ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΕΡΑΠΗ
Σεμινάριο Επαφής με τις Ενέργειες της Πνευματικής Πλανητικής Ιεραρχίας μέσω διαλογισμών της ΜΑΡΙΑΣ Χ. ΠΕΤΡΙΤΣΗ - LA GRENADE στο 'ΡΟΔΙ (1995-2010)| Κυριακή, 15 Φεβρουαρίου 1998.

ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ
Παιδεία Αγάπης και Ενεργειακής Υποστήριξης.

Είμαστε συγκεντρωμένοι για να τιμήσουμε τον Διδάσκαλο της Τέταρτης ακτίνας, της Αρμονίας μέσω της Διαμάχης, τον Διδάσκαλο Σέραπη. Θα ξεκινήσουμε από ένα συντονισμό των σωμάτων μας, μια εναρμόνιση των κραδασμών μας, για να μπορέσουμε να τον υποδεχθούμε.

Ο Διδάσκαλος Σέραπης ανήκει στις Αγγελικές Δυνάμεις που πέρασαν στην διαδικασία της ανθρώπινης εξέλιξης, για να επιτελέσουν κάποιο Θείο Σκοπό. Αναφέρεται ότι ο Διδάσκαλος Σέραπης μαζί με τον Σανάτ Κουμάρα, όταν ήρθαν από την Αφροδίτη, εργάσθηκαν επάνω στον Πλανήτη για την δημιουργία μιας φωτεινής πραγματικότητας. Λέγεται ότι ο Διδάσκαλος Σέραπης ήταν ο δικός μας Λεωνίδας, ο βασιλιάς Λεωνίδας της Σπάρτης, τόσο γνωστός για τα ψυχικά του χαρίσματα, την θέλησή του, την δύναμή του και φυσικά γνωστός από τους τριακόσιούς του στις Θερμοπύλες. Ο Διδάσκαλος Σέραπης θεωρείται ότι έχει την κατοικία του πάνω από την Αίγυπτο όπου και εκεί έζησε διάφορους βίους και θεωρείται, ότι είναι εκείνος, ο οποίος προστατεύει και κρατά αναμμένη την Φλόγα της Αναλήψεως στο Λούξορ της Αιγύπτου.
Δεν γνωρίζω πολλά ιστορικά στοιχεία και για να είμαι ειλικρινής δεν επεδίωξα και κάποια εμβάθυνση ιστορική. Διότι επιθυμία μου για τα σεμινάρια αυτά με τις ενέργειες των Διδασκάλων είναι να προσεγγίσουμε τους κραδασμούς εκείνους, οι οποίοι θα μας επιτρέψουν να βιώσουμε μέσα μας και να καταγράψουμε, σε όλους τους φορείς μας, την ουσία της εργασίας αυτών των Διδασκάλων. Ο Διδάσκαλος Σέραπης, ο Διδάσκαλος της Αρμονίας, του Κάλλους της Ομορφιάς, για μένα προσωπικά είναι ένας «λεπτεπίλεπτος» Δάσκαλος. Γιατί πάντοτε το Άσραμ του το φαντάζομαι μέσα στα άσπρα, άσπρα μάρμαρα, άσπρες κολώνες και θα έλεγα και άσπρος ουρανός.
Είχα μία εμπειρία εξαιρετικά δυνατή και δύσκολη σε κάποια μοναδική προσέγγιση στο Άσραμ του Διδασκάλου πριν από κάποια χρόνια. Μπορώ να πω, ότι εκείνη η προσέγγιση με σημάδεψε μ’ έναν τρόπο, που έκτοτε το σκεπτόμουν πάρα πολύ. Ήταν ο μόνος Δάσκαλος που πολύ το σκεπτόμουν να τον προσεγγίσω. Είμασταν μια ομάδα, καλή ώρα όπως τώρα, και ήταν πριν την αναχώρησή μου για την Σκωτία. Είχαμε μαζευτεί για να κάνουμε διαλογισμό. Είχαμε και γιορτή. Είχαμε πολύ ωραία λουλούδια, όπως τώρα και δεν είχαμε σωστή στάση απέναντι στα πράγματα, απέναντι σ’ αυτό το οποίο πιστεύαμε, για το οποίο αγωνιζόμασταν. Είμασταν εκεί με την παρουσία μας. Ο καθένας είχε κάνει, ότι μπορούσε για να είναι παρών, παρ’ όλο που υπήρχαν οικογενειακές και επαγγελματικές καταστάσεις που τραβούσαν προς τα πίσω. Αλλά συγχρόνως δεν είχε φέρει τον εαυτόν του και περίμενε από τους άλλους, ότι θα κάνουν την δουλειά και ότι η παρουσία του αρκούσε.
Είχαμε ξεχάσει ότι ο Δάσκαλος είναι ένας ζωντανός κραδασμός, ότι εμείς είμαστε ζωντανοί κραδασμοί και ότι η επαφή μεταξύ μας δεν υφίσταται παρά από μία ζωντανή γέφυρα που δομείται, επαναδομείται και υπάρχει μόνον εφόσον ανά πάσα στιγμή είμαστε σε εγρήγορση με άνοιγμα, με θέληση ενότητας, καθαρότητας και συνεχούς αναγέννησης, που είναι και το φυσικό της όλης εξέλιξης και εκδήλωσης. Ενώ οι αντιστάσεις μας σε όλους τους φορείς και στο φυσικό και στο συναισθηματικό και στο νοητικό είναι αυτές που δημιουργούν τις τριβές – το πυρ της τριβής – που δημιουργούν τους ανασταλτικούς παράγοντες για την γήρανση του φυσικού φορέα, την γήρανση των συναισθημάτων και φυσικά και του νοητικού φορέα. Γνωρίζουμε όλοι πόσο εύκολο είναι να αποκρυσταλλωθούμε. Είχαμε λοιπόν μαζευτεί και ο καθένας πίστευε ότι ο άλλος θα έκανε την δουλειά. Έγινε η όλη η προετοιμασία μέσα στο Κανάλι και είπε ο Δάσκαλος, «το άρωμα των λουλουδιών έφθασε γρηγορότερα στο Άσραμ, παρά εσείς».
Και βέβαια αυτό μας ταρακούνησε αρκετά. Ώστε να ευθυγραμμισθούμε, να συνεργασθούμε και να προσφερθούμε σαν ένα μπουκέτο λουλούδια. Πλην όμως το φυτικό βασίλειο είχε πάει γρηγορότερα από το ανθρώπινο, λόγω των βεβαρημένων δεδομένων. Έτσι ήταν και φυσικό να έχουμε μία έναρξη με ένα διαλογισμό συγχρονισμού, όπου είναι σημαντικό να αφήσουμε παλτά, κάπες πράγματα που μας βαραίνουν και να μείνουμε με πιο εσωτερικούς φορείς. Θα ήθελα λοιπόν μετά από αυτή την εισαγωγή να δούμε λιγάκι το που νομίζει ο καθένας ότι είναι αυτή τη στιγμή, για να συνεχίσουμε.

Βασική δουλειά που σήμερα, έχουμε να κάνουμε εργαζόμενοι με την Τέταρτη ακτίνα την οποία και ενσωματώνει ο Διδάσκαλος Σέραπης είναι η συνειδητή συγχόρδιση των εσωτερικών μας σωμάτων, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αισθανθούμε την πληρότητα του Φωτός. Έχει μία επιστολή στο βιβλίο «Επιστολές προς ανώνυμον» όπου ο Διδάσκαλος Άγιος Γερμανός εξηγεί λόγια του Διδάσκαλου Σέραπη. Λέγει ότι τα τέσσερα σώματά μας που είναι το φυσικό, το αιθερικό, το αισθητικό και το νοητικό είναι σαν οι τέσσερις μηχανές ενός αεροπλάνου. Για να σηκωθεί το αεροπλάνο θα πρέπει και οι τέσσερις μηχανές να γυρίσουν συντονισμένα. Ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας τι συμβαίνει, εάν μία από αυτές τις μηχανές πάθει κάτι στην πτήση ή την ώρα της αποκόλλησης ή την ώρα της άφιξης.
Σκεφθείτε λοιπόν μέσω αυτού του παραδείγματος, τι σημαίνει ξαφνικά το σώμα το αισθητικό, των συγκινήσεών μας, το αστρικό μας σώμα να αντιδρά και να δημιουργεί άλλους κραδασμούς από εκείνους που χρειάζεται το σύνολο του σώματός μας για να πετάξει μέσα στο Φως. Σκεφθείτε με αυτό το παράδειγμα τι σημαίνει για το νοητικό μας σώμα, μία από τις τέσσερις μηχανές, όταν κατακλύζεται από σκεπτομορφές βαριές, σημαίνει ότι η κίνηση της μηχανής αυτής ξαφνικά γίνεται βαριά και κατά συνέπεια το όλο σύστημα κινδυνεύει.
Τι θα γίνει λοιπόν αναρωτιέται ο Διδάσκαλος, εάν ένας μαθητής ο οποίος είναι προχωρημένος σε κάποια από τα σώματά του και δεν είναι έστω και σε ένα; Αυτό είναι δυνατό και πολλές φορές το ξεχνάμε πάνω στο δρόμο και είναι πάντοτε καταστροφικό. Υπάρχει δυνατότητα μέσα από τις διάφορες ενσαρκώσεις μας να έχει δοθεί μεγαλύτερο βάρος σε κάποιο από τα σώματά μας. Να το έχουμε εκλεπτύνει περισσότερο, σε κάποιο άλλο, να μην έχουμε δώσει τόση βαρύτητα. Με αποτέλεσμα να είναι ακόμη ανεπεξέργαστο. Αυτό σημαίνει, πάντοτε βάσει του παραδείγματός μας, ότι κάποια από τις τέσσερις μηχανές μας είναι προβληματική. Συνέπεια αυτού είναι ότι αποκλείεται να προκόψουμε, αποκλείεται δηλαδή να ονομασθούμε άτομα πνευματικά.
Υποχρεωτικά για να έχουμε αυτό τον τίτλο θα πρέπει και οι τέσσερις μηχανές μας να είναι εναρμονισμένες, καλοδουλεμένες.
Εάν λοιπόν κάποια από τις μηχανές ή οι περισσότερες δεν είναι εναρμονισμένες, αυτό το οποίο έχουμε να κάνουμε είναι να καθίσουμε να τις δουλέψουμε. Έστω και αν για τα προχωρημένα μας σώματα αυτό είναι ανιαρό. Και μπορεί να καταγραφεί σαν οπισθοδρόμηση, όπου όμως δεν είναι. Γι’ αυτό βλέπουμε ανθρώπους που επί σειρά ζωών χαρακτηριίζουμε σε εισαγωγικά σοφούς και όμως δεν αναλαμβάνουν μία υπηρεσία εξουσίας. Βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα να είναι η αίσθηση της ταπεινότητας την οποία θέλουν να αναπτύξουν. Τις προάλλες η Κριστίν, μέλος της ομάδας, μου έλεγε ότι Άγγελοι Σεραφείμ ενσαρκώνονται μέσα στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στην Αφρική γιατί θέλουν να αναπτύξουν περισσότερο την ποιότητα της συμπόνιας, Αυτό τι σημαίνει;
Αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί στις κρίσεις μας, στις επικρίσεις μας. Θα πρέπει πάνω απ’ όλα και στους εαυτούς μας να ελέγχουμε τι δεν είναι στο ύψος, στο ρυθμό, και στη καταλληλότητα, για να έχουμε ένα εναρμονισμένο σύνολο. Διαφορετικά μπορεί να γίνει πάρα πολύ μεγάλη καταστροφή. Επί παραδείγματι οι μυστικιστές έχουν αναπτύξει πάρα πολύ το αισθητικό σώμα. Δηλαδή έχουν καλοδουλεμένη την Δεύτερη και την Έκτη ακτίνα. Όμως δεν έχουν αναπτύξει το νοητικό σώμα, το οποίο καλούνται υποχρεωτικά και να δουλέψουν. Οι αποκρυφιστές έχουν δουλέψει πάρα πολύ την Τρίτη και την Έβδομη ακτίνα, αλλά υπολείπονται αυτής της ενέργειας της Βουδικής, που είναι των συναισθημάτων και δεν μπορούν να την χρησιμοποιήσουν αν δεν την αποκτήσουν.
Υπάρχει βέβαια δυνατότητα το φυσικό σώμα να μην μας επιτρέπει μία εξισορρόπηση υψηλών κραδασμών – ενεργειών. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για πάρα πολλούς λόγους. Κάποιοι από αυτοί μπορεί να είναι καρμικοί. Έχουμε δημιουργήσει κάποιες παλαιότερες τραυματικές καταστάσεις επί των φυσικών φορέων, όπου καλούμαστε τώρα να τις εξισορροπήσουμε ενεργειακά. Κατά συνέπεια ο φορέας μας περνάει μέσα από πόνο και οδύνη. Η συγχόρδιση λοιπόν των εσωτερικών μας σωμάτων πρέπει να είναι συνειδητότατη. Εκείνο το οποίο θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι Διδάσκαλος Σέραπης είναι Αρχαγγελική Δύναμη όπως και η Παναγία. Αυτό αναφέρεται μέσα στο βιβλίο με τίτλο «Επιστολές προς ανώνυμον». Ως Αρχαγγελική Δύναμη, υπάρχει μία απάντηση του γιατί οι Άγγελοι περνάνε από το Αγγελικό βασίλειο στο ανθρώπινο βασίλειο, ως εξέλιξη και είναι η εξής: οι Άγγελοι είναι προσηλωμένοι, εστιασμένοι σε μία ποιότητα. Ενσωματώνουν και ραδιοβολούν μία ποιότητα. Επί παραδείγματι έχουμε τους Αγγέλους της Αρμονίας, έχουμε τους Αγγέλους της Πίστης, έχουμε τους Αγγέλους του Ελέους, έχουμε Αγγέλους θεραπευτικούς. Το ανθρώπινο βασίλειο ενσαρκώνει και οφείλει να ραδιοβολήσει δώδεκα ποιότητες, δηλαδή μία πολλαπλότητα ποιοτήτων.
Οι Άγγελοι λοιπόν για να γίνουν δημιουργικοί περνάνε στο ανθρώπινο βασίλειο και μαθαίνουν να ενσωματώνουν πλήθος ποιοτήτων και μετά να το ραδιοβολούν. Και εμείς περνάμε από ενσάρκωση σε ενσάρκωση όπου μαθαίνουμε να εισπράττουμε και να επεξεργαζόμαστε και εν συνεχεία να ενσωματώνουμε και να εκπέμπουμε φυσικά διάφορες ποιότητες. Γι’ αυτό λέμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πάρα πολύ έξυπνος, αλλά έχει μια ξηρότητα, σαν άνθρωπος δεν είναι ζεστός. Αυτό σημαίνει ότι σε άλλη ζωή ή σ’ αυτή τη ζωή θα έπρεπε να το δουλέψει και δεν το δουλεύει ή δεν το προσπαθεί. Σε άλλη ζωή όμως οπωσδήποτε θα επανέλθει για να αποκτήσει αυτήν την άλλη ποιότητα που εμείς καταγράφουμε, ότι του λείπει. Αν κάνουμε έναν έλεγχο μέσα σε άτομα ομάδων, θα δούμε ότι στο καθέναν υπάρχουν άλλες ποιότητες που είναι ανεπτυγμένες και άλλες ποιότητες που υπολείπονται. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντική η ομαδική εργασία, όπου όλοι δίνουμε το καλύτερο που έχουμε και παίρνουμε από τους άλλους ποιότητες που μας λείπουν. Ώστε να τις επεξεργαστούμε και να μπορέσουμε και εμείς να τις αναπτύξουμε.
Για το λόγο αυτό η κριτική δεν έχει ποτέ θέση μέσα στις ομαδικές εργασίες. Γιατί ακριβώς οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και πρακτικά, τι σημαίνει είμαι ανεπτυγμένος. Είμαι ανεπτυγμένος σημαίνει ότι έχω κάποιες ποιότητες, οι οποίες είναι ενεργοποιημένες, κάποιες άλλες ποιότητες είναι σε κατάσταση λανθάνουσα και μαθαίνω να τις ενεργοποιώ. Δίνω, υπηρετώ με αυτές που είναι ενεργοποιημένες και είμαι μαθητής, εργάζομαι για αυτές οι οποίες είναι λανθάνουσες. Στην μαθητεία και μέσα στην ομαδική εργασία ισχύει η παροιμία «το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Άτομα τα οποία έχουν όλες τις ποιότητες έρχονται και ξαναέρχονται σε ενσάρκωση για να εκλεπτύνουν τις ποιότητες αυτές. Οπότε βλέπουμε ότι η στάθμη – ο στόχος του ενός, δεν είναι και στόχος – ύψος του άλλου.
Επί παραδείγματι δέκα άτομα σε μια ομάδα εργάζονται για να αποκτήσουν την ποιότητα της αγάπης, πλην όμως και τα δέκα είναι αδύνατον να εργάζονται για την ίδια ποιοτική στάθμη και την ίδια εκδήλωση της αγάπης. Ο καθένας όμως δουλεύοντας γι’ αυτό που πρέπει ο ίδιος να φθάσει και να αναπτύξει, σημαίνει ότι κάνει το υπέρτατο της δικής του δουλειάς, άρα και μόνον επάνω σ’ αυτό όλοι είναι ίσοι. Υπάρχει μία ιεράρχηση η οποία είναι βάσει των ενεργοποιημένων αρετών και ποιοτήτων, πλην όμως ως προς το έργο υπάρχει ισοτιμία, ο καθένας όμως στην κλίμακά του. Βεβαίως πολλές φορές αυτά τα ξεχνάμε και κάνουμε έναν ακταρμά εξουσιαστή –εξουσιαζόμενου.
Οι έννοιες αυτές μας φαίνονται απλές, αλλά καλά θα κάνουμε να εμβαθύνουμε, πάνω σε αυτές. Να σκύψουμε για να δούμε τι υπάρχει στην πραγματικότητα και να απλοποιήσουμε με σεβασμό και με απλότητα, επαναλαμβάνω, κάποια δεδομένα στο μυαλό μας, που μας δημιουργούν τριβές, προστριβές. Με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε ποια είναι η θέση μας. Νομίζω λοιπόν ότι είναι πάρα πολύ καθαρό το γεγονός ότι: – το επαναλαμβάνω για να μείνει έτσι μέσα μας – οι Άγγελοι περνάνε στο ανθρώπινο βασίλειο για μια εξελικτική ανθρώπινη διαδικασία, ώστε να αποκτήσουν πολλαπλότητα ποιοτήτων και να γίνουν δημιουργικά άτομα. Εκείνο το οποίο επίσης θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι η ελάχιστη αισθητική ή νευρική διατάραξη κλείνει τις θύρες στους Αγγέλους.
Οι Άγγελοι είναι οντότητες οι οποίες έλκονται, μαγνητίζονται βάσει των συναισθημάτων μας. Το οποίο σημαίνει, ότι εάν είμαστε διαταραγμένοι ψυχολογικά, συναισθηματικά, τότε οι Άγγελοι δεν μπορούν να προσεγγίσουν. Το μαγνητικό μας πεδίο έχει τέτοιους κλυδωνισμούς που τους απωθούν. Κατά συνέπεια οφείλουμε να είμαστε εν ηρεμία για να έχουμε επαφή με το Αγγελικό βασίλειο.
Υπάρχουν διαβαθμίσεις ευφορίας. Υπάρχει ευφορία που είναι η μυστικιστική μέθη, μία ευφορία όπου υπάρχει ένα πάθος, εκεί θα έλεγα ότι χάνεται το μέτρο, πάμε σε ακρότητες πιστεύω. Νοιώθω, δεν έχω απάντηση νοητική, ότι υπάρχει Αγγελική παρουσία, διότι ο κραδασμός είναι παρ’ όλα αυτά ψηλός. Όμως, επειδή αυτή η κατάσταση δεν διαρκεί, δυστυχώς πολλές φορές χάνουμε την επαφή την ατομική. Πέφτουμε στο αντίθετο άκρο και εκεί δεν μπορούμε να έχουμε το μέτρο. Επειδή πρόκειται περί μιας ευεξίας υπέρμετρης, της οποίας έχουμε αντίληψη μέσα από κάποιο διαλογισμό, ή μέσα από κάποιο παραλήρημα, γιατί περί παραληρήματος πρόκειται. Ακόμη και το κλάμα που μας έρχεται από ευγνωμοσύνη και χαρά σημαίνει ότι δεν είμαστε στο κέντρο μας. Είναι βέβαια μία ανώτερη συγκίνηση η οποία είναι ευλογημένη, αλλά δεν έχει να κάνει με κάτι ποιοτικό και κραδασμικό.
Όπως και να το πάρουμε το κλάμα είναι αστρικό, χαμηλό. Είναι ένα στάδιο που πρέπει να το ξεπεράσουμε. Διότι η πραγματική συγκίνηση, έστω και αν την ονομάσουμε έτσι, είναι κατώτατο πεδίο ως προς τον πνευματικό κόσμο. Οι άνθρωποι λοιπόν ανταποκρίνονται στα αισθήματα και πρέπει ο άνθρωπος να είναι συνειδητός σ’ αυτό. Μέσω των αισθημάτων θα γίνει σύμμειξη των Αγγέλων και των ανθρώπων. Μέσα από τα αισθήματά μας έχουμε επικοινωνία με το Αγγελικό βασίλειο. Η ευγνωμοσύνη είναι η κατ’ εξοχήν ποιότητα με την οποία μπορούμε να έχουμε επικοινωνία με το Αγγελικό βασίλειο. Άνθρωπος ο οποίος δεν αισθάνεται ευγνώμων δεν έχει γέφυρα με τους Αγγέλους. Εφόσον λοιπόν τα αισθήματα είναι το μαγνητικό κέντρο για το Αγγελικό βασίλειο, θα ήθελα πάρα πολύ να επισημάνω, έτσι για να είναι ξεκάθαρο, ότι οι σκέψεις είναι το μαγνητικό κέντρο για τα στοιχειώδη.
Αυτός είναι ο τρόπος που μέσα στον άνθρωπο υπάρχει η σύνθεση, σύμπραξη, συνεργασία και πάντα οδεύουμε προς μία ενότητα των τριών βασιλείων. Του βασιλείου των στοιχειωδών, του ανθρωπίνου και του Αγγελικού βασιλείου. Εάν σκύψουμε με τις σκέψεις μας να δούμε τι σημαίνει αυτό, θα έχουμε πάρα πολύ σημαντικές εικόνες που θα καταγραφούν μέσα μας. Μπορεί να μας αφήσουν, να μείνουμε και πολύ επάνω σε σκέψεις, οι οποίες είναι λιγάκι «γκριζούλες», ιδιόμορφες.
Θα σας δώσω δυο – τρεις εικόνες.
Τι σημαίνει μία σκεπτομορφή χρυσή, πνευματική. Δείτε τι φως και τι ανώτερες δυνάμεις του στοιχειακού βασιλείου έχει. Έχετε χρυσάφι, πάει Ιεραρχικά, πάει ευθυγραμμισμένα εκείνα τα οποία είναι μέσα τους η σφραγίδα του Ιεραρχικού Σχεδίου, αυτοί οι οποίοι είναι, όπως είναι, σκεφθείτε λοιπόν τι σημαίνει αυτό για την δικιά μας την αύρα και για την αύρα του περιβάλλοντός μας. Πάμε τώρα σε μια σκεπτομορφή που κάνουμε, σε μια σκέψη που δημιουργούμε, η οποία είναι μεσοβέζικη έχει λίγο καλό, έχει λίγο κακό, έχει λίγο απ’ όλα. Τα στοιχειώδη τα οποία έλκονται είναι ένας ακταρμάς, είναι σκέτος πόλεμος. Είναι μία κατάσταση επί της οποίας οφείλουμε να ασκήσουμε μια ανώτερη δύναμη για να επιφέρουμε νηνεμία, να επιφέρουμε ηρεμία, να επιφέρουμε τάξη. Διότι όταν υπάρχει αταξία η επίδραση επάνω μας και επί του περιβάλλοντος θα είναι προβληματική.
Η επίκριση είναι μια σκεπτομορφή. Θυμάμαι πέρσι στην ομάδα του Σαββάτου που, κάποια στιγμή, είχα πει να σταματήσετε να ρίχνετε επάνω μου κουβάδες με λασπόνερα. Η αλήθεια είναι ότι το ίδιο αισθάνομαι και τώρα. Δηλαδή με αυτό που είπες, με πήγες αλλού. Τώρα προετοιμάζοντας το σεμινάριο του Δ. Σέραπη που είναι ένα σεμινάριο Αρμονίας και λόγω της σχέσης που έχω, όπως σας εξήγησα και στην αρχή, με την αγνότητα και την καθαρότητα του Δ. Σέραπη και την προσέγγιση, την προετοιμασία που πιστεύω που πρέπει να κάνει κανείς για να προσεγγίσει τον χώρο του. Έτσι ομολογώ ότι βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση, νοιώθοντας έντονα επάνω μου τις σκεπτομορφές τις οποίες μου στέλνατε. Το λέγω αόριστα, αλλά δεν είναι και τόσο αόριστο. Μακάρι να μπορούσατε να συνειδητοποιήσετε, το πόσο τραγικό είναι επάνω το να στέλνετε ενέργεια αγάπης βεβαρημένης αγάπης, μυστικιστικής αγάπης ή λατρείας, βεβαρημένο συναίσθημα.
Και πόσο διαφορετικά αισθάνομαι, όταν μου στέλνεται αγάπη με καθαρότητα, όταν μου στέλνεται κάτι ωραίο. Τι σημαίνει για τον κραδασμό των σωμάτων μου να στέλνετε συναισθήματα βεβαρημένα; Έχω επαφή με όλους εσάς πολύ εσωτερικά και στην ουσία τις διακυμάνσεις που περνάει ο καθένας σας τις νοιώθω και έχουν επίδραση μέσα στο ίδιο μου το σώμα. Σκεφτείτε πόση επιβάρυνση έχω όταν μου στέλνετε θυμό, επίκριση, ή δημιουργείτε διάφορα σενάρια και σκεπτομορές. Πραγματικά είναι τραγικό, είναι κάτι βαρύ, δεν ξέρω πώς να σας το πω, δεν θέλω να δώσω εικόνες για να μην καταγραφούν, όμως πραγματικά είναι απάνθρωπο. Εύχομαι βέβαια με την επεξεργασία της συνειδητότητας που γίνεται ως προς την αλληλεπενέργεια που έχουμε, αυτό να δουλευτεί όλο και περισσότερο στο μυαλό του καθενός. Το να είναι κανείς παρών ή να μην είναι, είναι σχετικό. Δηλαδή και άτομα που μπορεί να μην είναι παρόντα, μπορεί να είναι αρνητικά παρόντα μέσα από τις σκεπτομορφές που εκπέμπουν. Σκεφθείτε πόσο μάλλον να είναι και παρόντα και να εκπέμπουν άσχημες σκεπτομορφές.
Γύρω από το άτομο, για το οποίο σκέπτεστε προβληματικά, δημιουργούνται διμοιρίες ολόκληρες στοιχειακών τα οποία κάνουν πόλεμο. Σκεφθείτε τι επίδραση έχει στην καθημερινότητα, διότι θα βαρύνει τις κατώτερες κραδασμικές νοητικές ποιότητες. Δηλαδή αυτές με τις οποίες συναλλάσσεσαι με τον μπακάλη και ξαφνικά είσαι βαρύς, θα βαρύνει τα συναισθήματά σου, δεν θα μπορείς να δώσεις ένα χαμόγελο, θα βαρύνει το κορμί σου, δεν θα μπορείς να κινηθείς, θα νοιώθεις τόνους ολόκληρους, γι ‘αυτό πρέπει πάρα πολύ να το λάβουμε υπόψη μας. Θα ήθελα μόνο να σας θυμίσω ότι επανειλημμένως πέρσι και στην ομάδα της Τετάρτης και στην ομάδα του Σαββάτου έχω δώσει διαλογισμούς οι οποίοι έπρεπε να γίνονται σε συνέχεια. Αλλά έχουμε ελάχιστη πειθαρχία, αυτοπειθαρχία. Ο τρόπος που εγώ διδάσκω και λειτουργώ μέσα στις ομάδες είναι να δίνω τις εργασίες και από και πέρα οφείλει ο μαθητής αυτοσυνείδητα να τις εκτελεί. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη είμαστε υπό διαμόρφωση της συνείδησης και γι’ αυτό και η μνήμη μας είναι κοντή σε ότι μας επιβάλλει να κάνουμε πέντε πράγματα.
Φέτος που είπα ότι μόνον «Η σύγχρονη μαθητεία», που ήταν δύο φορές τον μήνα, θα έχει ειδικές εργασίες και θα γίνει μόνον εφόσον η ομάδα δουλεύει με εργασίες, σταμάτησαν και τα σεμινάρια. Διότι κανείς δεν ανέλαβε να δουλέψει. Μόνο ένα άτομο ασχολήθηκε με τις εργασίες που έβαλα στο πρώτο σεμινάριο της μαθητείας. Είναι συγκλονιστικό. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι είμαστε μια ομάδα, που υποτίθεται, ότι κάποια πράγματα βασικά είναι δεδομένα. Όπως το ότι ο μαθητής αυτοσυνείδητα οφείλει να εκτελεί τις εργασίες του. Αλλά κατά τα φαινόμενα δεν είναι καθόλου δεδομένα.
Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη είμαστε υπό διαμόρφωση της συνείδησης και γι’ αυτό και η μνήμη μας είναι κοντή σε ότι μας επιβάλλει να κάνουμε πέντε πράγματα. Γι ΄αυτό θα έπρεπε ο καθένας να ελέγχει τον εαυτόν του. Να ξέρει τι δεν κάνει ή να καθίσει να το κάνει ή να πάει σε μια ομάδα η οποία εργάζεται τις προσωπικότητες ή να καταφέρει να αφήνει τη προσωπικότητά του στο πλάι, διότι όλοι έχουμε να δουλέψουμε τη προσωπικότητα. Και να δουλεύει με την ψυχή του για να γίνεται κάποιο συνειδητό έργο μέσα στα Κανάλια, διότι αυτό είναι το εξελικτικό μας σημείο.
Θα σας θυμίσω ότι διαλογισμούς ενότητας, αγάπης και τροφοδότησης του ροδιού στο σύνολό του της ατομικής και ομαδικής εργασίας, έχω δώσει επανειλημμένως. Θα σας θυμίσω με δυο λόγια ότι ένα ρόδι είναι πάντα στο κέντρο και το βλέπουμε να ακτινοβολεί. Η καρδιά της ομάδας είναι ρόδι. Αυτή η καρδιά ακτινοβολεί. Το ατομικό ρόδι λοιπόν του καθενός ακτινοβολεί και υπάρχει μια αλληλενέργεια μεταξύ της ακτινοβολίας της ατομικής μας καρδιάς, του ατομικού μας ροδιού με το κεντρικό, ομαδικό ρόδι και από το ομαδικό ρόδι σε εμάς. Υπάρχει ένα κυκλικό δούναι και λαβείν.Όπου εμείς εκπέμπουμε πρώτα στο ομαδικό ρόδι, το ομαδικό ρόδι δεχόμενο χι, ψι ενέργειες από τα χι, ψι άτομα επανεκπέμπει μια συνθετική ενέργεια την οποία προσλαμβάνουμε, εμπλουτιζόμαστε ποιοτικά γι’ αυτό και εξηγούσα προηγουμένως πως όλοι μαζί βάζουμε τις ποιότητές μας τις ανώτερες και μετά παίρνουμε από όλους τους άλλους εκείνο που δεν έχουμε και δυναμώνουμε και επεξεργαζόμαστε αυτό που έχουμε εμείς να δουλέψουμε.
αθημερινά είναι υποχρεωτικό να γίνεται χρυσός άξονας, χρυσές ρίζες, χρυσή κεραία. Αυτή είναι η πρωταρχική, βασική άσκηση που οφείλει ο καθένας μας να κάνει και όχι μια φορά την ημέρα, το λιγότερο τρεις φορές την ημέρα πρωί, μεσημέρι, βράδυ και να ελέγχεται, όλο αυτό είναι ένα δεκάλεπτο. Εάν το πρωί που θα ξεκινήσεις σου χρειάζονται είκοσι λεπτά ή δέκα λεπτά ή ένα δευτερόλεπτο αναλόγως του πόσο σου έχει γίνει αυτοματισμός, εξαρτάται από σένα. Όμως υποχρεωτικά τρεις φορές την ημέρα να βλέπουμε αυτήν την συνέχεια και να κλείνουμε και την κεραία μας, να μην την αφήνουμε συνέχεια ανοικτή.
Χρυσός άξονας, χρυσές ρίζες, έχουμε δώσει μια πληθώρα εργασιών, ασκήσεων που ο καθένας μπορεί να διαλέξει απ’ αυτές αυτό που ατομικά του κάνει. Διότι έχουμε δουλέψει διαλογιστικά όλες τις ακτίνες. Που σημαίνει ότι ο καθένας θα έχει βρει και θα έχει ικανοποιηθεί περισσότερο με κάποια που είναι αντίστοιχη στον δικό του τον κραδασμό. Και φυσικά θεωρούμε απολύτως δεδομένο αυτό που ο Δάσκαλος Θιβετανός λέγει και ξαναλέγει «αδελφέ μου έχω να σου πω κάτι πάρα πολύ απλό, τόσο πολύ απλό που δεν θα το υπολογίσεις». Δυστυχώς οφείλω να ομολογήσω ότι το αισθάνομαι πολλές φορές αυτό και εγώ προσωπικά. Πάρα πολλές φορές σας λέγω κάτι και σας το λέγω καθημερινά, που δεν το υπολογίζετε σαν σημείο δουλειάς, σαν σημείο που θα έπρεπε να γραφτεί με μεγάλα γράμματα, ας πούμε, απέναντι από το κρεβάτι σας για να το θυμάστε, σαν άσκηση που θα πρέπει να επαναλαμβάνετε.
Το λέγω αυτό γιατί πάρα πολλές φορές, ενώ με ρωτάτε κάτι και εγώ σας δίνω μία απάντηση, φαίνεται ότι το ύφος μου είναι πολύ καθημερινό, τετριμμένο. Κατά συνέπεια δεν δίνεται ο στόχος ο κατάλληλος, ώστε αυτό να εγγραφεί με πύρινα γράμματα μέσα σας και μετά από τις συνέπειες βλέπουμε, ότι κάτι δεν πάει καλά και σας υπενθυμίζω ότι κατά ενενήντα εννιά τοις εκατό μένετε με το στόμα ανοικτό. Αυτό μου έχει κάνει πάρα πολλή εντύπωση, βέβαια είναι και ένα συνηθισμένο πράγμα, που δεν ξέρω, όμως, πως λειτουργεί. Στην ουσία δεν ξέρω τι ακριβώς έχετε ανάγκη από μένα για να το λάβετε υπόψη σας.
Είμαστε μία ομάδα που φέρει ευλογίες. Αν δεν προσέξουμε τους φορείς μας, τον συντονισμό μπορεί να γίνει μεγάλη καταστροφή. Τουλάχιστον εγώ ομολογώ ότι επάνω στους δικούς μου φορείς και ξέχωρα από το τι δουλειά έχω εγώ να κάνω σε μένα, είμαι σε θέση να μπορώ να ξεχωρίσω που είναι τα σημεία, που εγώ έχω να δουλέψω και κατά συνέπεια μου δημιουργούν κάποιες δυσαρμονίες, ή κάποιες τριβές, ή κάποιες εντάσεις, πράγμα φυσικό. Και ποια είναι τα σημεία εκείνα τα οποία οφείλονται σε εξωτερικούς παράγοντες. Είναι σαφές ότι αυτή είναι πάλι μια μακρά περίοδος που υπάρχει μια τρομακτική ένταση επί των φορέων μου και η οποία θα έλεγα ότι είναι εξ οικείων τα βέλη. Είναι τραγικό αυτό το πράγμα. Πρακτικά υπάρχουν δύο τινά. Ή μπαίνουμε όλοι μέσα στο τσουκάλι της Μωβ Φλόγας το καπακώνουμε και βράζουμε με το ζουμί μας ή αν όντως συνεχιστεί αυτή η πίεση των φορέων μου εγώ θα βάλω κλειδαριά στο ΄Ρόδι. Θα κάνω τη δουλειά μου με εμένα και τα τριαντάφυλλα. Αυτό το λέγω με όλη μου την αγάπη και με όλη μου την εντιμότητα. Λυπάμαι βέβαια και δεν είναι περίεργο που γίνεται αυτή η συζήτηση μέσα στο σεμινάριο του Σέραπη, η Αρμονία μέσω της Διαμάχης.
Εύχομαι ο Διδάσκαλος Σέραπης να μας οδηγήσει στην Αρμονία πλην όμως και η δυσαρμονία η οποία υπάρχει σε ποσοστό ξεπερνάει την λογική. Είναι μέσα στα συγκοινωνούντα δοχεία το να περνάει το δηλητήριο και να περνάει και το μύρο και γίνονται και κάποιες μετουσιώσεις. Αυτό το δούναι και λαβείν, το ανακάτεμα και η επεξεργασία έχει τα θετικά του στοιχεία, που είναι η μετουσίωση και είναι το ότι πάλι μέσω των συγκοινωνούντων δοχείων αυτή η ανταλλαγή επιτρέπει σ’ αυτούς που δεν έχουν να πάρουν και σ’ αυτούς που έχουν να δώσουν. Και για τους δυο είναι καλό, διότι αυτοί που έχουν και δεν δίνουν πετρώνουν, είναι σαν την γυναίκα που θηλάζει, έχει πάρα πολύ γάλα, δεν έχει μωρά. Το ίδιο όμως είναι και το μωρό, που δεν έχει μάνα για να θηλάσει.

 Μα πως θα γίνει δέσμευση, η δέσμευση είναι εσωτερική, μακάρι να γινόταν αλλά δεν γίνεται, δέσμευση δεν υπάρχει παρά μόνο μέσα από την καρδιά στην ψυχή σου, στον Θεό που πιστεύεις, στον Δάσκαλό σου.
Είναι αλήθεια ότι μπορείς να δημιουργήσεις μια σκεπτομορφή, αλλά αυτό για το δικό μας το επίπεδο θα έλεγα – και να το πω και με στόμφο μήπως και το ξεχάσετε – λοιπόν φαντασθείτε ότι σ’ ένα θρόνο κρατάω και μία ράβδο και σας λέγω: θα καθίσετε μπροστά στην φωτογραφία του Δασκάλου σας, μπροστά στον Χριστό, μπροστά στην Παναγία και θα εκφράσετε δυνατά να ακούσουν τα αυτιά σας ότι : θα σέβομαι τον εαυτόν μου, θα σέβομαι τους αδελφούς μου, θα σέβομαι τον εκπαιδευτή μου, θα σέβομαι τους Διδασκάλους, ελπίζω να το είπα με αρκετή δύναμη και στόμφο για να μην το ξεχάσετε, είναι εντολή, πέστε το και την Τετάρτη που θα σας ξαναδώ με το καλό πριν ξεκινήσουμε, δεσμεύομαι να σας ρωτήσω εάν το είπατε και τι αισθανθήκατε και παρακαλώ πολύ να το προφέρετε δυνατά κάθε βράδυ και κάθε πρωί μπροστά στον καθρέφτη σας την ώρα που χτενίζεστε και καθαρίζεστε και δεν καθαρίζετε μόνο με το νερό το πρόσωπό σας, αλλά να θυμάσθε ότι έχετε να καθαρίσετε και μία αύρα, που σημαίνει ότι την ώρα που χτενίζομαι κάνω και τα χεράκια μου «λίγο έτσι» για ν’ ανοίξει και να ξαλαφρώσει η αύρα και την ώρα που πλένομαι το βράδυ για να φορέσω τις πυτζάμες μου κάνω και μία «έτσι» να ευθυγραμμισθώ να πάω με τιμή και δόξα στο κρεβάτι μου, να έχω Αγγελικές Δυνάμεις να με βοηθήσουν όλη νύκτα.
Λοιπόν λέγω δεσμεύομαι να σας ρωτήσω, διότι δεν θυμάμαι τι ασκήσεις σας βάζω, δεν είναι ότι δεν θυμάμαι τι γίνεται, όμως ειλικρινά φορές νοιώθω, σαν εκπαιδευτής και σαν άνθρωπος τόσο – πώς να το πω μέσα στο σεμινάριο του Σέραπη – τόσο «μπουφ» γιατί ξέρω, βλέπω την απάντηση, γιατί η απάντηση φαίνεται κατ’ αρχάς από την στάση του καθενός, δεδομένου ότι ξέρω την απάντηση, πολλές φορές δεν ρωτάω, το ότι δεν ρωτάω όμως εκλαμβάνεται ότι δεν παίρνω είδηση ή ότι το ξέχασα ή ότι κοιμάμαι και κατά συνέπεια γίνονται και καταγραφές περίεργες μέσα στον εγκέφαλό σας.
Όπως η ομάδα του οργανωτικού η οποία όφειλε, είχε υποχρέωση να έχει μία συγκέντρωση κλεισίματος, αυτό δεν έγινε και δεν έγινε για χι λόγους που αφορά τον καθένα ξεχωριστά, τα μέλη του οργανωτικού, για μένα αυτό είναι ένα από τα φρικτότερα πράγματα, διότι δουλεύουν ακόμη καταστάσεις και είναι ενέργεια που σαπίζει μέσα στο `Ρόδι και αυτό είναι φοβερό πράγμα και όμως δεν υπάρχει η κατάλληλη ενέργεια για να γίνει αυτή η συγκέντρωση, εν επιγνώσει λοιπόν του ότι δεν υπάρχει αυτή η ενέργεια, τι μπορεί να κάνει κανείς, βλέπεις όμως και όλη την διαδικασία που εκφυλίζεται, βλέπεις την επίδραση επάνω στα άτομα, βλέπεις την επίδραση επάνω στο `Ρόδι, βλέπεις την επίδραση επάνω σε σένα τον ίδιο.

 Το ότι, ότι δεν λύεται, κόβεται είναι ενέργεια της Πρώτης ακτίνας ομολογώ ότι το ξέρω πάρα πολύ καλά και επειδή την ξέρω πάρα πολύ καλά, είναι τρομακτική ενέργεια, κωλύομαι πάρα πολλές φορές στο να την χρησιμοποιήσω, διότι ξέρω τι σημαίνει δηλαδή ξέρω την επίδραση επί του άλλου, είναι ακαριαία, όπως επίσης και το να μπω μέσα στην Πρώτη ακτίνα αλλάζει όλο μου το παρουσιαστικό, το βλέμμα μου, τη φωνή μου τη στάση μου, τα πάντα εκεί είναι μία λέξη και δεν χωράει τίποτα.
Εάν τώρα πάρουμε την άλλη μέθοδο είναι της Δεύτερης ακτίνας, η οποία είναι σταδιακά να δημιουργείς αλλαγές και επιδράσεις επί του περιβάλλοντος, έτσι ώστε ο καθένας να έχει τον χρόνο του να καταλάβει, να συνειδητοποιήσει, να προλάβει, αυτό τι σημαίνει, σημαίνει ότι υπάρχει μια συνεχής δυσαρμονία θα έλεγα και ένα χάσμα μεταξύ καταστάσεων που είναι να γεφυρωθούν και πάει καλά εάν ο άλλος σέβεται, διότι αντιλαμβάνεται την διαδικασία, το πρόβλημα είναι ότι δεν σέβεται, διότι πιστεύει ότι είσαι χαζός και δεν καταλαβαίνεις και αφήνεις χαλαρά τα χαλινάρια, εκεί είναι το πρόβλημα, δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι πάνω στην μέθοδο της Δεύτερης ακτίνας, που αγωνιζόμαστε εδώ μέσα να δουλέψουμε, το πρόβλημα είναι στο ασυνείδητο αυτού που υφίσταται την μέθοδο αυτή, που δεν αντιλαμβάνεται να λάβει θέση ανάλογη και ναι μεν αυτό θα μπορούσε να σημαίνει και λήξη αυτομάτως της διαδικασίας της μεθόδου αυτής, πλην όμως έχουμε και τα ρητά τα διάφορα, που βάζουμε τα κωλύματα όπως «ου γαρ οίδασει τι ποιούσει» διότι εάν δεχθούμε ότι οίδασει τι ποιούσει, τους βουτάς πρωτακτινικά και δεν μένει κύτταρο.

 Κλίμακα της ανόδου δεν φτιάχνεται εάν το κάθε σκαλοπάτι δεν είναι συνειδητό, τώρα, επί της μάζας της ανθρωπότητας το φραγγέλιο το παίρνει καθημερινά, δεν υποτιμώ αυτό που είπες, πλην όμως είναι και φοβερό να θεωρούμε ότι το έχουμε ανάγκη, και θα σας πω γιατί, εκπαιδευτικά, διότι δεν ξέρω να μιλήσω διαφορετικά παρά εκπαιδευτικά, εάν πάρετε τις μεθόδους εκπαίδευσης στο σχολείο αυτό που ήταν και αυτό που είναι και αυτό που θα πρέπει να είναι, θα δείτε την διαφορά, θα μπορούσαμε εδώ μέσα να έχουμε στρατιωτική πειθαρχία, αυτό όμως δεν θα εμπόδιζε και το λέγω εν πλήρει επιγνώσει σ’ αυτούς που μέσα τους κουρδίζονται και εξαπολύουν τα βέλη, να κουρδιστούν και να τα ξαπολύσουν.
Λοιπόν να σας πω ποια είναι η διαφορά ως προς τον χρόνο, χρονικά κρατάς πιο γρήγορα τα πράγματα, δηλαδή έχεις αποτελέσματα άμεσα εδώ και τώρα και κυρίως σε πράγματα οργανωτικά «εσύ θα κάνεις αυτό, εάν δεν το κάνεις δεν θα ξαναπατήσεις εδώ μέσα, διότι έτσι είναι», λοιπόν, «το κάνεις ή δεν το κάνεις; κι αν δεν το κάνεις γλιτώσαμε, διότι δεν θα σε ξαναδούμε.»

 Βάσει ποιας λογικής δεν εργάζεστε στο περιβάλλον σας για να έρθουν άτομα και άτομα όχι άτομα για τα άτομα, άτομα που έχουν άνοιγμα καρδιάς, τα άλλα να κάτσουν σπίτι τους, αποκρυφιστικές ομάδες υπάρχουν, ούτε μυστικιστές χρειαζόμαστε, είναι άλλο οι μυστικιστές και άλλο το άνοιγμα της καρδιάς, λοιπόν γιατί; διότι είμαστε τσιγκούνηδες και κρατάμε για μας.
Τα πράγματα δεν είναι απλά κάνετε ένα έλεγχο στον εαυτόν σας να δείτε γιατί η ομάδα μας είναι τρεις και ο κούκος και δεν είναι γιατί είμαστε ομάδα που προχωράμε πολύ, διότι η Μαρία κάνει πολύ δυνατές ενέργειες και τα λοιπά, ναι η Μαρία κάνει πολύ δυνατές ενέργειες, αλλά η Μαρία είναι και ανοικτή στον καθένα που μπαίνει μέσα, γιατί θα μπορούσα να πω πολύ ωραία παιδιά θα έχω μια ομάδα μόνο με την ελίτ, να σας πω κάτι, ελίτ δεν υπάρχει, δηλαδή να βαυκαλίζομαι και να κοροϊδεύω τον εαυτόν μου ότι έχω εσωτερική, κλειστή ομάδα και κάνω τα μυστήρια των μυστηρίων με κάποιους οι οποίοι είναι σπουδαία άτομα; που θα βρεθούν αυτά τα σπουδαία τα άτομα; εφόσον είμαστε όλοι εν εξελίξει, όλοι είμαστε με τα σκουληκάκια μας, όλοι είμαστε με τα ζουζούνια μας και όλοι οφείλουμε καθημερινώς και ανελλιπώς να καθαριζόμαστε και από καιρό σε καιρό να περνάμε και από άκουα φόρτε. Να κοροϊδεύω τον εαυτόν μου; ευχαριστώ όχι, προτιμώ να παιδεύομαι με ανοικτές ομάδες αλλά και τι ανοικτές ομάδες που είναι ανοικτές κλειστές.
Κατηγορηθήκαμε ότι ήμασταν ανοικτοί στο Αldebaran, επιτελέσθηκε όμως έργο στο Αldebaran και είναι κρίμα που αυτοί οι άνθρωποι που μπορούσαν να πάρουν δεν παίρνουν διότι δεν υπάρχει ένας χι, ψι, ωμέγα χώρος μέσα από τον οποίο ο λόγος να περνάει στον κόσμο, που ο άλλος να μην σκέπτεται ότι θα έρθει στην οργάνωση που λέγεται `Ρόδι και θα πρέπει να κτυπήσει το κουδούνι της συγκεκριμένης οργάνωσης σ’ έναν ανοικτό χώρο όπως το Αldebaran, όπως άλλοι χώροι θα περάσει, θα πάει διότι, έχει φόβο ο κόσμος ακόμη μέσα του ή άλλος ανήκει σε άλλες οργανώσεις, δεν θέλει να τσεκαριστεί, δεν θέλει να μαρκαριστεί.
Είναι φρικτό να κάνω διάλεξη εδώ μέσα, δηλαδή να έρθει το άτομο το άλφα, το βήτα, το γάμα και να πρέπει να προσαρμοστείς, ξέρετε πως αισθάνεσαι; σαν να είσαι στο κρεβάτι του Προκρούστη που σου κόβουνε τα μέλη σου για να μπορέσεις να προσαρμοστείς στον άλλον που είναι απέναντι σου και τουλάχιστον σε χώρο ανοικτό έρχεται ο άλφα, ο βήτα, ο γάμα έρχονται όλα τα καλά μέσα στο καλάθι και έρχονται και εκείνοι που είναι με άνοιγμα και έρχονται και εκείνοι οι οποίοι είναι με γνώση, έρχονται και οι άλλοι που δεν ξέρουν τι τους γίνεται και έρχονται και οι άλλοι που κρατάνε και περίστροφο για να σε «καθαρίσουν» τους έχεις όλους απέναντί σου, μπαίνεις μέσα στο Κανάλι και κάνεις την δουλειά σου, διότι έχεις τη δύναμη απρόσωπα να δουλέψεις ενεργειακά ή να εκπέμπεις ένα κραδασμό, χαλασμός Κυρίου να γίνεται από κάτω, όμως δεν επιτρέπεται το να καταβάλεις αυτήν την προσπάθεια, αυτή την ενέργεια σε χώρους οι οποίοι δεν είναι πρόσφοροι, δεν είναι ανοικτοί.

Ποιες γραμμές χρωματίζουν τους αποκρυφιστές και ποιες τους μυστικιστές;
Ο αποκρυφιστής είναι πάνω στη γραμμή ένα – τρία – πέντε – επτά και ο μυστικιστής είναι πάνω στην γραμμή δύο – τέσσερα – έξι.