιση. Σε κάθε χώρα υπάρχει μια αυξανόμενη αναγνώριση ότι όταν φτάσει η ανθρωπότητα στο ψυχολογικό σημείο όπου, έχοντας κάνει τα πάντα, δεν έχει να κάνει κάτι άλλο παρά να στέκει, τότε θα εμφανισθεί κάποια Έκφραση της Θείας απόφασης για παρέμβαση. Υπάρχει μια αυξανόμενη πίστη ότι η ανθρώπινη προσπάθεια για ορθή δράση θα συμπληρωθεί, από την ανάδυση κάποιας Θείας Δύναμης, Προσώπου ή Γεγονότος που θα φέρει ένα τέλος στη διαμάχη. Θα μπορούσε να τονιστεί εδώ ότι σε παρόμοιες, αν και κάπως λιγότερο δυναμικές κρίσεις στο παρελθόν, η Θεία αυτή παρέμβαση αντικατέστησε την ανθρώπινη προσπάθεια. Υπάρχει όμως η ελπίδα από Εκείνους που ζητούν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα πως μια τέτοια παρέμβαση σήμερα θα συμπληρώσει απλά την ανθρώπινη προσπάθεια, ένα πολύ διαφορετικό πράγμα. Επομένως η ανθρωπότητα παντού σήμερα αναμένει τον Ερχόμενο. Το Αβατάρ γίνεται αισθητό ότι βρίσκεται πάνω στο δρόμο Του. Η δεύτερη Έλευση, σύμφωνα με την προφητεία, επίκειται και από τα χείλη των μαθητών, των μυστικιστών, των ζηλωτών και όλων των φωτισμένων ανθρώπων σε κάθε χώρα ανέρχεται η κραυγή, “Είθε το φως και η αγάπη και η δύναμη και ο θάνατος να εκπληρώσουν το σκοπό του Ερχόμενου”. Οι λέξεις αυτές είναι ένα αίτημα, μια ευλογία, μια θυσία, μια δήλωση πίστης και μια πρόκληση στο Αβατάρ που αναμένει στον Υψηλό Του Τόπο, μέχρι το αίτημα να είναι επαρκές και η κραυγή αρκετά καθαρή για να εγγυηθεί την κάθοδό Του και την εμφάνισή Του.
Το αίτημα χωρίς κάποια παράλληλη δράση είναι άχρηστο, όπως η πίστη χωρίς εργασία είναι νεκρή. Εδώ είναι που υπάρχει ένα ρήγμα στο μαγνητικό δεσμό ο οποίος θα έπρεπε να ενώνει το Αβατάρ με το αίτημα για τον ερχομό Του. Η ανάδυσή Του πρέπει να προκληθεί από μια πενταπλή αλυσίδα ή νήμα ενέργειας: την εστιασμένη θέληση των ανθρώπων, τη μαζική πρόθεση των μαθητών και ζηλωτών του κόσμου, μαζί με την επιθυμία τους, την ενεργό συμμετοχή τους στο έργο του καθαρισμού του δρόμου γι Αυτόν και την πλήρη ανιδιοτέλεια. Μόνο όταν η ανθρωπότητα θα έχει κάνει από μόνη της ό,τι είναι δυνατό, για να διευθετήσει εκείνο που είναι εσφαλμένο και να τερματίσει εκείνο που είναι κακό και θα έχει προωθήσει αυτή την προσπάθεια μέχρι και τη θυσία της ίδιας της ζωής, μπορεί Αυτός, η Επιθυμία όλων των εθνών, να εμφανισθεί. Σήμερα επιχειρείται αυτό. Το μεγάλο γεγονός της εμφάνισης του Αβατάρ μπορεί να γίνει εφικτό με μια λίγο αυξημένη προσπάθεια. Η αποστολή του Βούδδα στο ιδιαίτερο αυτό Φεστιβάλ του Βεσάκ είναι να προσθέσει εκείνη τη νέα ορμή, εκείνη τη νέα φώτιση, εκείνη την πρόσθετη δύναμη και εκείνο το σταθερό σκοπό που θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να υπερβεί αυτή την κρίση.
Από την πλευρά των πνευματικών Δυνάμεων του πλανήτη θα έχει γίνει τότε καθετί για να κάνει εφικτή την εμφάνιση του Αβατάρ. Από την πλευρά της ανθρωπότητας, θα σας ρωτούσα: Τι θα γίνει; Ο Ένοικος στο Κατώφλι. Ανάμεσα στην Πηγή από την οποία εκπορεύονται όλα τα Αβατάρ και στην ανθρωπότητα, στέκει η Ιεραρχία της Αγάπης, στέκει ο Χριστός και οι μαθητές Του, στέκουν οι Διδάσκαλοι της Σοφίας. Είναι όλοι ενωμένοι σε μια εκπληκτική προσπάθεια να βοηθήσουν το ανθρώπινο γένος αυτή τη στιγμή να καταβάλει τον Ένοικο στο Κατώφλι και να έρθει πιο κοντά στον Άγγελο. Αυτό απαιτεί κάποια μεγαλύτερη βοήθεια και αυτή η βοήθεια θα σταλεί όταν η ανθρωπότητα και η Ιεραρχία με μια συγχωνευμένη και ενωμένη προσπάθεια σταθούν με μαζική πρόθεση, επικαλούμενη τη βοήθεια και αναμένοντάς την επίσης. Η Εμφάνιση των Αβατάρ. Από το 1400 υπήρξαν συνεχείς εμφανίσεις μικρότερων αβατάρ που κλήθηκαν να ανταποκριθούν σε μικρότερες κρίσεις, εθνικά διλήμματα και θρησκευτικές αναγκαιότητες. Πήραν τη μορφή εκείνων των ανδρών και γυναικών που υπερασπίσθηκαν με επιτυχία κάποια αλήθεια ή κάποια ορθή υπόθεση, κάποιο ανθρώπινο δικαίωμα ή ορθή ανθρώπινη απαίτηση. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εργάσθηκαν δραστήρια στο φυσικό πεδίο και σπάνια αναγνωρίσθηκαν γι αυτό που ήταν πραγματικά. Μόνο η ιστορία σε μια μετέπειτα εποχή έδωσε έμφαση στην επίτευξή τους. Αλλά άλλαξαν το ρεύμα της σκέψης των ανθρώπων. Έδειξαν ένα δρόμο για μια καλύτερη ζωή. Ήταν πρωτοπόροι σε νέες περιοχές της ανθρώπινης επίτευξης. Ένας τέτοιος ήταν ο Λούθηρος. Ένας άλλος ήταν ο Κολόμβος. Μερικοί άλλοι ήταν ο Σαίξπηρ και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, για να αναφέρω μόνο τέσσερις που έζησαν, σκέφθηκαν και έδρασαν με τέτοιο τρόπο που καθόρισαν τα μεταγενέστερα γεγονότα σε κάποιο τομέα της ανθρώπινης ζωής και αναγνωρίζονται ακόμη σαν πρωτοπόρες ψυχές, σαν ηγέτες των ανθρώπων. Με αυτούς τους μαθητές δε θα ασχοληθώ. Ενσωμάτωσαν ιδέες και έγραψαν ιστορία, όχι την ιστορία της κατάκτησης, αλλά την ιστορία της προόδου. Ζητώ να εξετάσω μαζί σας εκείνες τις ακόμη μεγαλύτερες Εμφανίσεις οι Οποίες προβάλλουν από κάποιο κρυμμένο κέντρο, μακρινό ή κοντά στην ανθρωπότητα και οι Οποίες “αποδεσμεύουν από την κρίση τους υιούς των ανθρώπων”. Αυτές χωρίζονται κυρίως σε τέσσερις σχετικά μικρότερες ομάδες:
1. Φυλετικά Αβατάρ
Οι Εμφανίσεις αυτές εφελκύονται από τη φυσική κλίση και το πεπρωμένο μιας φυλής. O τυπικός άνθρωπος, σε ποιότητα και συνείδηση και όχι αναγκαστικά φυσικά, προδιαγράφει τη φύση κάποιας φυλής. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Αβραάμ Λίνκολν που ήρθε από τα βάθη της ψυχής ενός λαού και εισήγαγε και μετέδωσε φυλετική ποιότητα, μια ποιότητα που πρέπει να πραγματωθεί αργότερα καθώς ανελίσσεται η φυλή. Ερχόμενος αντίστοιχα από το χώρο του κοσμικού κακού και υπεύθυνος για την εστίαση του υλισμού πάνω στον πλανήτη σήμερα ήταν ο Βίσμαρκ. Και οι δύο άνδρες ήρθαν μέσα στον ίδιο αιώνα, επιδεικνύοντας έτσι την ισορροπία στη φύση και τη σταθερή αλληλεπίδραση των ζευγών των αντιθέτων. Και οι δύο είναι τύποι των πιο ισχυρών Αβατάρ που δημιούργησε μέχρι τώρα η ίδια η ανθρωπότητα. Προβάλλουν πάνω στις γραμμές της διακυβέρνησης, της Πρώτης Ακτίνας και στο τμήμα του Μανού και είναι πολύ ευαίσθητοι στη δύναμη της Σαμπάλλα. Τέτοια Αβατάρ προβάλλουν συχνά στη θεμελίωση ενός έθνους. Αυτό αληθεύει για το Βίσμαρκ και το Λίνκολν.
2. Αβατάρ Διδασκαλίας
Οι Εμφανίσεις αυτές ηχούν ένα νέο τόνο στο χώρο της σκέψης και της συνείδησης. Αποκαλύπτουν την επόμενη αναγκαία αλήθεια. Διακηρύσσουν εκείνες τις λέξεις και διατυπώνουν εκείνες τις αλήθειες που ρίχνουν φως πάνω στην πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Τέτοια Αβατάρ ήταν ο Πλάτων, ο πρώτος Πατάντζαλι και ο Σανκαρατσάρυα. Προβάλλουν πάνω στη γραμμή της ενέργειας της Δεύτερης Ακτίνας, στο τμήμα του Χριστού και είναι εκφράσεις της Ιεραρχικής δύναμης. Όταν λέω στο τμήμα του Χριστού, θα σας υπενθύμιζα ότι το όνομα του “Χριστού” είναι το όνομα ενός αξιώματος, ενός αξιώματος που πάντα είχε τον Αρχηγό του. Δεν αναφέρω το Χριστό ή το Βούδδα ανάμεσα σε αυτά τα Αβατάρ, επειδή είναι Αβατάρ άλλης τάξης και απεριόριστα μεγαλύτερης δυναμικότητας.
3. Ακτινικά Αβατάρ
Οι μεγάλες αυτές Υπάρξεις έρχονται σε σχετικά μεγάλα διαλείμματα, όταν έρχεται σε εκδήλωση μια Ακτίνα. Ενσωματώνουν την ποιότητα και τη δύναμη μιας ιδιαίτερης Ακτίνας. Τον επόμενο αιώνα, όταν η Έβδομη Ακτίνα θα έχει επιτύχει πλήρη εκδήλωση και θα έχει απομακρυνθεί πλήρως η Ιχθυακή επιρροή, θα εμφανισθεί το Αβατάρ της Έβδομης Ακτίνας. Το έργο Του θα καταδείξει το νόμο, την τάξη και το ρυθμό της δημιουργικής διαδικασίας καθώς πραγματώνεται στο φυσικό πεδίο, σμίγοντας πνεύμα και ύλη. Και καθώς αυτή η Ακτίνα καλείται Ακτίνα της Τελετουργικής Τάξης ή του Τυπικού, θα είναι κυρίως όργανο στη δημιουργία εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέψουν να επανεμφανισθούν στη Γη τα Μυστήρια της Μύησης για τα οποία η Ιεραρχία είναι θεματοφύλακας. Σχετίζεται αναγκαστικά με τη Μεγάλη Λευκή Στοά του Σειρίου. Όμως αυτό το γεγονός δε μας αφορά τώρα, γιατί αναμένουμε τον ερχομό ενός ακόμη μεγαλύτερου Αβατάρ.
4. Αβατάρ Μετάδοσης
Αυτές οι εκδηλώσεις της θειότητας εμφανίζονται στις μεγάλες εκείνες κυκλικές στιγμές αποκάλυψης όταν η ανθρωπότητα χρειάζεται την έκφραση μιας νέας αλήθειας ή τη διεύρυνση μιας παλιάς προκειμένου να προχωρήσει ακόμη υψηλότερα στην εξελικτική κλίμακα. Τα Αβατάρ αυτά προβάλλουν σε ανταπόκριση στο αίτημα και δε σχετίζονται τόσο με τη φυλετική ανάπτυξη όσο με την υποκειμενική ανέλιξη της συνείδησης και με τη διέγερση της ανθρωπότητας σα σύνολο. Από αυτά τα Αβατάρ ο Βούδδας και ο Χριστός είναι τα εξέχοντα παραδείγματα. Δεν ήταν απλώς ανθρώπινα-θεία Αβατάρ και επομένως ικανά να συνδέσουν την ανθρωπότητα με την Ιεραρχία, αλλά ήταν κάπως μεγαλύτερα και σημαντικότερα. Έφτασαν στο σημείο από το οποίο μπορούσαν να δράσουν σα Διαβιβαστές ορισμένων κοσμικών αρχών οι οποίες, εστιασμένες μέσα Τους με μια εξωπλανητική έννοια, μπορούσαν να διεγείρουν τη βαθιά κρυμμένη και λανθάνουσα αντίστοιχη αρχή στην ανθρωπότητα. Διαβίβασαν και έφεραν κάτι έξω από την πλανητική ζωή, από την ίδια την Καρδιά του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου. O Βούδδας, επειδή πέτυχε τη φώτιση, διέγειρε το φως στον κόσμο, στην ανθρωπότητα και σε όλες τις μορφές. Υπηρέτησε την ψυχή του ανθρώπου. O Χριστός, εξαιτίας της εκπληκτικής Του επίτευξης, πάνω στη γραμμή της κατανόησης, διαβίβασε στην ανθρωπότητα για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία μια όψη και μια δυναμικότητα της φύσης του Ίδιου του Θεού, την αρχή της Αγάπης της Θεότητας. Πριν από την έλευση του Βούδδα το φως, η έφεση και η αναγνώριση του Υπερβατικού Θεού ήταν η φευγαλέα έκφραση της ανθρώπινης στάσης προς το Θεό. Τότε ήρθε ο Βούδδας και κατέδειξε με τη ζωή Του το γεγονός του Ενυπάρχοντα Θεού καθώς και τον Υπερβατικό Θεό.
Η ιδέα του Θεού στο σύμπαν και του Θεού στην ανθρωπότητα εξελίχθηκε. Η Ατομικότητα της Θεότητας και ο Εαυτός στην καρδιά του ατόμου έγιναν ένας παράγοντας της ανθρώπινης συνείδησης. Ήταν μια σχετικά νέα αλήθεια που έπρεπε να συλλάβει η ανθρωπότητα. Ήταν πάντοτε γνωστή στους μαθητές και μυημένους. Όμως μέχρι τότε που ήρθε ο Χριστός και έζησε μια ζωή αγάπης και υπηρεσίας και έδωσε στο ανθρώπινο γένος τη νέα εντολή της αγάπης, υπήρχε ελάχιστη έμφαση σε οποιαδήποτε από τις παγκόσμιες Γραφές για το Θεό ως Αγάπη. Αφού εμφανίσθηκε ως Αβατάρ της Αγάπης, έγινε ο Θεός γνωστός ως αιώνια Αγάπη, αγάπη σα στόχος και σκοπός της δημιουργίας, αγάπη σα βασική αρχή των σχέσεων και αγάπη που εργάζεται σε όλη την εκδήλωση για ένα σχέδιο που υποκινείται από αγάπη. O Χριστός αποκάλυψε τη θεία αυτή ποιότητα και έτσι άλλαξε όλη την ανθρώπινη ζωή και τους ανθρώπινους στόχους. Εκείνη την εποχή επίσης υπήρξε μια μεγάλη ώθηση και επέκταση του έργου και της ανάπτυξης της Ιεραρχίας, όπως υπήρξε και σε μικρότερο βαθμό όταν ήρθε ο Βούδδας.
Πολλοί μυημένοι έγιναν Διδάσκαλοι. Πολλοί Διδάσκαλοι πέρασαν σε ακόμη ανώτερο έργο. Πολλοί μαθητές πήραν τις θέσεις τους στις τάξεις των μυημένων. Υπήρξε μια μεγάλη αριθμητική εισροή ζηλωτών στις τάξεις των αποδεγμένων μαθητών. Έχω εξετάσει κάποια από αυτά τα Αβατάρ σε προηγούμενα κείμενά μου κάτω από διαφορετικά ονόματα και κατηγορίες. Ασχολούμαι μαζί Τους εδώ μόνο σε μια προσπάθεια να προσεγγίσω ένα ευρύτερο κοινό με τη διδασκαλία στη δοξασία των Αβατάρ ή των Θείων Εμφανίσεων. Η Βίβλος είναι γεμάτη από τέτοιες Εμφανίσεις, αλλά στην πραγματικότητα ελάχιστα είναι κατανοητά γι Αυτές. Oι παραπάνω είναι οι πιο οικείες ομαδοποιήσεις. Το Σεπτέμβριο του 1940 έδωσα μια ερμηνεία μιας νέας Στροφής της Μεγάλης Επίκλησης και σε εκείνη την επικοινωνία μίλησα για τις Θείες Ενσωματώσεις ως τον ανώτατο τύπο Αβατάρ στον οποίο θα μπορούσε να προσβλέπει η ανθρωπότητα σε αυτό το σημείο της εξέλιξής της. Μίλησα για τη δραστηριότητα της Ιεραρχίας και της Σαμπάλλα που θα έπρεπε να αποφασίσουν οι δύο αυτοί Θείοι Παράγοντες αν η παρέμβαση θα είχε τη μορφή ενός μεγάλου κατακλυσμού, που θα περιλάμβανε όλους τους λαούς, και αναφέρθηκα στην ανάδυση μιας εμπνευσμένης καθοδήγησης σα μια άλλη και κατώτερη όψη της Θείας καθοδήγησης και συμμετοχής. Μια τέτοια εμπνευσμένη καθοδήγηση δίνεται σήμερα στην ανθρωπότητα από τον Oυίνστον Τσώρτσιλ και το Φρανκλίνο Ντ. Ρούζβελτ σε αντίθεση με την εστιασμένη αρχηγία των δυνάμεων του υλισμού δια του Χίτλερ και ενός άλλου ανθρώπου στην ομάδα του. Αλλά δεν ασχολούμαι εδώ με αυτή τη μορφή της καθοδήγησης ως έκφραση της αρχής των Αβατάρ. Μια τέτοια καθοδήγηση καλείται από τα στοιχεία που υπάρχουν σήμερα μέσα στην ανθρωπότητα. Ασχολούμαι τώρα με έναν πέμπτο τύπο Αβατάρ που είναι μεγαλύτερος από τους άλλους τέσσερις. Αυτά τα Αβατάρ δεν έχουν, σε αυτόν τον παγκόσμιο κύκλο, αποκτήσει εμπειρία της ανθρώπινης ζωής.
5. Θείες Ενσωματώσεις
Τα Αβατάρ αυτά εμφανίζονται σπάνια. Όταν το κάνουν, η αποδοτικότητα και τα αποτελέσματα του έργου Τους είναι πολύ μεγάλα. Έρχονται σε εκδήλωση μέσα από το κέντρο της Σαμπάλλα, επειδή είναι μια έκφραση της φύσης ή της Θέλησης της Θεότητας. Ενσωματώνουν Θείο Σκοπό. Η ενέργεια που διαχύνεται μέσα από Αυτά και διαβιβάζεται από Αυτά εστιάζεται μέσα από τον Κυρίο του Κόσμου. Μπορούν να προσεγγισθούν μόνο από τις ενωμένες φωνές της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας που μιλά σε ομοφωνία. Η υπηρεσία Τους εφελκύεται μόνο μέσα από την αντιληπτή ανάγκη και μόνο αφού εκείνοι οι οποίοι Τους καλούν έχουν προσθέσει στην πίστη τους την έντονη δράση και έχουν κάνει το μέγιστο, μόνοι και αβοήθητοι, για να υπερνικήσουν το κακό. Δεν κατεβαίνουν ποτέ χαμηλότερα από το νοητικό πεδίο και η κύρια έμφαση και προσοχή του έργου Τους κατευθύνεται στην Ιεραρχία. Η Ιεραρχία είναι ο παράγοντας μετάδοσής Τους. Προσεγγίζουν περιστασιακά εκείνους τους σκεπτόμενους ανθρώπους που εστιάζονται στο νοητικό πεδίο, που έχουν καθαρό όραμα, δυναμική απόφαση, κατευθυνόμενη θέληση, ανοιχτό νου μαζί φυσικά με μια ουσιαστική αγνότητα της μορφής.
Αυτά τα Αβατάρ εκφράζουν τη Θέληση του Θεού, την ενέργεια της Σαμπάλλα και την ώθηση που βρίσκεται πίσω από το Θείο Σκοπό. Όταν έρχονται, εκφράζουν την όψη του καταστροφέα της Πρώτης Ακτίνας της Δύναμης. Επιφέρουν θάνατο, το θάνατο κάθε παλιάς και περιοριστικής μορφής και εκείνου που στεγάζει το κακό. Επομένως το έργο Τους χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: α) Θα καταστρέψουν τις δυνάμεις του κακού, χρησιμοποιώντας τη μεσολάβηση των Δυνάμεων του Φωτός και β) Θα αποκαλύψουν τόσο από το Θείο Σκοπό όσο είναι ικανή η ανθρωπότητα να συλλάβει μέσα από τις καλύτερες διάνοιές της και τους πιο αφιερωμένους ζηλωτές.
Θα διευκρινίσουν το όραμα των μαθητών του κόσμου και όλων όσων έχουν την πειθαρχημένη Θέληση-για-Γνώση και είναι αφιερωμένοι και εκφράζουν τη Θέληση-για-το-Καλό. Αυτή η γνώση και αυτή η θέληση είναι αναγκαίες στην επερχόμενη περίοδο αναπροσαρμογής. Πώς θα φέρουν ένα τέλος στις τωρινές κακές συνθήκες και πώς θα καταστρέψουν την τωρινή κακή κατάσταση της υλιστικής επιθετικότητας δε μπορώ να το αποκαλύψω. Δεν είναι ακόμη σίγουρο ότι η ανθρώπινη ανάπτυξη και κατανόηση και η μαζική πρόθεση της ανθρωπότητας θα είναι επαρκείς για το αναγκαίο αίτημα και αρκετά ισχυρές για να Τους καλέσουν. Μόνο ο χρόνος μπορεί να το καθορίσει. O Θεός εύχεται οι ζηλωτές και οι μαθητές του κόσμου να αφυπνισθούν στην ευκαιρία και την επικείμενη και αναμένουσα δυνατότητα. Η δυσάρεστη θέση που βρίσκονται αχανείς όμιλοι ανθρώπων πάνω στον πλανήτη σήμερα είναι βαριά στην καρδιά της Ιεραρχίας. Αλλά για να έρθει η απελευθέρωση και η Εμφάνιση της Δύναμης που μπορεί να απελευθερώσει,είναι αναγκαία η ανθρώπιν η συνεργασία. Πουθενά δε χρειάζεται πιο απεγνωσμένα από όσο στο Γερμανικό λαό στη δυστυχισμένη του χώρα. Επομένως ο Θεός εύχεται οι Γερμανοί που διαθέτουν όραμα να συνδεθούν με τις δυνάμεις εκείνων που ζητούν να απελευθερώσουν τη Γερμανία. Από τη στιγμή που οι Γερμανοί οι οποίοι ζουν ελεύθερη ζωή σε άλλες χώρες μπορέσουν να σκέφτονται με όρους της ανθρωπότητας ως σύνολο και όχι με όρους εθνικής θυμαπάτης, εκδίκησης ή αυτο-οικτιρμού, τότε οι φωνές τους θα προστεθούν σε εκείνες των άλλων ελεύθερων ανθρώπων και σε εκείνες των ζηλωτών και μαθητών σε άλλα έθνη.
Όταν έρθει το Αβατάρ θα μεταδώσει στην ανθρωπότητα κάτι για το οποίο δεν έχουμε ακόμη κάποιο αληθινό όνομα. Δεν είναι ούτε αγάπη, όπως καταλαβαίνουμε τον όρο. Μόνο μια φράση με πολλές λέξεις μπορεί να μεταδώσει κάτι από τη σημασία και τότε μόνο αμυδρά. Η φράση αυτή είναι “η αρχή του κατευθυνόμενου σκοπού”. Αυτή η αρχή περιλαμβάνει τρεις παράγοντες: α) Κατανόηση, ενορατική και ενστικτώδη, αλλά ερμηνευμένη με νοημοσύνη, του σχεδίου όπως μπορεί να εκτελεσθεί στο άμεσο μέλλον, β) Εστιασμένη πρόθεση που βασίζεται στα παραπάνω και δίνει έμφαση σε μια όψη της θέλησης που δεν έχει αναπτυχθεί μέχρι τώρα στον άνθρωπο και γ) Ικανότητα να κατευθύνεται ενέργεια, μέσω της κατανόησης και της πρόθεσης, σε έναν αναγνωρισμένο και επιθυμητό σκοπό και να υπερνικά όλα τα εμπόδια και να καταστρέφει ό,τι στέκει στο δρόμο.
Αυτό δεν είναι καταστροφή των μορφών με τη δύναμη όπως επιβάλλεται τώρα στον κόσμο, αλλά καταστροφή που επέρχεται από μια υπερβολικά ενισχυμένη ζωή μέσα στη μορφή. Μόνο τα επόμενα εκατό χρόνια θα αποκαλύψουν τη σημασία αυτής της δήλωσης και μόνο αν η μαζική πρόθεση των ανθρώπων εφελκύσει αυτό το Αβατάρ της Σύνθεσης στη διάρκεια των επόμενων ετών. Κάλεσα αυτήν την Ύπαρξη με αυτό το όνομα, επειδή εκφράζει την ποιότητα και το σκοπό της δύναμης που φέρνει και χειρίζεται. Ένα άλλο μικρότερο Αβατάρ αναμένει επίσης την κλήση από την ανθρωπότητα. Εσωτερικά σχετίζεται με το Αβατάρ της Σύνθεσης που επισκιάζεται από Αυτό. Το Αβατάρ αυτό μπορεί να κατέλθει στο φυσικό πεδίο σε εξωτερική έκφραση και έτσι μπορεί να υποβιβαστεί και να μεταδώσει τη διέγερση και την ποιότητα της δύναμης του μεγαλύτερου Αβατάρ το Oποίο δε μπορεί να έρθει πλησιέστερα από το νοητικό πεδίο. Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο Ερχόμενος δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί. Μπορεί να είναι ο Χριστός, αν το επιτρέπει το άλλο έργο Tου. Μπορεί να είναι Ένας επιλεγμένος από Αυτόν για να έρθει, επισκιαζόμενος από το Αβατάρ της Σύνθεσης και κατευθυνόμενος στις δραστηριότητές Του από το Χριστό, τον Κύριο της Αγάπης. Με αυτό τον τρόπο οι ενέργειες τόσο της Σαμπάλλα όσο και της Ιεραρχίας θα εστιασθούν μέσα από τον Ερχόμενο που έχει επιλεγεί. Έτσι θα δημιουργηθεί ένα τρίγωνο πανίσχυρης ενέργειας, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο αποτελεσματικό για την αποδέσμευση ενέργειας καθώς και ασφαλέστερο από όσο θα ήταν η εστιασμένη κρούση μιας επιλεγμένης δύναμης. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία αυτού του θέματος και ίσως να μπορέσω να απλοποιήσω το θέμα με μια σύντομη σύνοψη:
1. Ένα μεγάλο κοσμικό Αβατάρ μπορεί να έρθει αν η Ιεραρχία και η ανθρωπότητα μπορούν να σταθούν με μαζική πρόθεση.
Θα κατέλθει στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης προσπάθειας, αλλά όχι πλησιέστερα από το νοητικό πεδίο.
Θα διαβιβάσει μια κοσμική ενέργεια της οποίας η ποιότητα είναι η Σύνθεση. Αυτή θα εκφρασθεί μέσα την αρμονία και την ενότητα, δημιουργώντας αναγκαστικά κατανόηση, προωθώντας την καλή θέληση και τερματίζοντας τελικά τις χωριστικές, απομονωτικές τάσεις του ανθρώπινου γένους.
O τόνος και ο κραδασμός Του μπορούν να γίνουν αισθητοί μόνο από εκείνους των οποίων ο ατομικός τόνος είναι επίσης η σύνθεση και των οποίων ο αντικειμενικός σκοπός της ζωής είναι η θέληση-για-το-καλό Αυτοί συνεπώς είναι τα Μέλη της Ιεραρχίας, οι μαθητές και ζηλωτές του κόσμου και λίγοι από τους ανθρώπους καλής θέλησης.
2. Ένας Αγγελιαφόρος ή Αβατάρ της ίδιας τάξης με το Χριστό στην Ιεραρχία, ή πιθανόν ο ίδιος ο Χριστός, μπορεί να έρθει ως Αντιπρόσωπος του Αβατάρ της Σύνθεσης και ως Παράγοντας διαβίβασής Του .
Το μικρότερο αυτό Αβατάρ εργάζεται σήμερα ως ένα από τα ανώτερα Μέλη της Μεγάλης Λευκής Στοάς και βρίσκεται σε στενή επαφή με το Χριστό, με το Μανού και με τον Κύριο του Πολιτισμού, το Διδάσκαλο Ρ. Θα δράσει σα Συντονιστής μεταξύ Ιεραρχίας και Σαμπάλλα. Θα συγχωνεύσει και θα σμίξει μέσα Του, μέσα από την ποιότητα της δικής Του ζωής, τις τρεις μεγάλες ενέργειες: θέληση για πνευματική δύναμη. Τη θέληση για αγάπη με την πνευματική της σημασία. Τη θέληση να εκδηλωθεί πνευματικά.
Η αρχαιότητα της επίτευξης του Ερχόμενου μπορεί να βρεθεί στο όνομα που εφαρμόζεται από Αυτόν, που απαντάται σε τόσες πολλές από τις Γραφές του Κόσμου: O Καβαλάρης πάνω στο Λευκό Άλογο. Αυτό αναφέρεται στην εποχή πριν από τη φράση που είναι τόσο γνωστή στους Χριστιανικούς χώρους: “Ο Αμνός ο σφαγμένος από καταβολής του κόσμου”. Στον προηγούμενο κύκλο οι τότε μυημένοι μιλούσαν για “το θυσιαστικό ίππο που σφαγιάσθηκε για όλη την αιωνιότητα”. Μεταδίδει την ίδια βασική ιδέα.
Αυτό το Αβατάρ μπορεί να κατέλθει στο φυσικό πεδίο και να εμφανισθεί εκεί για να οδηγήσει το λαό Του, σαν ο Πρίγκιπας που οδηγεί μέσα από τον πόλεμο στην ειρήνη.
Το όλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ιεραρχία και η ανθρωπότητα σήμερα, σε σχέση με το ερχόμενο Αβατάρ μπορεί να συνοψισθεί στις τέσσερις παρακάτω ερωτήσεις:
Μπορεί Αυτό να φέρει την ενέργεια της σύνθεσης μαζί Του και επομένως να επιφέρει γοργές αλλαγές;
Αυτό εξαρτάται από την επισκίασή Του από το Αβατάρ της Σύνθεσης και από εκείνο το Αβατάρ που εφελκύεται μέσα από το αίτημα και τη μαζική πρόθεση της ανθρωπότητας που βοηθιέται από την Ιεραρχία. Θα είναι άραγε το αίτημα των ανθρώπων αρκετά ισχυρό για να εφελκύσει την ανώτερη δυναμικότητα ή θα είναι τόσο ασθενικό επειδή απέτυχαν οι μαθητές και οι ζηλωτές του κόσμου να εστιάσουν τη μαζική αυτή πρόθεση σε ολόκληρο τον πλανήτη;
Μήπως δε συμβεί η ανώτερη επισκίαση και έρθει μόνο το μικρότερο Αβατάρ για να θεσπίσει μια πιο αργή μέθοδο βαθμιαίου μετασχηματισμού; Αυτή η πιο αργή μέθοδος θα απαιτηθεί μόνο εάν και επειδή η ανθρωπότητα θα έχει καταδείξει την ανικανότητά της να καλέσει και να δεχθεί το ανώτερο μέτρο και τον πιο ισχυρό κραδασμό της θείας ενέργειας. Είναι εξολοκλήρου μια απόφαση των μαθητών και ζηλωτών του κόσμου. Δεν είναι απόφαση της φτωχής, συγχυσμένης και εξαπατημένης ανθρωπότητας.
Θα μπορέσουν άραγε οι μαθητές και οι ζηλωτές του κόσμου να εκτιμήσουν την κρίση και την ευκαιρία; Προς το παρόν, ως σύνολο, δεν το έχουν κάνει.
3. Σήμερα η Ιεραρχία στέκει με μαζική πρόθεση. Η κραυγή των μαζών εγείρεται μέχρι τις πύλες της Σαμπάλλα. Είναι πιο ισχυρή από το αίτημα των πνευματικά προσανατολισμένων ανθρώπων, των μαθητών, των ζηλωτών, των ανθρώπων καλής θέλησης. Μοιάζουν, από τη σκοπιά της Ιεραρχίας, να έχουν καταβληθεί από την αδράνεια, να έχουν απορροφηθεί από τις θεωρίες και τους ιδεαλισμούς τους και να είναι τυφλοί για τα θέματα που διακυβεύονται. Μπορούν να αφυπνισθούν; Μπορούν να σταθούν με εστιασμένη πρόθεση, έντονη φυσική υπηρεσία και δραστηριότητα και αποφασιστική προσπάθεια να αγωνισθούν, ακόμη και μέχρι θανάτου, για την ήττα του κακού; Μπορούν να διατηρήσουν την εσωτερική στάση της αγάπης και της μη-χωριστικότητας; Μπορούν να τα εγκαταλείψουν όλα για την αγάπη της ανθρωπότητας; Μπορούν να θυσιάσουν τα πάντα για το σκοπό της ελευθερίας και της ορθότητας; Αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν Εκείνοι οι Οποίοι εργάζονται για να εμφανιστούν τα Μεγαλύτερα και Μικρότερα Αβατάρ, τα Oποία μπορούν να σώσουν αυτή την εποχή την ανθρωπότητα, αν η ανθρωπότητα επιθυμεί τη σωτηρία και κάνει τα αναγκαία βήματα.
Τα Αναγκαία Βήματα
Τα βήματα αυτά είναι διαφορετικού είδους αν και έχουν την ίδια πρόθεση. Το πρώτο βήμα είναι να αντιληφθείτε καθαρά ποιες είναι οι μέθοδοι με τις οποίες μπορεί να έρθει ένα Αβατάρ και έτσι να προσεγγίσει την ανθρωπότητα. Αυτές είναι οι ίδιες μέθοδοι, είτε είναι το Αβατάρ της Σύνθεσης, που εργάζεται μέσα από την Ιεραρχία, είτε το Αβατάρ του Συντονισμού, όπως θα μπορούσα να Tο αποκαλέσω, που εργάζεται μέσα από την ανθρωπότητα και αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο Αβατάρ στο φυσικό πεδίο. Oι μέθοδοι με τις οποίες τα Αβατάρ προσεγγίζουν και επηρεάζουν τους παράγοντές Τους ή εκείνους που ανταποκρίνονται στον τόνο Τους, στον κραδασμό Τους και στο μήνυμά Τους είναι τρεις:
1. Επισκίαση. Όταν υπάρχει συγγένεια στην ποιότητα, στον αντικειμενικό σκοπό και στη φύση, είναι δυνατό για το Αβατάρ να επισκιάσει κάποιο Μέλος της Ιεραρχίας, όπως στην περίπτωση του Αβατάρ της Σύνθεσης, ή κάποιο μαθητή ή ζηλωτή όσον αφορά στην ανθρωπότητα, στην περίπτωση ενός μικρότερου Αβατάρ. Αυτό γίνεται μέσα από το διαλογισμό, μέσα από ένα κατευθυνόμενο ρεύμα ενέργειας της σκέψης, την παρουσίαση μιας μορφής-σκέψης και την εφέλκυση της εστιασμένης θέλησης εκείνου που επισκιάζεται. Όλο αυτό προχωρά γοργά εκεί όπου υπάρχει στενή συνεργασία ανάμεσα στον τελευταίο, τον ευαίσθητο μαθητή που ανταποκρίνεται, και το Αβατάρ. Σήμερα ο Χριστός είναι σε πολύ στενή επικοινωνία με το Αβατάρ της Σύνθεσης και αυτή η επικοινωνία θα συνεχισθεί και θα γίνεται όλο και πιο στενή μέχρι την Πανσέληνο του Ιουνίου. Δίνει κάθε δυνατή βοήθεια, όπως και ο Αδερφός Του, ο Βούδας. Αυτό είναι που κάνει τον ερχομό της Πανσελήνου του Μαΐου να έχει τόσο μεγάλη σπουδαιότητα. Ένας όμιλος Διδασκάλων και μυημένων που σχετίζονται ειδικά με το τμήμα του Χριστού καθώς και ένας όμιλος που εργάζεται υπό το Διδάσκαλο Μ., προσπαθούν να ανταποκριθούν σε αυτή την επισκίαση που είναι δυνατή, ακόμη και σε Αυτούς, μόνο όταν διαβιβάζεται σε Αυτούς από το Χριστό. Εδώ μιλώ για μυστήρια. Συνεπώς θα σας είναι φανερό ότι καθώς επιτυγχάνουν και γίνονται αυξανόμενα ευαίσθητοι και αποκτούν επίγνωση της ενέργειας του μεγάλου Αβατάρ που επισκιάζει, οι μαθητές Τους στη γη μπορούν επίσης, με έναν αμυδρό κια ασθενικό τρόπο, να ανταποκριθούν στις ιδέες που διατυπώνονται στο νου του ιδιαίτερου Διδασκάλου τους που ανταποκρίνεται στην εντύπωση του Αβατάρ. Συλλογισθείτε πάνω σε αυτό.
2. Έμπνευση. Αυτή είναι πιο άμεση από την επισκίαση και πιο ισχυρή στα αποτελέσματα. Κάποια Μέλη της Ιεραρχίας και πάνω από όλα τα μικρότερα Αβατάρ εμπνέονται “από ψηλά” από το Κοσμικό Αβατάρ και γίνονται κατά καιρούς άμεσες εκφράσεις του νου Του, της ενέργειάς Του και των σχεδίων Του. Αυτή είναι η πνευματική αντιστοιχία της κατάληψης. Στην περίπτωση της κατάληψης ο άνθρωπος αιχμαλωτίζεται και εμπνέεται από κάποια κακή οντότητα. Στην έμπνευση δεν υπάρχει καμιά κατοχή αλλά μόνο αυτό που καλείται “ταυτόσημη ανταπόκριση”, ένα πολύ διαφορετικό πράγμα. Στη μια περίπτωση η ελεύθερη βούληση και η νοήμων κατανόηση του Διδασκάλου ή του μαθητή επιστρατεύεται στην πλευρά του πνευματικού Παράγοντα. Ο πνευματικός άνθρωπος που λειτουργεί σαν ψυχή, γίνεται ο αγωγός για δυνάμεις, ιδέες και δραστηριότητες διαφορετικές από τις δικές του, αλλά στις οποίες συγκατατίθεται ενορατικά πλήρως. Όλα προωθούνται με πλήρη κατανόηση και υπάρχει συνείδηση της μεθόδου, της διαδικασίας και των αποτελεσμάτων. Είναι μια πράξη ελεύθερης πνευματικής συνεργασίας για το καλό της ανθρωπότητας με το έργο μιας μεγάλης πνευματικής Δύναμης ή Ύπαρξης. Η συνεργασία του Διδασκάλου Ιησού με το Χριστό είναι μια τέτοια περίπτωση. Σε σχέση με το ερχόμενο Αβατάρ μπορεί να περιλαμβάνει τη συνεργασία του Χριστού ή μιας “συγγενικής, ίσης ψυχής” με μια κοσμική Ύπαρξη ή Παρουσία, που συμβαίνει σε ακόμη υψηλότερα πνευματικά επίπεδα της συνείδησης και δημιουργεί μια απίστευτα εστιασμένη δυναμικότητα.
Στην περίπτωση της κατάληψης η κακή δύναμη σκλαβώνει την προσωπικότητα η οποία στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν είναι παρά ένα κέλυφος. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Χίτλερ. Αυτό δημιρουγεί μεγάλη δυναμικότητα στο φυσικό πεδίο και στο αστρικό πεδίο. Είναι ταχύτερη και πιο άμεση στα αποτελέσματά της, αλλά η διαρκής δύναμη είναι μικρότερη και τα αποτελέσματα είναι σχετικά πρόσκαιρα. Στη διαδικασία της έμπνευσης το μικρότερο Αβατάρ, μέσα από τη ζωή Του και τις επαφές Του στους τρεις κόσμους, θα επηρεάσει αναγκαστικά τους ευαίσθητους, πνευματικά προσανατολισμένους μαθητές και ζηλωτές. Έτσι η έμπνευση που έρχεται από το κοσμικό Αβατάρ γίνεται με τον καιρό μια ομαδική έμπνευση και επομένως μπορεί να χρησιμοποιηθεί με περισσότερη ασφάλεια. Η ομαδική αυτή έμπνευση μπορεί να συμβεί σήμερα. Αν συμβεί, θα υπάρχει τότε μια ταυτόχρονη εμφάνιση του κοσμικού Αβατάρ, του Παγκόσμιου Σωτήρα στο Πρόσωπο του μικρότερου Αβατάρ και, την ίδια στιγμή, ενός ομαδικού σωτήρα που θα αποτελείται από μαθητές που ανταποκρίνονται και παγκόσμιους εξυπηρετητές. Συλλογισθείτε πάλι πάνω σε αυτό. Με αυτό τον τρόπο, αν το σημειώσετε προσεκτικά, εδραιώνεται μια άμεση αλυσίδα σύνδεσης από την ανθρωπότητα, μέσα από την Ιεραρχία, στη Σαμπάλλα. Η Ιεραρχία εργάζεται για την εδραίωση αυτής της αλυσίδας, καθώς την βοηθούν οι μαθητές Της. Το αίτημα να συνεργαστούν όλων των ζηλωτών αποστέλλεται τώρα, επειδή οι καιροί επείγουν. Αν αυτή η σχέση μπορέσει να εδραιωθεί, και θα υπάρξει μια θλιβερή ημέρα αν η ανθρωπότητα δεν τα καταφέρει, τότε θα γίνει εφικτή η τρίτη μέθοδος της αβαταρικής έκφρασης.
3. Εμφάνιση ή Εκδήλωση. Η Ιεραρχία έχει κάνει κάθε δυνατό βήμα που θα επιτρέψει στο Αβατάρ, τον Ερχόμενο, να εμφανισθεί. Ποια είναι αυτά τα βήματα δεν μπορεί να δηλωθεί εδώ. Επιτρέπονται μόνο κάποια ερωτήματα τα οποία εισηγούνται πιθανότητες. Μπορείτε να σκεφτείτε ότι το σώμα Του της εκδήλωσης είναι ήδη πάνω στη Γη, αναμένοντας να επισκιασθεί, να εμπνευσθεί και να χρησιμοποιηθεί τη σωστή στιγμή, όπως συνέβη με το Διδάσκαλο Ιησού από το Χριστό; Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι αναμένει και αναμένεται επί 22 χρόνια. Είναι πιθανό να υπάρξει μια αιφνίδια κάθοδος του Πρίγκιπα του Φωτός και της Ειρήνης για να αλλάξει τις τωρινές συνθήκες με την αποτελεσματικότητα της ακτινοβολίας Του και του μηνύματός Του; Υπάρχουν εκείνοι που περιμένουν να εμφανισθεί ξαφνικά και αριθμούν εκατομμύρια ανθρώπων σε αναμονή. Μερικοί λένε ότι είναι ήδη στο δρόμο Του. Είναι πιθανόν ότι αυτό το Φεστιβάλ του Βεσάκ θα Τον δει να προσεγγίζει πλησιέστερα την Ιεραρχία και να έχει μια επαφή μαζί Της; Μερικοί λένε ότι θα συμβεί. Μπορεί η “μαζική πρόθεση” της ανθρωπότητας να εφελκύσει ανταπόκριση και να οδηγήσει στην εμφάνιση πάνω στη Γη του μικρότερου Αβατάρ; Μερικοί λένε ότι τίποτε δε μπορεί να το σταματήσει. Η προφητεία, η αναμονή και ο τωρινός χρονικός κύκλος πιστοποιούν την ευκαιρία. Αυτό το πιθανό διπλό γεγονός, ο ερχομός του Αβατάρ της Σύνθεσης στην Ιεραρχία και του μικρότερου Αβατάρ, του Αντιπροσώπου Του, στην ανθρωπότητα, μπορεί να είναι ένα πιθανό γεγονός αν οι μαθητές και οι ζηλωτές του κόσμου ανταποκριθούν στην ευκαιρία.
Από το βιβλίο »Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ σελ. 344 – 365 |