Μαρτυρία για την αποτελεσματικότητα των ζωδιακών ενεργειών στη γήινη ζωή

oi-12-pilesΣτη μεγαλύτερη εικόνα αναφαίνονται ορισμένα ενδιαφέροντα γεγονότα. Μπορούμε να πούμε, για παράδειγμα, ότι μεταξύ των προηγούμενων τεσσάρων ή πέντε χιλιάδων ετών ο Ήλιος ήταν κάπου στο σημείο του Ταύρου. Τότε είχαμε τη λατρεία του ταύρου στην Αίγυπτο και την Ινδία και τη θυσία του ιερού ταύρου στα Μυστήρια του Μίθρα.
Δύο χιλιάδες χρόνια περίπου πριν τη γέννηση του Χριστού οι αστρονόμοι μας λένε ότι ο Ήλιος πέρασε στο σημείο του Κριού ή Αμνού και τότε έλαβε χώρα η διασπορά των Εβραίων. Συνεπώς, την εποχή εκείνη, έχουμε την Έξοδο των Εβραίων και τη θυσία του αμνού. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ η αληθινή σημασία της αμαρτίας των Τέκνων του Ισραήλ στην έρημο. Διαβάζουμε ότι κατασκεύασαν ένα χρυσό μόσχο και έπεσαν και τον προσκυνούσαν, επιστρέφοντας μ’ αυτή την πράξη σε αρχαίες μορφές και θυσίες.
Η αμαρτία τους συνίστατο στην αντιδραστική στάση και στη μη σύλληψη της σημασίας της νέας εποχής που ερχόταν. Οι αστρονόμοι μας λένε πάλι ότι, όταν, ο Χριστός γεννήθηκε στην Παλαιστίνη, την ημερομηνία που αρχίζει το Χριστιανικό μας μήνυμα, ο Ήλιος περνούσε στο σημείο των Ιχθύων. Έχουμε, συνεπώς, την έμφαση που δόθηκε στην ιστορία του Ευαγγελίου στο συμβολισμό των Ιχθύων.
Ο Χριστός διάλεξε αλιείς για μαθητές Του, έκανε θαύματα με Ιχθείς, έστειλε τους μαθητές Του στον κόσμο για να γίνουν αλιείς ανθρώπων για δύο χιλιάδες χρόνια έγινε έθιμο να τρώμε ψάρια τη Μεγάλη Παρασκευή και στις μέρες της νηστείας (αυτό ισχύει για τους μη ορθόδοξους). Έτσι βλέπουμε τη θυσία του αμνού ν’ ακολουθεί τη θυσία του ταύρου και το σύμβολο του ιχθύος αντί εκείνου του αμνού και αυτό καθώς ο Ήλιος περνούσε φαινομενικά από τον Ταύρο στον Κριό και από τον Κριό στους Ιχθείς.

Τώρα περνάμε στο σημείο του Υδροχόου, αν και δεν μπήκαμε ακόμη πλήρως σ’ αυτό το ζωδιακό αυτό σημείο, μια πορεία που θα απαιτήσει περίπου διακόσια χρόνια. Πληροφορούμαστε από τους αστρονόμους ότι αρχίσαμε να μεταβαίνουμε σ’ αυτό το Ζωδιακό αυτό σημείο πριν διακόσια περίπου χρόνια και έκτοτε διακρίνεται ότι ο Υδροχόος, ο υδροφόρος, άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του με την ανάπτυξη της υγιεινής και της γόνιμης χρήσης του νερού.
Ο Υδροχόος όμως είναι σημείο του αέρα και οι ουρανοί είναι γεμάτοι από αεροπλάνα. Συνεπώς ακόμη και στις εξωτερικές της μορφές η επιρροή των Ζωδιακών σημείων αποδεικνύεται ασφαλώς και υπάρχει πραγματική βάση στον ισχυρισμό των εσωτεριστών ότι κάθε νέο Ζωδιακό σημείο φέρνει στη Γη, διακριτές ενέργειες, νέες έννοιες και νέες ευκαιρίες. Μπορεί επίσης να δειχθεί ότι οι αστρολογικοί αυτοί παράγοντες έθεσαν τη σφραγίδα τους στη Χριστιανική μας παράδοση και στις εκκλησιαστικές μας συνήθειες. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι την Παραμονή των Χριστουγέννων ο λαμπρότερος από τους απλανείς αστέρες, ο Σείριος, φαίνεται αριστερά της γραμμής του μεσημβρινού κάπου στο Νότο. Πριν δύο χιλιάδες χρόνια, λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, βρισκόταν στη γραμμή του μεσημβρινού.Αυτός είναι ο Αστήρ της Ανατολής.
Συγχρόνως ο αστερισμός της Παρθένου έγινε ορατός στην ανατολή και αξίζει να σημειωθεί η σύμπτωση ότι ο Στάχυς, ο λαμπρότερος αστέρας αυτού του αστερισμού, σημαίνει “στάχυς σίτου” και η Βηθλεέμ, ο τόπος της γέννησης του Χριστού, σημαίνει “οίκος του άρτου”. Όταν η διάταξη αυτή έρχεται κυκλικά στους ουρανούς, κάνουν την εμφάνισή τους οι μεγάλοι ιστορικοί Υιοί του Θεού για την ανύψωση της ανθρωπότητας και τη σωτηρία του κόσμου.
Λέγεται επίσης ότι η συζυγία του Κρόνου και του Δία δημιούργησε μια λαμπρή, εντυπωσιακή εμφάνιση. Μπορεί να δοθεί κι ένα άλλο παράδειγμα της επιρροής των αστερισμών στη Χριστιανική μας πίστη. Στη Ρωμαιοκαθολική και την Αγγλικανική Εκκλησία τηρούνται δύο εορτές που ονομάζονται η Ανάληψη της Παρθένου, η οποία εορτάζεται στις 15 Αυγούστου και η Γέννηση της Παρθένου, στις 8 Σεπτεμβρίου. Κάθε χρόνο ο ήλιος εισέρχεται στο ζώδιο της Παρθένου γύρω στις 15 Αυγούστου και τα αστέρια από τα οποία αποτελείται, χάνουν την όψη τους για τη δόξα των ακτίνων του Ηλίου.
Στην εποχή της αρχαίας απεικόνισης του Ζωδιακού, στις 15 Αυγούστου έβλεπαν την πραγματική εξαφάνιση του συμπλέγματος της Παρθένου, αλλά τώρα ο χρόνος δεν είναι ακριβής, παρότι η εκκλησία διατηρεί την αρχική ημερομηνία. Περίπου στις 8 Σεπτεμβρίου ο αστερισμός μπορεί να γίνει ορατός από τον πλανήτη μας, προβάλλοντας αργά από τις ακτίνες του ηλίου και επανεμφανιζόμενος. Γι’ αυτό μιλάμε για τη γέννηση της Παρθένου. Δύο άλλες ενδείξεις μπορούν να δοθούν για να καταδειχθεί πόσο πλατιά και βαθιά επηρέασε ο Ζωδιακός τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις. Η μια φαίνεται καθώς μελετούμε τη σημασία των Δώδεκα Υιών του Ιακώβ και τις δηλώσεις που έκανε ο πατέρας τους και η άλλη προβάλλει καθώς μελετούμε την προέλευση του Σταυρού.