" Οι εκπαιδευτές της Νέας Εποχής εργάζονται για να εγκαινιάσουν ένα νέο τύπο εκπαίδευσης, η έμφασή του οποίου βρίσκεται στη δόμηση της Ανταχκαράνα και στη χρησιμοποίηση της διάνοιας στο διαλογισμό. "

Οι εκπαιδευτές της Νέας Εποχής δρουν σα μεταβιβαστές και μεταφορείς των δύο όψεων της Θείας Ενέργειας, Γνώσης και Σοφίας. Το έργο τους αφορά στην εκπαίδευση των μαζών. Τα μέλη του ομίλου εργάζονται για να συνδέσουν τα τρία σημεία της νοητικής εστίασης τον ανώτερο νου, την ψυχή και τον κατώτερο νου, ώστε να μπορεί να εδραιωθεί μια ομαδική Ανταχκαράνα μεταξύ του βασιλείου των ψυχών και του κόσμου των ανθρώπων. Είναι γεγονός ότι η Ιεραρχία υπάρχει. Τα μέλη Της ενδιαφέρονται για την ανθρώπινη πρόοδο. Υπάρχει ένα καθορισμένο προγραμματισμένο σύστημα διδασκαλίας το οποίο προσφέρουν Αυτοί που μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο έξω από το τέταρτο βασίλειο, το ανθρώπινο στο πέμπτο, το βασίλειο του Θεού. Αυτή η προώθηση επάνω στο Μονοπάτι της Εξέλιξης πρέπει, είναι δυνατόν, να γίνει συνειδητά επιστημονικά και με την πλήρη συγκατάθεση και συνεργασία του ζηλωτή. Η πίστη παραχώρησε τη θέση της στη γνώση, μια γνώση κερδισμένη μέσα από το βίωμα, τις επαρκείς μαρτυρίες και τις εμπειρίες. Η νύξη παραχώρησε τη θέση της στην εξήγηση και ο μαθητής αφού το αποφασίσει, ζητά να του δοθούν πληροφορίες, που μέχρι τώρα φυλάσσονταν μυστικές, για να προχωρήσει γρήγορα, αν το θελήσει. Ο νους του μαθητή επεξεργάζεται στη συνέχεια τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, που συνάντησε κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του και μαθαίνει έτσι το μάθημα που αναλογεί στην κάθε εξελικτική του στιγμή. Διατηρεί μια επιστημονική στάση και αναζητά πάντοτε μια πρακτική ερμηνεία, προτού δεχθεί μια μυστικιστική. Η πρόοδος μέσα στο Μονοπάτι τον φέρνει πλησιέστερα και με πλήρη συνείδηση σε Εκείνους που προηγήθηκαν σε αυτόν το Δρόμο. Ο Δρόμος προς την Ιεραρχία είναι πορεία πειθαρχίας, συνεχούς προσπάθειας, αυξανόμενης φωτίσης, υπηρεσίας προς τους συνανθρώπους του και μιας αυξανόμενης εμπειρίας σε επαφές και με άτομα για τα οποία ο μέσος άνθρωπος δε γνωρίζει κάτι.

Οι Διδάσκαλοι της Σοφίας εκπαιδεύουν τους μαθητές, ώστε να τους καταστήσουν ικανούς προς μύηση, ενώ ταυτόχρονα μέσω αυτών προσεγγίζουν την ανθρώπινη μάζα. Η διδασκαλία που παρέχεται από την Ιεραρχία, δίνεται μόνο σε εκείνους που αρχίζουν να έχουν επαφή με την ψυχή τους που είναι εναρμονισμένοι και πνευματικά εστιασμένοι. Η αφοσίωση και οι συναισθηματικές αντιδράσεις δεν αρκούν. Η εσωτερική εκπαίδευση είναι ένα απρόσωπο θέμα, ασχολείται με την ανάπτυξη της ψυχικής συνείδησης και με το να συμπεριλάβει με τη συνείδηση αυτή όλες τις μορφές της ζωής που μέσα από αυτές αναγνωρίζεται η αγάπη και η ζωή του Θεού. Αυτή η περιεκτικότητα αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό των αληθινών εσωτεριστών. Όταν λείπει μπορεί να έχουμε ένα ζηλωτή, αλλά δε θα έχουμε ένα μαθητή.

Μαθητής είναι εκείνος που προσπαθεί πάντα να βοηθά την ανθρωπότητα και να προάγει τις διαδικασίες της εξέλιξης, καθώς επίσης και να αναπτύσσει τη βαθιά εκείνη αγάπη για την ανθρωπότητα που είναι το διακριτικό γνώρισμα του μυημένου και του Διδασκάλου. Το πέμπτο βασίλειο, το βασίλειο του Θεού στη Γη ή το βασίλειο των ψυχών κατασταλάζει πάνω στη Γη και θα αποτελεσθεί από όσους αποκτούν τη συνείδηση της ομάδας και μπορούν να εργασθούν σε ομαδικό σχηματισμό. Αυτό είναι δυνατό, γιατί οι άνθρωποι θα διακατέχονται από ομαδικές επεκτάσεις συνείδησης, γιατί οι άνθρωποι θα αγαπούν τους συνανθρώπους τους, όπως αγάπησαν στο παρελθόν τους εαυτούς τους. Το έργο των ανθρώπων αυτών θα είναι να καταστήσουν αποτελεσματικό το έργο των δύο μεγάλων Υιών του Θεού, του Βούδα και του Χριστού. Ο Ένας έφερε τη φώτιση στον κόσμο και ενσωμάτωσε την αρχή της Σοφίας και ο Άλλος έφερε την αγάπη στον κόσμο και ενσωμάτωσε μέσα Του μια μεγάλη Κοσμική Αρχή, την Αρχή της Αγάπης.

Το έργο Τους θα γίνει αποτελεσματικό ακολουθώντας τις εξής διαδικασίες: Ατομική προσπάθεια από το μαθητή ο οποίος θα χρησιμοποιεί την τεχνική της αφιλαυτίας, της απάθειας και της διάκρισης που δίδαξεο Βούδας. Ομαδική μύηση, η οποία θα γίνεται δυνατή από την αυτόβουλη προσπάθεια των μαθητών ατομικά, ακολουθώντας τις εντολές του Χριστού, να οδηγούν σε πλήρη υποταγή την προσωπικότητα του ατόμου, για το ομαδικό ενδιαφέρον και το ομαδικό καλό. Ομαδική προσπάθεια που θα πραγματοποιείται σαν όμιλος, που θα αγαπά όλα τα όντα, θα τα αντιλαμβάνεται και που θα κατανοεί την αληθινή σημασία της Υδροχοϊκής τεχνικής της ομαδικής αγάπης και εργασίας. Οι μαθητές διαιρούνται σε ομίλους έτσι ώστε να μπορούν να εργάζονται σε διαφορετικές όψεις του Σχεδίου. Το έδαφος προετοιμάζεται για ομαδική εργασία που θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό το άτομο, αλλά που πάνω από όλα θα προωθήσει το έργο της Νέας Εποχής. Αυτοί που εργάζονται τώρα στο σύγχρονο κόσμο κάτω από την καθοδήγηση των Διδασκάλων της Σοφίας έχουν υποβληθεί σε μια προκαταρκτική φάση εναρμόνισης και έχουν δεχθεί ορισμένη διδασκαλία δεκτικότητας κατά τη διάρκεια μιας ή περισσότερων προηγούμενων ενσαρκώσεων. Να θυμόμαστε ότι για χάρη ενός κόσμου που βρίσκεται σε ανάγκη και σα συνεισφορά στην επιτάχυνση του ερχομού μιας καινούργιας και γόνιμης εποχής, ας διευκολύνουμε ο καθένας μας τις προσπάθειες του άλλου. Αυτό θα το πετύχουμε αποβλέποντας σε μια ομαδική αλληλεγγύη βασιζόμενοι στο ότι είμαστε ψυχές και αποφεύγοντας πάντοτε οποιαδήποτε παρέμβαση της προσωπικότητας.

Δεν πρέπει επομένως να ξεχνάμε τρεις σκοπούς: Ομαδική ενότητα με τη σκέψη και με μια συνεχή ακτινοβολία αγάπης.  Ομαδικό διαλογισμό σαν ενός ομίλου στοχαστών θεμελιώνοντας έτσι τον όμιλο μέσα στο βασίλειο των ψυχών και ενδυναμώνοντας όλα τα άτομα που περιλαμβάνονται σε αυτόν. Ομαδική δραστηριότητα με αποτέλεσμα την αλληλοβοήθεια στα ειδικά προβλήματα του χαρακτήρα και όχι των περιστάσεων. Αυτό που έχει σημασία για την Ιεραρχία είναι να λειτουργούν οι όμιλοι με τέτοια δυνατή ομαδική αλληλεπίδραση και ομαδική σχέση  ώστε να μπορεί να γίνει ορατή μια εμφανιζόμενη εμβρυακή παγκόσμια ενότητα. Η λειτουργία των ομίλων που έχουν την ικανότητα να εργάζονται σα μια ενότητα των οποίων τα ιδανικά είναι κοινά των οποίων οι προσωπικότητες είναι ενωμένες σε μια προς τα εμπρός κίνηση των οποίων ο ρυθμός είναι ενιαίος των οποίων η ενότητα είναι σταθερά εγκαθιδρυμένη, ώστε τίποτα να μη μπορεί να δημιουργήσει στον όμιλο τα καθαρά ανθρώπινα χαρακτηριστικά της χωριστικότητας, της προσωπικής απομόνωσης και της εγωϊστικής προσπάθειας. Οι ανιδιοτελείς άνθρωποι δεν είναι σπάνιοι, ενώ οι ανιδιοτελείς όμιλοι είναι πολύ σπάνιοι. Ότανοι άνθρωποι μπορούν να εκπαιδευτούν ώστε να είναι ανιδιοτελείς, Θεϊκά μαγνητικοί και ραδιενεργοί, τότε θα διαχυθούν πάνω στον κόσμο ορισμένες Θείες Δυνάμεις οι οποίες θα διώξουν το κακό και θα γιατρέψουν τους αρρώστους. Αυτή είναι η δύναμη της θεραπείας που θα οδηγήσει αργότερα στην αναγέννηση της ανθρωπότητας. Καθώς οι όμιλοι των μαθητών δραστηριοποιούνται στον κόσμο και η εσωτερική τους ολοκλήρωση και η ομαδική σχέση εδραιώνονται, θα αποκτήσουν το σπέρμα των χαρακτηριστικών εκείνων που θα εξυψώσουν τους ομίλους της Νέας Εποχής.

Το βασικό πλαίσιο μιας μελλοντικής οικοδομής θα προβάλλει αργά – αργά. Τα θεμέλια πρέπει να τεθούν με ασφάλεια και σε βάθος, το πλαίσιο πρέπει να είναι αληθινό και σωστά προσαρμοσμένο. Ας μη χάνουμε καιρό σε αδικαιολόγητη αυτοανάλυση, αυτουποτίμηση ή αυτοάμυνα. Ας προχωρήσουμε με διάκριση όσον αφορά στην ανέλιξή μας και με αγάπη και κατανόηση όσον αφορά στον όμιλό μας. Ας ευθυγραμμισθούμε με αγάπη με τους συμμαθητές μας αποβάλλοντας κάθε αίσθημα επίκρισης και προσωπικής αυτοϊκανοποίησης. Ας ασκηθούμε στην απροσωπία και στην στάση αδιαφορίας όσον αφορά στις προσωπικές επιθυμίες, επαφές και σκοπούς. Μια τέτοια απροσωπία ελάχιστα κατανοείται, ακόμη και αν καλλιεργείται από καλοπροαίρετους ζηλωτές, έχει εγωϊστική βάση. Ας προσπαθήσουμε να πετύχουμε απροσωπία ξεχνώντας τον εαυτό μας και εστιαζόμενοι στη ζωντανή, γεμάτη αγάπη ψυχή. Κατακτώντας τα παραπάνω ο όμιλος θα παραμένει ενωμένος και χωρίς κανενός είδους φραγμούς μεταξύ των μελών του.

Αυτό κατ’ ανάγκη συνεπάγεται τη θυσία των προσωπικών αντιδράσεων, ιδεών, σχεδίων, στάσεων και απόψεων που χωρίζουν τους μαθητές. Θα πρέπει επίσης να τονισθεί η απόλυτη ανάγκη για ταπεινότητα. Όταν αυτή η αίσθηση της ταπεινότητας είναι παρούσα θα κάνει το μαθητή ικανό να βλέπει τον εαυτό τουμε απάθεια. Καλλιεργώντας την ταπεινότητα που βασίζεται στην κατανόηση και στο όραμα, έτσι εξυπηρετούμε τον κόσμο, τους συμμαθητές μας ακόμη και το Διδάσκαλο, σα το μεγαλύτερο σημείο επαφής με την Ιεραρχία. Ένα από τα πρώτα μαθήματα που πρέπει να μάθουν αυτοί που εκπαιδεύονται για μύηση, είναι η δύσκολη διπλή εκείνη στάση που επιτρέπει σωστή προσωπική δραστηριότητα αληθινό ενδιαφέρον στις προσωπικές υποθέσεις και που όμως ταυτόχρονα δεν επιτρέπει σε κάτι το προσωπικό να εμποδίζει την υποκειμενική πνευματική ζωή την υπηρεσία και την εκπαίδευση που δίνεται για την προετοιμασία της μύησης.