 ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ| «Η μόνωση ας είναι ο κανόνας, και αν ακόμα υπάρχει το πλήθος»
 ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ| «Οικοδομώ ένα φωτισμένο σπίτι και μέσα σε αυτό κατοικώ»
 AΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ|Το ελάφι της Θεάς Άρτεμις
 ΣΤΟΙΧΕΙΟ| Ζώδιο του ύδατος (όπως ο Σκορπιός και οι Ιχθείς)
 ΠΟΙΟΤΗΤΑ| Για τον μέσο άνθρωπο μαζική ευαισθησία, μαζική ταύτιση με τη μορφή. Για τον μαθητή υπηρεσία στις μάζες.
 ΠΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ| Αιγόκερως, ζώδιο της γης
 ΙΔΙΟΤΗΤΑ| Το Φως μέσα στη μορφή. Είναι ένα διάχυτο φως της καθαυτής ουσίας, το “σκοτεινό φως” της ύλης που αναφέρεται στη Μυστική Δοξασία. Είναι το φως που αναμένει τη διέγερση η οποία έρχεται από το ψυχικό φως.
 ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ| Εξωτερικός, η Σελήνη | Εσωτερικός, ο Ποσειδώνας
 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ| Η Δύναμη

ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Ο βασικός τόνος του Καρκίνου που συνθέτει την ποιότητα και τον σκοπό αυτού του ζωδίου είναι: «Κτίζω ένα φωτισμένο σπίτι και μέσα σε αυτό κατοικώ». Ο βραδυκίνητος Καρκίνος που ταυτίζεται με τον τόπο κατοικίας του και μεταφέρει το σπίτι του στην πλάτη του, ζει στη γη (η ζωή του φυσικού πεδίου) και επίσης στη θάλασσα (η ζωή των συναισθημάτων). Ο ολικός στόχος ενός μαθητή είναι να χτίσει ένα φωτεινό σπίτι και να κατοικεί μέσα σε αυτό. Όμως γι' αυτό χρειάζονται τα καλύτερα υλικά, αυτά που του προσφέρθηκαν στις τρεις προηγούμενες πανσελήνους. Ήταν η ουσία της Θέλησης, της Αγάπης και της Νοημοσύνης και η συγχώνευση και των τριών ενεργειών σε Καλή Θέληση. Σε αυτή τη πανσέληνο ο μαθητής θα χτίσει το σπίτι του που αποτελείται από τα οχήματα που συγκροτούν τα κατώτερα και τα ανώτερα σώματά του.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι πήρε στον Σπινθήρα εκατομμύρια χρόνια για να χτίσει τα φυσικά, αστρικά και νοητικά σώματα. Οι άνθρωποι θα εκπλήσσονταν εάν μάθαιναν ότι για το σύνολο της ανθρωπότητας μόλις πρόσφατα τελειοποιήθηκε το χτίσιμο του φυσικού σώματος. Τα άλλα σώματα δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Ένα μικρό ποσοστό της ανθρώπινης οικογένειας έχει χτίσει το συναισθηματικό σώμα και ένα μικρότερο ποσοστό έχει δομήσει ένα νοητικό που μπορεί να το χρησιμοποιεί. Σπανιότατα είναι τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας που έχουν χτίσει το αιθερικό, βουδικό, ατμικό και εναδικό τους σώμα. Γι' αυτόν τον λόγο δεν υπάρχουν συνειδητά για εμάς τα ανώτερα επίπεδα συνείδησης γιατί τα σώματα αυτά (που δεν έχει ολοκληρωθεί η δόμησή τους) μας συνδέουν με το δικό τους πεδίο και ζωή. Ο εσωτερικός Κύριος χρησιμοποιεί ουσία από τα διάφορα επίπεδα για να χτίζει νέα και πιο λεπτοφυή σώματα.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Το ζώδιο αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει κατανοητό στο μέσο σπουδαστή γιατί μιλώντας ψυχολογικά είναι το πολικό αντίθετο με το στάδιο της ομαδικής συνείδησης προς το οποίο τείνει αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα. Είναι δύσκολο για τον επιπόλαιο σπουδαστή να διακρίνει, με ακρίβεια, ανάμεσα στη μαζική συνείδηση και την ομαδική συνείδηση. Μιλώντας γενικά, οι ανθρώπινες υπάρξεις βρίσκονται σήμερα σε ένα ενδιάμεσο σημείο, ανάμεσα σ' αυτές τις δύο καταστάσεις του νου.

Θα ήταν όμως πιο σωστό να πούμε ότι μια αρκετά μεγάλη μειονότητα αποκτά ομαδική συνείδηση, ενώ η πλειονότητα προβάλλει μέσα από το στάδιο της μαζικής συνείδησης και γίνονται αυτοσυνείδητα άτομα. Αυτό εξηγεί μεγάλο μέρος της σημερινής παγκόσμιας δυσκολίας και της σύγκρουσης των ιδεαλισμών. Οι δυο ομάδες έχουν μια διαφορετική προσέγγιση στα παγκόσμια προβλήματα όπως απαντώνται σήμερα.

Ποιότητες του Ζωδίου
Ο Καρκίνος μας λένε οι Αρχαίοι Έλληνες ότι στάλθηκε από την Ήρα να δαγκώσει το πόδι του Ηρακλή. Είναι ένας ενδιαφέρων τρόπος έκφρασης των ευθυνών της διαδικασίας ενσάρκωσης και της απεικόνισης των εμποδίων που περιστοιχίζουν την ψυχή καθώς πορεύεται στην ατραπό της εξέλιξης. Συμβολίζει τους περιορισμούς κάθε φυσικής ενσάρκωσης, γιατί ο Καρκίνος είναι μια απ’ τις δύο μεγάλες πύλες του ζωδιακού. Είναι η πύλη προς τον κόσμο των μορφών, στη φυσική ενσάρκωση και το ζώδιο όπου η δυαδικότητα της μορφής και της ψυχής ενοποιείται στο φυσικό σώμα.

Είναι “η πύλη που στέκει ορθάνοιχτη, πλατιά κι εύκολη να τη διαβείς, όμως οδηγεί στον τόπο του θανάτου και σ’ εκείνη τη μακρόχρονη φυλάκιση που προηγείται της τελικής εξέγερσης”. Σχετίζεται με την υλική φύση και με τη μητέρα των μορφών, όπως η άλλη πύλη, ο Αιγόκερω σχετίζεται με το πνεύμα, τον πατέρα όλων όσων ΕΙΝΑΙ. Η μια είναι η πύλη προς τη μορφική ζωή και η άλλη προς την πνευματική ζωή· η μια ανοίγει τη θύρα στη μαζική μορφή της ανθρώπινης οικογένειας και η άλλη στην κατάσταση της παγκόσμιας συνείδησης, που είναι το βασίλειο του πνεύματος.
Η μια σημαδεύει την απαρχή της ανθρώπινης εμπειρίας στο φυσικό πεδίο, η άλλη σημαδεύει την κορύφωσή της. Η μια υποδηλώνει δυνητικότητα και η άλλη επιστέγασμα. Λέγεται ότι ο Χριστός έδωσε στον Άγιο Πέτρο τα κλειδιά του ουρανού και της γης· του έδωσε συνεπώς τα κλειδιά των δύο αυτών πυλών. Διαβάζουμε: “Ο Ιησούς δίνει στον Πέτρο… τα κλειδιά των δύο κύριων Πυλών του ζωδιακού, που είναι τα δύο ηλιοστάσια, τα ζωδιακά σημεία του Καρκίνου και του Αιγόκερω, που ονομάζονται οι Πύλες του Ηλίου. Δια του Καρκίνου ή της ‘πύλης του ανθρώπου’ η ψυχή κατέρχεται στη γη (για να ενωθεί με το σώμα) που είναι ο πνευματικός θάνατος. Δια του Αιγόκερω, της ‘πύλης των θεών’ η ψυχή ξανανεβαίνει στον ουρανό.” (Ε.Β. Στράιτον, Το Ουράνιο Πλοίο του Βορρά, Τόμ. II, σελ. 206.)

Στο ζωδιακό της Τεντύρας το ζώδιο του Καρκίνου παριστάνεται σαν ένα σκαθάρι που στην Αίγυπτο ονομάζεται σκαραβαίος. Η λέξη “σκαραβαίος” σημαίνει “μονογενής”· αντιπροσωπεύει συνεπώς τη γέννηση στην ενσάρκωση ή αναφορικά με το ζηλωτή τη νέα γέννηση. Ο μήνας Ιούνιος στην αρχαία Αίγυπτο ονομαζόταν “μεόρε”, που σημαίνει πάλι “επαναγέννηση” κι έτσι το ζώδιο και το όνομα, διατηρούν σταθερά τη σκέψη της λήψης μορφής και της έλευσης σε φυσική ενσάρκωση. Σ’ έναν αρχαίο ζωδιακό της Ινδίας, που χρονολογείται στο 400 π.Χ. περίπου, το ζώδιο παριστάνεται πάλι από ένα σκαθάρι. Οι Κινέζοι ονόμαζαν αυτό το ζώδιο “κόκκινο πουλί”, γιατί το κόκκινο είναι σύμβολο της επιθυμίας και το πουλί είναι σύμβολο εκείνου που αστράφτει σε ενσάρκωση και της εμφάνισης σε χρόνο και χώρο.

Το πουλί εμφανίζεται πολύ συχνά στον ζωδιακό και στους αρχαίους μύθους το Χάμσα, το πουλί της Ινδικής παράδοσης, “το εκτός χρόνου και χώρου πουλί”, εκπροσωπεί εξίσου την εκδήλωση του Θεού και του ανθρώπου. Από το σκοτάδι, το πουλί αστράφτει και πετά διασχίζοντας τον ορίζοντα στο φως της μέρας και πάλι εξαφανίζεται στο σκοτάδι. Ο κάβουρας ζει μισός στη γη και μισός στο νερό. Είναι λοιπόν τo ζώδιο της ψυχής που κατοικεί στο φυσικό σώμα, αλλά ζει κυρίως στο νερό που συμβολίζει τη συναισθηματική, αισθαντική φύση. Εξωτερικά ο Καρκίνος κυβερνάται από τη σελήνη η οποία είναι πάντα η μητέρα της μορφής, ελέγχοντας τα νερά και τις παλίρροιες. Επομένως σ’ αυτό το ζώδιο κυριαρχεί η μορφή και συνιστά εμπόδιο. Ο κάβουρας χτίζει το σπίτι του ή το κέλυφος και το μεταφέρει στη ράχη του και οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σ’ αυτό το ζώδιο έχουν πάντα συνείδηση εκείνου που δόμησαν· είναι συνήθως υπερευαίσθητοι, ευσυγκίνητοι και φροντίζουν πάντα να κρύβονται. Ο Καρκίνος είναι τόσο ευαίσθητος, ώστε είναι δύσκολο να τον χειρισθείς και τόσο άπιαστος και μερικές φορές τόσο αόριστος, ώστε είναι δύσκολο να τον καταλάβεις ή να τον εντοπίσεις.

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Ο Θεμελιώδης Σταυρός.

Ο Καρκίνος είναι ένας απ’ τους βραχίονες του θεμελιώδη σταυρού. Ο ένας βραχίονας είναι ο ΚΡΙΟΣ, το ζώδιο της έναρξης, της αρχής, της υποκειμενικής ζωής, του προγενέθλιου σταδίου ή ενέλιξης και του πρώτου βήματος είτε για τη λήψη μορφής ή για την πνευματική απελευθέρωση. Τρίτος βραχίονας του σταυρού είναι ο ΖΥΓΟΣ, η εκλογή μεταξύ, η απαρχή της διάνυσης της “στενής σαν κόψη ξυραφιού ατραπού” στην οποία τόσο συχνά αναφέρεται ο Βούδδας. Ο ΑΙΓΟΚΕΡΩ, ο τέταρτος βραχίονας, είναι πάλι η γέννηση, η γέννηση του παγκόσμιου σωτήρα, η γέννηση στο πνευματικό βασίλειο, η γέννηση από τον κόσμο της ύλης στον κόσμο της ύπαρξης.

Ενέλιξη, ενσάρκωση, έκφραση και έμπνευση,

είναι οι τέσσερις λέξεις που εκφράζουν την ιστορία του θεμελιώδη σταυρού των ουρανών (του σταυρού του μυημένου).

Οι Αστέρες
Επειδή ο Καρκίνος είναι ζώδιο απόκρυψης, υποχώρησης πίσω απ’ ό,τι δομήθηκε, δεν υπάρχουν στον Καρκίνο λαμπροί αστέρες ούτε ορατοί και φωτεινοί αστέρες. Δεν είναι αστερισμός που εντυπωσιάζει. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι στα Εβραϊκά δεν υπάρχει λέξη για τον “κάβουρα”. Θεωρείται ακάθαρτος και δεν αναφέρεται. Έτσι είναι η υλική μορφή, θεωρούμενη απ’ τη σκοπιά του πνεύματος και οι εσωτεριστές μας λένε ότι το φυσικό σώμα δεν είναι αρχή. (Η αντικατάσταση του Αιγυπτιακού ιερού σκαραβαίου απ’ τον κάβουρα φαίνεται σαν αναγνώριση της ποιότητας του Καρκίνου στις ανώτερες όψεις του, όταν το υποκείμενο είναι ζηλωτής ή μαθητής, γιατί πολλές φορές διατρέχουμε το ζωδιακό)

Υπάρχουν ογδόντα τρεις αστέρες στο ζώδιο αυτό, ο λαμπρότερος των οποίων είναι τρίτου μεγέθους και στο κέντρο του αστερισμού υπάρχει ένα σύμπλεγμα αστέρων· η Φάτνη που ονομάζεται απ’ τους σύγχρονους αστρονόμους “κυψέλη”. Η κυψέλη είναι ένα θαυμάσιο σύμβολο της συλλογικής οργάνωσης της ανθρώπινης οικογένειας και είναι ένας απ’ τους λόγους που πάντα θεωρήθηκε σαν ένα μαζικό ζώδιο. Στη μάζα κυβερνά το ένστικτο· συνεπώς ο Καρκίνος είναι το ζώδιο του ενστίκτου, της αγελαίας ζωής, της μαζικής αντίδρασης. Αντιπροσωπεύει τον υποσυνείδητο νου, το κληρονομικό ένστικτο και τη συλλογική φαντασία.Αντιπροσωπεύει ατομικά την ολότητα της ζωής και τη συνείδηση των κυττάρων στο σώμα και την ενστικτώδη συλλογική ζωή που είναι κυρίως υποσυνείδητη στον άνθρωπο,αλλά επηρεάζει πάντα το φυσικό του σώμα και υποκειμενικά τον κατώτερο νου και τη συναισθηματική του ύπαρξη. Ο ανεξέλικτος Καρκίνος βυθίζεται στη μάζα· είναι ένα ασυνείδητο τμήμα του μεγάλου όλου κι εδώ υπάρχει το πρόβλημα.

Το μέσο άτομο του Καρκίνου, καθώς κι ο ζηλωτής που εκτελεί τον άθλο αυτού του ζωδίου, υπόκειται στην παρόρμηση να εξυψωθεί από τη μάζα στην οποία συγκρατείται απ’ το ένστικτό του και ν’ αναπτύξει αντίθετα την ενόραση που θα του επιτρέψει ν’ ανυψωθεί.Το ζώδιο αυτό ονομάζεται μερικές φορές από τους Εβραίους “το φέρετρο”, επειδή δείχνει μια απώλεια ταυτότητας, ενώ οι πρώτοι Χριστιανοί το ονόμαζαν “ο τάφος του Λαζάρου” που εγέρθηκε απ’ το θάνατο. Μ’ αυτές τις λέξεις, “φέρετρο”, “τάφος”, “κάβουρας” και στην αναφορά που καμιά φορά βρίσκουμε τον Καρκίνο σαν “μήτρα”, έχουμε τη σκέψη της κρυμμένης ζωής, μιας καλυμμένης μορφής, της δυνητικότητας κι εκείνου του αγώνα με τις περιστάσεις, που τελικά προκαλεί στο Λέοντα την ανάδυση του ατόμου και στον Αιγόκερω τη γέννηση ενός παγκόσμιου σωτήρα. Εικονίζει λοιπόν οριστικά τον αγώνα που βαίνει στη ζωή του ζηλωτή, έτσι ώστε το ένστικτο να δώσει τελικά θέση στην ενόραση.

Οι Τρεις Συμβολικοί Αστερισμοί
Ο Ιησούς αποκαλείται συχνά ο Καλός Ποιμένας και απεικονίζεται πολλές φορές σαν ποιμένας που οδηγεί τα πρόβατά του. Η ιδέα του ποιμνίου έχει συνδεθεί στενά στο νου των ανθρώπων με τον Χριστό. Τρεις αστερισμοί συνδέονται με το ζώδιο του Καρκίνου: η Μεγάλη Άρκτος, η Μικρή Άρκτος και ο Άργoς.Είναι όμως ένα από τα μυστήρια της αστρονομίας πώς συνδέθηκε το όνομα “άρκτος” με αυτές τις ομάδες αστέρων, γιατί στους ζωδιακούς των Χαλδαίων, των Περσών, των Ινδών και των Αιγυπτίων δεν αναφέρεται η άρκτος.

Τα συνήθη χρησιμοποιούμενα ονόματα είναι “η στάνη” ή “το ποίμνιο των προβάτων” και μια ανάλυση των Εβραϊκών και Αραβικών ονομάτων για τους αστέρες που βρίσκονται σ’ αυτούς τους αστερισμούς, αποδεικνύει το γεγονός ότι τα αρχαία ονόματα σημαίνουν “το μικρό ποίμνιο”, “η στάνη”, “το πρόβατο” και “το πλοίο”. Πολλά αναφέρονται για τους αστερισμούς αυτούς στο τριακοστό τέταρτο κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ και στο δέκατο κεφάλαιο του Ιωάννη. Η Μικρή Άρκτος είναι περίφημη γιατί το λαμπρότερο αστέρι της είναι ο πολικός αστέρας, το άστρο του βορρά. Στο συμβολισμό των δύο αυτών αστερισμών έχουμε μπροστά μας τη σκέψη της μάζας ή της ομάδας που είναι η σημαντική επίδραση του έργου το οποίο προωθείται στο ζώδιο του Καρκίνου και στον συμβολισμό του άστρου του βορρά έχουμε τη σκέψη του οδηγού αστέρα, μιας μαγνητικής έλξης που οδηγεί τον προσκυνητή πίσω στο σπίτι. Πολλοί εσωτεριστές πιστεύουν ότι η ανθρώπινη οικογένεια, το τέταρτο βασίλειο στη φύση, ήλθε βαθμιαία σε ύπαρξη στη διάρκεια των δύο χιλιάδων ετών περίπου, όταν ο ήλιος μας ήταν στον Καρκίνο. Η σκέψη μιας μάζας ζώων σε καθορισμένα όρια στα οποία περιορίζονται αυτά τα πρόβατα ή ζώα και η σκέψη ενός μαγνητικού κέντρου έλξης απεικονίζονται επίσης συμβολικά στην Τεκτονική παράδοση.

Στο Αιγυπτιακό Πλανήσφαιρο του Κίρσερ ο Άργος παριστάνεται από δύο τριήρεις (όπως έχουμε δύο στάνες) των οποίων οι πλώρες επιστέφονται με κεφάλια κριών και η πρύμνη της μιας καταλήγει σε ουρά ψαριού. Σημειώστε λοιπόν πώς έχουμε εδώ εικονογραφικά την κορύφωση στον Αιγόκερω, όπου ο τράγος αναρριχάται στη βουνοκορφή. Έχουμε επίσης την εικόνα του μεγάλου κύκλου που περιλαμβάνει την πρόοδο της ψυχής από τον Καρκίνο στον Αιγόκερω, η οποία όμως αρχίζει στον Κριό και τελειώνει στους Ιχθείς. Μια βαθιά ανάλυση του συμβολισμού των ζωδιακών σημείων εδραιώνει την ισχυρή πεποίθηση της αιώνιας απεικόνισης της αλήθειας και της συνεχούς διατήρησης στα μάτια μας της ιστορίας της εξέλιξης της ύλης στη μορφή, της συνείδησης, του πνεύματος και της ζωής.

Ο Άργος απλώνεται από τον Καρκίνο στον Αιγόκερω και είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστερισμούς. Περιλαμβάνει εξήντα τέσσερις αστέρες, ο λαμπρότερος των οποίων είναι ο Κάνωπις. Ο συμβολισμός του καλύπτει συνεπώς τη ζωή του ζηλωτή απ’ τη στιγμή που ενσαρκώνεται μέχρι να φτάσει το στόχο του. Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε τη λέξη “πλοίο” με συμβολική έννοια όταν μιλάμε για το “πλοίο του κράτους” ή το “πλοίο της σωτηρίας”, που μεταδίδει πάντα την ιδέα της ασφάλειας, της προόδου και της επίτευξης διεξόδου, της πραγματοποίησης ενός ταξιδιού και της μεταφοράς ενός μεγάλου πλήθους προσκυνητών σε αναζήτηση ενός χρυσού θησαυρού ή μιας νέας και ελεύθερης πατρίδας.

Οι προσκυνητές είναι εξοπλισμένοι με ένστικτο και καθώς περνούν από τους διάφορους αστερισμούς που καλύπτονται από το απέραντο αυτό ζώδιο, το ένστικτο εκδηλώνεται σαν διανόηση στο ανθρώπινο ον που αναπτύσσει αυτοσυνείδηση και προβάλλει απ’ το καθαρά ζωώδες στάδιο, μέχρι να έρθει ο καιρός που αφού διατρέξει επανειλημμένα το ζωδιακό, ο ζηλωτής βρίσκεται ξανά στον Καρκίνο αντιμέτωπος με το πρόβλημα της ανεύρεσης της άπιαστης, ευαίσθητης και βαθιά απόκρυφης ή κρυμμένης πνευματικής ενόρασης που θα τον οδηγήσει στο μοναχικό του πια ταξίδι. Ο ζηλωτής δεν είναι πια ταυτισμένος και χαμένος στη μάζα, δεν είναι πια ένα απ’ τα πρόβατα που φυλάσσονται ασφαλώς στη στάνη, δεν είναι πια ένας από τη μεγάλη αγέλη των μεταναστών, αλλά αναδύθηκε απ’ τη μάζα κι άρχισε το μοναχικό δρόμο όλων των μαθητών. Τότε βαδίζει την ατραπό της θλίψης, της δοκιμασίας και του ελέγχου, αγωνιζόμενος μόνος του σαν άτομο από το Λέοντα στον Αιγόκερω μέχρι να έρθει η ώρα που με τη βοήθεια του ενστίκτου, της διανόησης και της ενόρασης και οδηγούμενος από την παρόρμηση της Χριστικής ζωής,θα σμίξει πάλι με τη μάζα και θα ταυτισθεί με την ομάδα. Τότε γίνεται παγκόσμιος υπηρέτης στον Υδροχόο και δεν έχει καμιά αίσθηση χωριστικότητας.

Ενοποίηση με τον Αιγόκερω
Η αντιπαραβολή των δύο ζωδίων, του Καρκίνου και του Αιγόκερω, είναι ενδιαφέρουσα, γιατί ό,τι υποδεικνύεται στον Καρκίνο, κορυφώνεται στον Αιγόκερω.Ο Καρκίνος αντιπροσωπεύει το σπίτι, τη μητέρα. Είναι προσωπικός και συναισθηματικός, ενώ ο Αιγόκερω αντιπροσωπεύει την ομάδα στην οποία εισέρχεται συνειδητά η μονάδα κι επίσης “τον πατέρα παντός ό,τι είναι”. Στην πύλη του Καρκίνου εισέρχεται κανείς με τη διαδικασία της μεταφοράς από τη ζωώδη κατάσταση συνείδησης στην ανθρώπινη, ενώ στην πύλη του Αιγόκερω εισέρχεται δια της μύησης. Η μια είναι αναπόφευκτη, υποσυνείδητη και δυνητική· η άλλη είναι αυτοπροαίρετη, αυτοσυνείδητη και δυναμική.

Ο Καρκίνος αντιπροσωπεύει τη μαζική μορφή, τη συλλογική ζωώδη ψυχή· ο Αιγόκερως αντιπροσωπεύει την ομάδα, την παγκόσμια ψυχή. Ο Καρκίνος θεωρήθηκε αρχικά ο μήνας γέννησης του Ιησού. Ο Αιγόκερως, όπως ξέρουμε, είναι ο μήνας γέννησης του Χριστού και στις εικοσιπέντε Δεκεμβρίου γιορτάζεται από αιώνες η γέννηση του παγκόσμιου σωτήρα· αλλά στις πολύ αρχαίες μέρες τα γενέθλια των νηπίων ηλιακών θεών ήταν στον Καρκίνο. Μας λένε: “Τα γενέθλια του νηπίου Ιησού καθώς ορίστηκαν αυθαίρετα απ’ τους ιερείς, δημιουργούν σοβαρή ασυμφωνία, αφού μας ειπώθηκε ότι γεννήθηκε σε φάτνη. Η φάτνη βρίσκεται στο ζώδιο του θερινού ηλιοστασίου, στον αστερισμό του Καρκίνου, που ονομάζεται η πύλη του ηλίου δια της οποίας λέγεται ότι οι ψυχές κατεβαίνουν από την ουράνια κατοικία τους στη γη, όπως ακριβώς στο χειμερινό ηλιοστάσιο, το Δεκέμβριο, λέγεται ότι επιστρέφουν στην ουράνια κατοικία τους, τον αστερισμό του Αιγόκερω, την άλλη πύλη του ηλίου. Ο Αιγόκερως ήταν το ζώδιο στο οποίο λένε ότι γεννήθηκαν οι ηλιακοί θεοί στο χειμερινό ηλιοστάσιο κι έγιναν ιεροί στους υιούς του φωτός.”  (Ε.Β. Στράιτον, Το Ουράνιο Πλοίο του Βορρά, Τόμ. II, σελ. 205.)

Στις Λέξεις που δόθηκαν γι’ αυτό το ζώδιο, η Λέξη της ψυχής υποδεικνύει τον στόχο της εμπειρίας του Καρκίνου και τον σκοπό για τον οποίο λαμβάνεται η ενσάρκωση: “Κτίζω ένα φωτισμένο σπίτι και σ’ αυτό κατοικώ”. Η προσωρινή μέθοδος της προσωπικότητας δίνεται εξίσου καθαρά όταν μας λέγεται ότι η Λέξη που εκφωνήθηκε από την ψυχή όταν ενσαρκώθηκε είναι: “Η απομόνωση ας κυριαρχεί κι όμως το πλήθος ας υπάρχει”. Αυτό το ζώδιο μπορεί να μεταδώσει ένα βαθύ νόημα σε όλους. Βρίσκεσθε σε διαδικασία ενσάρκωσης· ακολουθείτε τον επιλεγμένο δρόμο σας. Είναι άραγε το σπίτι που κτίζετε φωτισμένο; Είναι ένα φωτισμένο σπίτι ή μια σκοτεινή φυλακή; Αν είναι ένα φωτισμένο σπίτι, θα ελκύσετε στο φως και τη θέρμη του όλους όσους είναι γύρω σας και η μαγνητική έλξη της ψυχής σας, της οποίας η φύση είναι φως και αγάπη, θα σώσει πολλούς.

Αν είστε ακόμη μια απομονωμένη ψυχή, θα πρέπει να περάσετε απ’ τους τρόμους μιας πληρέστερης απομόνωσης και μοναξιάς, βαδίζοντας μόνοι το σκοτεινό δρόμο της ψυχής. Όμως αυτή η απομόνωση, αυτή η μοναξιά κι αυτός ο χωρισμός στη σκοτεινή νύκτα είναι όλες μέρη της Μεγάλης Πλάνης. Είναι όμως μια πλάνη στην οποία κατασταλάζει τώρα το σύνολο της ανθρωπότητας στην προετοιμασία για ενότητα, ελευθερία κι αποδέσμευση. Κάποιοι χάνονται στην πλάνη και δε γνωρίζουν τι είναι πραγματικότητα και αλήθεια. Άλλοι περπατούν ελεύθερα στον κόσμο της πλάνης με σκοπό να σώσουν και να ανυψώσουν τους αδελφούς τους και αυτό αν δε μπορείτε να το κάνετε, πρέπει να μάθετε να περπατάτε έτσι.